Οπως σε πολλά άρθρα μου τους τελευταίους οκτώ μήνες έχω τονίσει, οι αναστολές καταβολής ΦΠΑ, ρυθμισμένων φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, η αναστολή πληρωμής των δόσεων για δάνεια, είναι μέτρα που ανακουφίζουν τους πληττόμενους από τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας πολίτες.
Ομως, όπως κατ' επανάληψη έχω εξηγήσει, επίσης, πρόκειται για μια πρόσκαιρη ανακούφιση. Δεν αποτελούν μέτρα που μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις σοβαρότατες συνέπειες της κατάρρευσης της οικονομικής δραστηριότητας. Απλώς μεταφέρουν συσσωρευμένες υποχρεώσεις προς το μέλλον για επιχειρήσεις που λειτουργούν, πλέον, σε ένα πολύ διαφορετικό οικονομικό περιβάλλον και εργαζόμενους που είτε έχουν ήδη χάσει τη δουλειά τους, είτε ζουν με τον εφιάλτη ότι, αργά ή γρήγορα, θα τη χάσουν.
Η οικονομική κρίση εξελίσσεται ταχύτατα σε έντονα κοινωνική, με πολλαπλασιαστικές αρνητικές επιδράσεις, τόσο στην καθημερινότητα των πολιτών, όσο και στην ήδη επιβαρυμένη κατάσταση των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων.
Ιδιαίτερα οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι ατομικές επιχειρήσεις, οι αυτοαπασχολούμενοι, όλοι αυτοί, δηλαδή, που προσφέρουν το 80% των θέσεων στον ιδιωτικό τομέα, συσσωρεύουν υποχρεώσεις οι οποίες επιβαρύνουν δραματικά τη βιωσιμότητά τους.
Καμία στήριξη δεν φτάνει όταν μία επιχείρηση σταματάει τη λειτουργία της. Αυτοί που γνωρίζουν καλά τι συμβαίνει στην αγορά, εκτιμούν ότι αν δεν υπάρξουν άμεσα μέτρα έκτακτων ενισχύσεων των επιχειρήσεων, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα, θα υπάρξουν χιλιάδες λουκέτα.
Οι άνθρωποι της αγοράς μιλάνε για “δωδεκάμηνη παρένθεση”, καθώς η πανδημία δεν θα αφήσει την οικονομία να λειτουργήσει υπό κανονικές συνθήκες, στην καλύτερη των περιπτώσεων, πριν την άνοιξη του 2021, αν κρίνει κανείς κι από τις εκτιμήσεις των ειδικών επιστημόνων σχετικά με την πανδημία.
Αυτή την “δωδεκάμηνη παρένθεση” δεν θα πρέπει να την επιβαρυνθούν οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι. Δεν μπορούν να την επιβαρυνθούν. Δεν την αντέχουν.
Τα χρέη επιχειρήσεων και εργαζομένων από αυτή τη “δωδεκάμηνη παρένθεση” πρέπει να διαγραφούν. Είναι το ελάχιστο που οφείλουν να κάνουν όλες οι κυβερνήσεις στον κόσμο, για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ανάκαμψης των οικονομιών τους.
Πού θα βρουν τα λεφτά; Ας το σκεφτούν και ας το συμφωνήσουν οι ηγέτες των χωρών όλου του κόσμου. Δική τους δουλειά είναι αυτή...