Νοιώθει κανένας ότι το σπίτι του και η ζωή του είναι υπό κατάληψη από αόρατους μα πραγματικούς καταληψίες; Από τους νόμους και τον αυταρχισμό; Από τις απαγορεύσεις και από την αυθαιρεσία, την φτώχια και την εξαθλίωση;
Ακούμε λοιπόν ότι φταίει ο Τραμπ. Σωστά;
Και μια βετεράνος του Αμερικανικού στρατού, αποφάσισε να αφήσει το νοικοκυριό της στο Σαν Ντιέγκο και να χάσει τη ζωή της σε έναν διάδρομο του Καπιτωλίου. Υπνωτισμένοι ήταν όλες αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων που μαζεύτηκαν εχθές;
Οι μάζες δεν ξεσηκώνονται επειδή κάποιος τους το είπε.
Οι μάζες ξεσηκώνονται γιατί έχουν δημιουργηθεί ήδη σε πρότερο χρόνο, οι συνθήκες του ξεσηκωμού τους.
Ένα παράδειγμα από την Ελληνική ιστορία.
Στις 29 Οκτωβρίου του 1961, πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές της βίας και της νοθείας. Οδήγησε σε μια περίοδο αστάθειας, εξωγενών πολιτικών παρεμβάσεων που κορυφώνονται στα Ιουλιανά. Στις διαδηλώσεις δολοφονείται ο Σωτήρης Πέτρουλας, 4 χρόνια αργότερα.
Έφταιγε ο παππούς Παπανδρέου; Εξυπηρετούσαν τον προσωπικό του ναρκισσισμό όλοι αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικά εξαθλιωμένων Ελλήνων, κοινωνικά και πολιτικά αποκλεισμένων της Μετεμφυλιακής Ελλάδας που διαδήλωναν; Έφταιγε ο Πέτρουλας;
Οι οπαδοί του Τράμπ, έρχονται από την μεγάλη οικονομική κρίση του 2008. Το Πίτσμπουργκ για παράδειγμα που ήταν η πρωτεύουσα της βαριάς βιομηχανίας για την Αμερική με τις εκατοντάδες υψικάμινους, έσβησε.
Σήμερα δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί, φυλακισμένοι στα σπίτια τους, φτωχοποιημένοι, κοιτούν μια πραγματικότητα που λέει το εξής.
Η υποτάξου η πέθανε. Η πέθανε στο σπίτι σου η πέθανε στο δρόμο, γιατί ο νόμος που τους προστατεύει από τις εξώσεις νομίζω λήγει αυτές τις μέρες η έληξε.
Ποιοι ψήφισαν τον Τραμπ; Αγρότες, εργάτες, μικρομεσαίοι. Όσοι ψήφιζαν τους Δημοκρατικούς κάποια χρόνια πριν.
Ένα σύστημα εξουσίας λοιπόν, αρνήθηκε να ακούσει σε οποιοδήποτε βαθμό της δικαιοσύνης το δίκαιο η άδικο αίτημα στα περι νοθείας.
Κανένας δικαστής και δικαστήριο, δε μπήκε στην ουσία της υπόθεσης και απέρριψε τις προσφυγές με διάφορες δικαιολογίες. Με χιλιάδες πλέον ανθρώπους να έχουν δώσει ένορκες καταθέσεις.
Τι είπαν στον Αμερικανικό λαό. Είμαστε τόσο γαμάτοι, που θα σας επιβάλουμε την απόφαση μας. Θέτε. Δε θέτε. Και όποιο πρόεδρο γουστάρουμε θα επιβάλουμε και θα σας έχουμε να πεινάτε.
Και παρόλο που μια δολοφονία έγινε μέσα στο Καπιτώλιο, προχώρησαν άρον άρον στην επικύρωση του αποτελέσματος των εκλεκτόρων, με την ίδια βιασύνη που τους επικύρωσαν οι κυβερνήτες των πολιτειών τους.
Γιατί όποιος δει την σκηνή θα διαπιστώσει ότι αυτός που πυροβόλησε δε κινδύνευε η ζωή του και κανένας από όσους είναι στο σημείο δεν κουβαλάει όπλο και προηγουμένως βγάζουν σέλφι με τους αστυνομικούς. Οι αστυνομικοί στο σημείο εκείνο κατεβαίνουν τις σκάλες από την μια πλευρά και οι εξεγερμένοι τις ανεβαίνουν.
Για μένα λοιπόν, αν φταίει σε κάτι ο Τραμπ, είναι που αποτελούσε μέρος αυτού του συστήματος οικονομίας και πολιτικής που εξαθλιώνει τους ανθρώπους και ιδιοποιείται την δημόσια και πολιτική ζωή προς όφελος της μικρής κάστας των εντός εισαγωγικών έξυπνους. Τους καπάτσους.
Το φίδι που μέχρι σήμερα επιβάλει κυβερνήσεις η δικτατορίες ανάλογα με τα γεωπολιτικά συμφέροντα, το βαθύ κράτος, οι μυστικές υπηρεσίες, οι οικονομικές ολιγαρχίες, χτύπησε και την καρδιά που το γέννησε.
Το Αμερικανικό όνειρο της προκοπής έχει τελειώσει.
Ξεκίνησε λοιπόν εχθές ο Αμερικανικός εφιάλτης. Και αυτός ο εφιάλτης αναπόφευκτα θα απλωθεί σε όλο τον κόσμο.
Η σφαίρα που έφυγε, στο όνομα της Δημοκρατίας, ενώνει τον δολοφόνο με το θύμα.
Γιατί ο ένας θεωρούσε ότι την προστατεύει και η άλλη θεωρούσε ότι της την έχουν κλέψει.
Το ερώτημα λοιπόν στο ποιος φταίει για την δολοφονία και τους άλλους 3 νεκρούς χθες πως απαντάτε;
Κάθε ένας «πολίτης» που για να φάει το πρωινό του με το γαλατάκι και τις φρυγανιές του και για να κοιμάται ήσυχος το βράδυ στο κρεβάτι του και άφησε την διακυβέρνηση του σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που εξελίχθηκε σε μια διεφθαρμένη από ηθική και δικαιοσύνη «Δημοκρατία» είναι ένοχος!
Είμαι ένοχος! Είμαστε ένοχοι!