Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες την κριτκική που ασκείται στην κυβέρνηση από την μείζονα αλλά και την ελάσσονα αντιπολίτευση για την διαχείρισή της σε σχέση με το δεύτερο κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού.
Παρακολούθησα και σήμερα όσα είπε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς και όσα του καταλόγισαν οι αρχηγοί των υπολοίπων κοινοβουλευτικών κομμάτων.
Το προηγούμενο διάστημα, σε άρθρα για την διαχείριση της πανδημίας από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, εξέφρασα την άποψη πως υπάρχουν ζητήματα στα οποία δεν ετοιμάστηκε επαρκώς την περίοδο μεταξύ Μαρτίου-Απριλίου και Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου.
Ειδικά στο θέμα της ενίσχυσης του συστήματος υγείας και των ΜΜΜ. Αν και πιστεύω, όπως επίσης το έχω πει, ότι ακόμη κι αν είχε προσθέσει 500 κλίνες στις ΜΕΘ και 500 λεωφορεία, λίγα πράγματα θα άλλαζαν προς το καλύτερο, σε σχέση με αυτά που ζούμε, ιδιαίτερα εμείς εδώ στην Θεσσαλονίκη.
Το αποδεικνύει η... ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Οι εταίροι μας στην Ευρώπη, οι οποίοι είναι πιο οργανωμένοι και με καλύτερους σχεδιασμούς από εμάς, αλλά αντιμετωπίζουν τα ίδια, και μεγαλύτερα, προβλήματα από μας.
Ενώ, όμως, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί την βλέπουν την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, παρακολουθούν τα... δράματα που ζουν μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, την αδυναμία τους να ελέγξουν την πανδημία, να στηρίξουν τα νοσοκομεία τους, να βρούνε τρόπο για να νοσήσουν λιγότεροι, να χρειαστούν λιγότεροι νοσηλεία σε ΜΕΘ, να πεθάνουν λιγότεροι, μιλούν για παλινωδίες, αυτοσχεδιασμούς, αδράνεια, προχειρότητα, εμμονές.
Πρόταση, όμως, υπάρχει; Εφαρμόσιμη, υλοποιήσιμη πρόταση; Καμία...
Είναι πολύ εύκολο να ψέγεις μια κυβέρνηση επειδή έκλεισε την οικονομία για να προστατεύσει την δημόσια υγεία και να την εγκαλείς για τις επιπτώσεις σε επιχειρήσεις και εργαζόμενους. Πρέπει, όμως, να πεις και τι θα έκανες εσύ; Να δώσεις στον κόσμο να καταλάβει πώς θα προλάβαινες και την έξαρση της επιδημίας, θα είχες ανοιχτά και τα μαγαζιά.
Ουδείς από τους πολιτικούς αρχηγούς δεν έχει δώσει συγκεκριμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει. Διότι, αν υπήρχε θα είχε σώσει πριν από μας όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση -όχι μόνο τώρα, πάντα- επενδύει στην άρνηση, στον λαϊκισμό, στις εύκολες κατηγορίες για όλους και για όλα, χωρίς να δίνει λύσεις, διεξόδους, ιδέες για το πώς θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα.
Οι γεμάτες ΜΕΘ είναι μια πραγματικότητα. Παντού. Τα γεμάτα νοσοκομεία είναι μια πραγματικότητα. Παντού. Οι θάνατοι που αυξάνονται καθημερινά είναι μια πραγματικότητα.
Ποιος, λοιπόν, στη θέση του Μητσοτάκη δεν θα έπαιρνε αυστηρά μέτρα; Ποιος στη θέση του Μητσοτάκη θα πήγαινε νωρίτερα στο lockdown; Ποιος στη θέση του Μητσοτάκη δεν θα επιχειρούσε ένα, όσο το δυνατόν ευρύτερο, άνοιγμα του τουρισμού το καλοκαίρι, μήπως και σώσει κάτι από την καταστροφή της βαριάς βιομηχανίας της ελληνικής οικονομίας;
Κανείς. Διότι η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν... λόγια. Δεν είναι θέμα... ταχυδακτυλουργικών ικανοτήτων. Είναι η πιο δύσκολη εξίσωση την οποία κλήθηκαν ποτέ να λύσουν οι ηγέτες όλου του κόσμου, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Γι' αυτό και όλη η Ευρώπη, όλος ο κόσμος, βλέπουν τα συστήματα υγείας τους να είναι στα όρια της επαρκούς αντιμετώπισης, ή και να καταρρέουν, τις οικονομίες τους να βουλιάζουν, την ύφεση να προκαλεί τρόμο για την επόμενη μέρα παγκοσμίως.
Προσωπικά, λοιπόν, θα περίμενα από όλους τους πολιτικούς στην Ελλάδα, να κάνουν την κριτική τους, μεν, για όσα δεν φρόντισε η κυβέρνηση να κάνει, όμως, να παραδεχτούν ότι οι συνθήκες είναι πρωτοφανείς και να κάνουν σοβαρές, ρεαλιστικές προτάσεις για την έξοδο από την υγειονομική και την οικονομική κρίση...
Την λύση στην πανδημία δεν θα την δώσουν οι ταχυδακτυλουργοί.