Ημουν απόλυτα συνειδητοποιημένος πηγαίνοντας χθες στο γήπεδο για να δω το φιλικό παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Γνωρίζοντας πως ο Λουτσέσκου θα έβαζε δυο ενδεκάδες και χωρίς καμιά από τις δυο να έχει έστω και την υποψία των «βασικών», περίμενα να δω έναν ΠΑΟΚ που θα έπρεπε να αντέξει απέναντι σε μια ομάδα που είχε δυο τεράστια κίνητρα: το πρώτο να ικανοποιήσει τον κόσμο της που την είδε ξανά μετά από ένα και πλέον χρόνο από κοντά. Το δεύτερο, να πάρει ψυχολογία ενόψει του τελικού με την Γαλατά που ακολουθεί για το Champions League.
Επομένως απέναντι σε αυτή την ομάδα και με αυτές τις ενδεκάδες ο ΠΑΟΚ θα είχε δύσκολο έργο. Είναι προφανές πως έφαγε πολύ «ξύλο» ποδοσφαιρικά, δηλαδή σε αρκετά σημεία του αγώνα συνεχόμενες επιθέσεις με δεύτερες και τρίτες μπαλιές, με παίκτες που πίεζαν γιατί πολύ απλά είναι έτοιμοι και με καλύτερη φυσική κατάσταση. Ο ΠΑΟΚ δέχθηκε ένα γκολ που δεν είναι ευθύνη του Ζίβκοβιτς ενώ και στο δεύτερο μέρος κυρίως μετά το 65’ το γήπεδο άρχισε και πάλι να γέρνει αλλά τόσο ο Πασχαλάκης όσο και ο Μιχάι κατάφεραν να ανταποκριθούν σωστά. Επιθετικά ναι, δημιουργικά ναι, ο ΠΑΟΚ δεν υπήρχε. Αλλά δεν περίμενα αυτή τη στιγμή αυτή τη χρονική στιγμή κάτι παραπάνω.
Η ουσία είναι πως ο ΠΑΟΚ δεν έφυγε με «μώλωπες» από το γήπεδο. Έφυγε όρθιος και έζησε μια χρήσιμη βραδιά βλέποντας αδυναμίες και μετρώντας δυνάμεις. Πλέον στο φιλικό του Σαββάτου με τη Σαρλερουά σαφώς και περιμένω έναν ΠΑΟΚ που θα έχει κάνει πολλά βήματα προόδου.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook