Tέσσερις νίκες σε τέσσερα ματς με προπονητή τον Πάμπλο Γκαρσία έχει ο ΠΑΟΚ και ένα ενδιαφέρον ερώτημα είναι γιατί και στα τέσσερα αυτά ματς η νίκη ήρθε με μπόλικο άγχος. Στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό, στη Ριζούπολη με τον Απόλλωνα και στην Τούμπα με τον ΠΑΣ Γιάννινα ο ΠΑΟΚ λαχτάρησε και πήρε τους τρεις βαθμούς λίγο πριν από τη λήξη των αγώνων. Λιγότερο στρες είχε μόνο το παιχνίδι με την Αϊντχόφεν (το οποίο επίσης είχε «στραβώσει», στο πρώτο ημίχρονο) χάρη στο τρομερό πρώτο 15λεπτο του δεύτερου ημιχρόνου, που έφερε τα τέσσερα γκολ της ανατροπής. Γιατί, λοιπόν, αυτή η δυσκολία; Γιατί να ζορίζεται τόσο πολύ ο ΠΑΟΚ για να κερδίζει αντιπάλους που παίζουν και θα παίζουν μέχρι το τέλος ρόλο κομπάρσου στο Πρωτάθλημα; Αλλά, από την άλλη, πού οφείλονται οι νίκες σε ματς που μέχρι και λίγο πριν από τη λήξη τους δεν είχαν εξελιχθεί όπως περίμεναν ο Γκαρσία και οι παίκτες του;
Κακά τα ψέματα. Αν δεχτούμε ότι κριτήρια για την αξιολόγηση της απόδοσης μιας ομάδας είναι η αγωνιστική πειθαρχία των παικτών της, η ενέργεια που «βγάζουν», η ποιότητα του ποδοσφαίρου που παίζουν και, βέβαια, η αποτελεσματικότητά τους, ο ΠΑΟΚ σε κανένα από αυτά τα τέσσερα ματς δεν πήρε καλό βαθμό, με εξαίρεση το εκρηκτικό 15λεπτο της ανατροπής στο παιχνίδι με την Αϊντχόφεν. Οι αδυναμίες που φανέρωσε ήταν οι ίδιες που μας είχαν κουράσει όλους επί Φερέιρα. Τα κενά στο ρόστερ δεν έπαψαν να φαίνονται. Η ομάδα εξαρτάται κατά πολύ από ορισμένους παίκτες, που αν λείπουν, οι απουσίες τους γίνονται αισθητές. Κι ακόμη, δεν έπαψαν να φαίνονται τα προβλήματα στην άμυνα, εξ ου και το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δέχτηκε γκολ και από τους τέσσερις αντιπάλους του.
Οι νίκες, όμως, ήρθαν παρ' όλα αυτά, ενώ οι ίδιες αδυναμίες και τα ίδια κενά στο ρόστερ κόστιζαν με ισοπαλίες και ήττες επί Φερέιρα. Αρα και με δεδομένο ότι οι παίκτες είναι οι ίδιοι που διέθετε και ο Πορτογάλος, είναι προφανές ότι πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια της μεγάλης διαφοράς ως προς την αποτελεσματικότητα της ομάδας στον παράγοντα που λέγεται Πάμπλο Γκαρσία.
Εγώ θα δεχτώ ότι ο «Ινδιάνος» έχει... άστρο, όπως συνηθίζουμε να λέμε, μολονότι είμαι 100-0 υπέρ των λογικών εξηγήσεων και όχι των «μεταφυσικών». «Τον θέλει». «Του βγαίνει». Είναι και τυχερός. Πείτε το όπως θέλετε. Αλλά κανείς δεν έχει άστρο αν δεν το αξίζει. Κανέναν δεν “θέλει” η τύχη αν δεν είναι ικανός. Και τίποτε δεν σου “βγαίνει” αν δεν έχεις έμπνευση. Αυτές οι τέσσερις νίκες έχουν να κάνουν και με την αλλαγή του συστήματος και με τις αλλαγές που έκανε από τον πάγκο, αλλά και με τη γενικότερη διαχείριση των παικτών του στον ψυχολογικό τομέα. Κι όλα αυτά, ενώ τους περισσότερους τους ξέρει και τον ξέρουν λίγο. Κι όλα αυτά, ενώ είναι υποχρεωμένος να κάνει ροτέισον από αγώνα σε αγώνα, καθώς, με το που ανέλαβε, έπρεπε να ανταποκριθεί και στα ματς του Πρωταθλήματος, αλλά και στα πιο κρίσιμα ματς του ομίλου στο Γιουρόπα Λιγκ. Κι όλα αυτά ενώ υπήρξαν και οι τραυματισμοί δύο κομβικών παικτών, του Γιαννούλη και του Ελ Καντουρί.
Με την παρεμβατικότητα και την οξυδέρξειά του ο Πάμπλο ήδη έχει βοηθήσει πολύ την ομάδα. Και κάθε μέρα που περνάει είναι κέρδος και για τον ίδιο και τον ΠΑΟΚ. Ο προπονητής Γκαρσία γίνεται ολοένα και πιο έμπειρος και η ομάδα κερδίζει ολοένα και περισσότερο από τα προσόντα του και τη φιλοσοφία του.
ΥΓ. Δεν θα έρθουν και αποτυχίες; Θα έρθουν. Δεν θα κάνει και λάθη o Γκαρσία; Θα κάνει. Αλλά το ξεκίνημά του είναι ιδανικό. Ας δούμε και τη συνέχεια.