Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι ο ένας στους δύο συμμετέχοντες στις Πανελλήνιες εξετάσεις έγραψε κάτω από τη βάση. Είναι φυσιολογικό αυτό; Υπάρχει συγκεκριμένη εξήγηση; Γίνονται τα παιδιά μας κάθε χρόνο και πιο... χαζά; Δεν διαβάζουν; Είναι ελλιπής η προετοιμασία τους;
Ή, μήπως, ισχύει αυτό που ακούω από πολλούς να λένε, ότι δηλαδή “τα παιδιά γράφουν ό,τι τους βάλεις. Αν τους βάλεις την μισή ύλη να διαβάσουν και εύκολα θέματα, οι βάσεις θα πάνε στα ύψη, αν πάλι τους βάλεις θέματα επιπέδου πρώτου και δεύτερου έτους στο Πανεπιστήμιο, θα πατώσουν”
Ακούω, επίσης, και κάτι άλλο: ότι η επιτυχία στην προσπάθεια εισόδου στο Πανεπιστήμιο καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό και από την οικονομική δυνατότητα της κάθε οικογένειας, της στήριξης που για κάποια παιδιά είναι τεράστια και για άλλα ανύπαρκτη.
Πράγματι, όσο πιο άνετη είναι η οικογένεια του παιδιού τόσο περισσότερα τα εφόδια που μπορεί να του δώσει. Ομως, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές οικογένειες, πλέον, οι οποίες να έχουν παντελή αδυναμία για να προσφέρουν το μίνιμουμ, έστω, της βοήθειας κάποιων μαθημάτων σε φροντιστήριο στο παιδί τους. Χώρια που τα παραδείγματα παιδιών από φτωχές οικογένειες, τα οποία χωρίς καμία στήριξη προετοιμάζονται και τα καταφέρνουν περίφημα στις Πανελλήνιες εξακολουθούν να είναι πολλά και να μας κάνουν όλους πολύ χαρούμενους που υπάρχουν.
Οπως και να 'χει, πάντως, κάποια πράγματα δεν είναι φυσιολογικά και δεν μπορούν να αποδοθούν ούτε στην ελλιπή προετοιμασία, ούτε στα πολύ δύσκολα θέματα.
Είναι ντροπή για το σύστημα να υπάρχει σχολή (Δασολογίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος στο Καρπενήσι), στην οποία να εισάγεται φοιτητής με μέσο όρο βαθμολογίας 0,6 στα 20. Αυτό είναι αδιανόητο. Οπως και στο τμήμα Επιστήμης Βιοσυστημάτων και Γεωργικής Μηχανικής στο Μεσολόγγι όπου ο τελευταίος εισάγεται με 0,8 στα 20, ή στο τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων στα Χανιά με 2,5 στα 20.
Εντάξει, είπαμε να δίνει η Πολιτεία ευκαιρίες στα παιδιά να εισαχθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και να σπουδάσουν, όμως, χάνεται το νόημα των εξετάσεων και της διαγωνιστικής διαδικασίας, όταν σε κάποιες σχολές τα παιδιά εισέρχονται μόνο και μόνο επειδή τις δήλωσαν κι επειδή προσήλθαν για να δώσουν... λευκή κόλλα.
Ολοι καταλαβαίνουμε, νομίζω, ότι το σύστημα μπάζει και χρειάζονται διορθώσεις. Διαφορετικά, ας το κάνουμε κι εμείς όπως κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες: να εισέρχονται, δηλαδή, στο σύνολο σχεδόν των σχολών του Πανεπιστημίου τα παιδιά χωρίς εξετάσεις και εκεί, πλέον, με τον βαθμό δυσκολίας να είναι πάρα πολύ μεγάλος, από το τέλος του πρώτου έτους να ξεκαθαρίζει ποια μπορούν να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και ποια θα πρέπει να κάνουν άλλες επιλογές...