Είχαμε την τύχη, να γνωρίσουμε προσωπικά στη Θεσσαλονίκη και να συνομιλήσουμε τετ α τετ με τον Αργεντινό «θεό» της μπάλας. Ήταν Οκτώβριος 1998 και παραμονές του αγώνα ΠΑΟΚ – Νάπολι βρεθήκαμε (για τις «24ΩΡΕΣ») στο εμβληματικό ξενοδοχείο της μακεδονικής πρωτεύουσας, το «Makedonia Palace».
Για περίπου δύο ώρες ήμασταν μαζί με τον Ντιέγκο Μαραντόνα και τον εντεταλμένο διερμηνέα του στη σουίτα του. Θα μπορούσαμε, να ήμαστε εκεί όχι δύο αλλά είκοσι δύο ώρες. Ο άνθρωπος ήταν χειμαρρώδης στις ερωτήσεις και συγκρατημένος στις απαντήσεις του.
Στις ερωτήσεις; Ναι, στις ερωτήσεις επειδή δεν σταμάτησε στιγμή να ρωτά, για τον ΠΑΟΚ και για τους ΠΑΟΚτσήδες. Ήξερε πολλά, πάρα πολλά αλλά ήθελε επιβεβαίωση της ορθότητας όσων ήξερε. Κι ενθουσιάστηκε, όταν είπαμε πως ο ΠΑΟΚ είναι θρησκεία για τον κόσμο του!
Τον τρέλαινε η ιδέα της κατ’ εικόνα κι ομοίωση κερκίδας της Τούμπας με την κερκίδα του σήμερα «Σαν Πάολο» κι αύριο, μεθαύριο «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα». Και ρωτούσε για την ωραία τρέλα των ΠΑΟΚτσήδων. Και δεν έκανε από αβροφροσύνη τα κολακευτικά σχόλια για τους φίλους του «δικέφαλου», την επομένη μετά τον αγώνα στην Τούμπα. Πριν τους ζήσει, τους ήξερε με τη φαντασία του. Και τους χάρηκε στην πραγματικότητα.
«Τι σημαίνουν τα τέσσερα αρχικά στο όνομα του ΠΑΟΚ;» ρωτούσε. Και ζητούσε εξήγηση για την ιστορική σχέση του ΠΑΟΚ με την «Ινσταμπούλ». Άκουσε με ενδιαφέρον για τις ρίζες του ΠΑΟΚ με την Κωνσταντινούπολη. Και εξέφρασε θαυμασμό επειδή το έμβλημα του ΠΑΟΚ ήταν ο θυρεός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Γνώριζε για τον Μέγα Αλέξανδρο. Έμαθε την ιστορία των Μακεδόνων ως κομματιού των Ελλήνων.
Ήταν ένας απλός άνθρωπος με… σνομπ συνήθειες. Κρατούσε αποστάσεις αλλά συνάμα ερχόταν πολύ κοντά στο συνομιλητή του. Είχε τη σοβαρότητα του σούπερ σταρ όταν απαντούσε. Και το ενδιαφέρον ενός απλού, ανθρώπου όταν ρωτούσε.
Ιδιαίτερα περί τού πάθους των ΠΑΟΚτσήδων για την ομάδα τους δεν χόρταινε, να μαθαίνει. Ζήτησε, να του πούμε και κάποιες από τις κορυφαίες στιγμές τους εντός κι εκτός Τούμπας. Έκανε μάλιστα, την παρατήρηση πως τα χρώματα του ΠΑΟΚ, όπως και της Νάπολι, θεωρεί πως δε βοηθούν στην εικόνα της κερκίδας τους. Το γαλάζιο και το μαύρο δεν τονίζουν το πάθος, την ένταση αλλά και τον όγκο του κόσμου στις κερκίδες…
Κι όταν είπαμε, όπως θα πάνε κάπου 5.000 φίλοι του «δικέφαλου» στην Ιταλία ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα στην Ελλάδα… Δεν θα λησμονήσουμε την αντίδραση του: «… Α, είναι τόσο τρελοί οι ΠΑΟΚτσήδες»!
Στο περιθώριο εκείνης της συνέντευξης ο Ντιέγκο Μαραντόνα ανέφερε, πως θα μπορούσε να ζήσει και να παίξει στην Ελλάδα. Έλεγε πως του ταίριαζε η ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. Παραδεχόταν συνάμα πως η Ελλάδα δεν θα μπορούσε, να καλύψει τις απαιτήσεις του. «Ξέρετε πως έχω δύο ρεκόρ κόστους μεταγραφής; Και με την Μπαρτσελόνα και με τη Νάπολι. Θα μπορούσα, να κάνω και τρίτο! Με τον ΠΑΟΚ… Ο ΠΑΟΚ μπορεί;»!
Κλείνοντας τη συζήτηση μας, ρωτήσαμε, τι σκέφτεται να κάνει με τόσα χρήματα που βγάζει…
«Μαζεύω χρήματα παίζοντας μπάλα. Για μένα έχω μαζέψει αρκετά,. Τώρα παίζω, για να μαζέψω και ναι βοηθήσω ανθρώπους οι οποίοι ζουν στην φτώχεια», Και βοήθησε πλήθος από αυτούς. Γι’ αυτό και τον έκλαψε τόσο γοερά ο απλός λαός στην Αργεντινή, κυρίως. Δεν ήταν απλά, ο «θεός» της μπάλας για τους φιλάθλους. Ήταν «θεός» και για το πλήθος φτωχών ανθρώπων οι οποίοι βοηθήθηκαν σε μέγιστο βαθμό από τον Ντιέγκο Μαραντόνα…
Καλό του ταξίδι!