Μάλιστα μέσα στο σπίτι του, απέναντι σε μία από τις χειρότερες ομάδες του Πρωταθλήματος. Ο κυριότερος λόγος; Το γεγονός ότι δεν αξιοποίησε την υπεροχή του. Είχε περισσότερη ώρα στην κατοχή του της μπάλα, αλλά δεν είχε τον τρόπο να φθάσει στο γκολ. Η απουσία του Τζέγκο από τον άξονα, έβαλε δύσκολα και στον Σάσα. Ο Αυστραλός αποτελεί εγγύηση μεσοαμυντικά, βοηθάει στις παγίδες όταν η ομάδα κάνει άμυνα και στην πρώτη μπαλιά στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Στοιχεία που δίνουν το δικαίωμα στον Σάσα να αισθάνεται σιγουριά όταν προωθείται. Ο Κάτσε που αντικατέστησε χθες το Τζέγκο δεν έκανε ούτε τα μισά από αυτά που κάνει σε κάθε αγώνα ο παίκτης-πολυεργαλείο και από εκεί άρχιζαν τα προβλήματα του Αρη. Αργή πρώτη μπαλιά, άρα αργή ανάπτυξη, άρα ευκαιρία όλοι οι παίκτες του Παναιτωλικού να βρεθούν πίσω από την μπάλα. Και από εκεί έμπαινε ο δεύτερος βαθμός δυσκολίας. Καλή η επιλογή του Μάντζιου να παίξει ο Αρης χωρίς κλασικό φορ, αλλά δεν υπήρχε η απαιτούμενη κίνηση από τους τέσσερεις μεσοεπιθετικούς.
Οσες φορές πάντως κινήθηκαν στον κενό χώρο, οι «κίτρινοι» δημιούργησαν προϋποθέσεις για γκολ, αλλά αυτές δεν ήταν πολλές. Η εικόνα του Αρη βελτιώθηκε στο β’ ημίχρονο, με την είσοδο στον αγώνα των Μπρούνο και Σίλβα αντί των Μαντσίνι και Μπετρόγλιο. Ο Αρης έγινε περισσότερο πιεστικός, κυκλοφόρησε περισσότερο γρήγορα την μπάλα με αποτέλεσμα να βρει την άμυνα του Παναιτωλικού ανοργάνωτη, αλλά δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τις τέσσερις καλές προϋποθέσεις που δημιούργησε για γκολ. Ο δυσκολότερος αντίπαλος για τον Αρη ήταν ο τερματοφύλακας, Κνετ που πάντα εύρισκε τον τρόπο για να δώσει τις κατάλληλες λύσεις.
Η ομάδα του Μάντζιου μπορεί με τις αλλαγές να απέκτησε ταχύτητα, αλλά Μπρούνο και Σίλβα είχαν αδυναμία στην τελευταία… πράξη της προσπάθειας τους. Στην ουσία έφθαναν στη βρύση αλλά νερό δεν έπιναν. Πρέπει να το προσέξουν αυτό. Ο Αρης έκανε ακόμη μία αλλαγή. Μπήκε ο Μήτρογλου αντί του Γκαρσία (69’) αλλά η παρουσία του πέρασε απαρατήρητη. Ηταν επιλογή με ρίσκο από τον προπονητή των «κίτρινων». Στις χθεσινές συνθήκες ο Μάνος θα ταίριαζε γάντι και όχι ο ανέτοιμος Μήτρογλου.
Για τον Αρη θα ήταν όλα διαφορετικά αν στο 8ο λεπτό δεν ακυρώνονταν γκολ του Γκάμα γιατί ο το VAR αποφάσισε ότι στο ξεκίνημα της φάσης η… παλάμη του Μπερτόγλιο ήταν έξω από τη γραμμή και αν ο Βάτσιος «χρέωνε» παράβαση μία επαφή μέσα στην περιοχή του Τσιγγάρα με τον Γκάμα. Αποφάσεις οι οποίες δίνουν στον Αρη το δικαίωμα να γκρινιάζει και να ζητάει τα ρέστα από τον Κλάτενμπεργκ. Ναι, τον αρχιδιαιτητή στον οποίο βιάστηκε πριν από λίγους μήνες, να εκφράσει την εμπιστοσύνη του.
Υπάρχουν όμως κι άλλες αποφάσεις που γεννούν ερωτηματικά: Οπως γιατί ο Μάντζιος εκβίασε τη συμμετοχή των προερχόμενων από τραυματισμούς Γκαρσία και Μαντσίνι με κίνδυνο να υποτροπιάσουν τα τραύματα τους. Λύσεις είχε, και μάλιστα περίπου ισάξιες.
Το άλλο ερώτημα έχει να κάνει με τους χειρισμούς του Αρη για τη διεξαγωγή του αγώνα. Μια χαρά μεθόδευσε την αναβολή η Λάρισα, σχεδόν με τις ίδιες συνθήκες. «Επαγγελματική» δουλειά. Εκτός κι αν ο Αρης δεν είχε ανάγκη, μετά από 13 αγώνες σε 40 ημέρες, ακόμη ενός 24ώρου ή περισσότερο ξεκούρασης. Τα καλά παιδιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο (δυστυχώς) είναι τα χαμένα.