Δεν είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ειδικά όταν μιλάμε για τις ελληνικές ομάδες, να παραδέχονται τα λάθη τους, να αναγνωρίζουν οι ιδιοκτήτες και οι διοικήσεις την ευθύνη τους όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα σχεδίασαν.
Υπ' αυτή την έννοια οφείλουμε, νομίζω, να πιστώσουμε στον Θόδωρο Καρυπίδη ότι δεν δίστασε να βγει δημόσια χθες και να τοποθετηθεί για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην ομάδα, τα αρνητικά αποτελέσματα, ότι ο Άρης έχει ήδη μείνει πολύ μακριά από την πρώτη θέση, ενώ βρισκόμαστε μόλις στη 10η αγωνιστική.
Παραδέχθηκε ότι έγιναν λανθασμένες επιλογές και πως ο Άρης τις... χρυσοπληρώνει. Είναι σίγουρα προς τιμήν του η ανάληψη της ευθύνης.
Όμως, το σημαντικότερο, κατά την άποψή μου, από τη χθεσινή δήλωση Καρυπίδη δεν είναι ότι παραδέχθηκε πως έγιναν λάθη, αλλά ότι δεν πήρε πίσω ούτε στο ελάχιστο αυτό που είπε το καλοκαίρι και εξαιτίας του οποίου βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να του ασκείται κριτική για βιασύνη, απερισκεψία, παρορμητισμό.
Εννοώ τη δήλωση περί πρωταθλητισμού... Ο Καρυπίδης επανέλαβε χθες ότι πιστεύει πως «αυτός πρέπει και αυτός θα είναι ο στόχος μου και ο στόχος του Άρη: πρωταθλητισμός»
Το λέει και το εννοεί ο ισχυρός άνδρας του Άρη, ανεξάρτητα από την εξέλιξη των πραγμάτων σε αυτές τις δέκα πρώτες αγωνιστικές, ασχέτως αν η ομάδα του δεν έδειξε να διαθέτει κανένα από τα στοιχεία που απαιτείται να έχει μια ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό.
Κι αυτό είναι ένα ζήτημα. Πολύ σοβαρό ζήτημα. Διότι καλό είναι να υπάρχει αυτή η πίστη κι αυτή η φιλοδοξία από πλευράς Καρυπίδη για έναν Άρη πρωταγωνιστή, όμως, δεν αρκεί. Χρειάζονται και άλλα πράγματα. Πολλά άλλα πράγματα. Που ο Άρης, δυστυχώς, στην παρούσα φάση δεν τα διαθέτει...