Πόσο απρόβλεπτο είναι το ποδόσφαιρο. Στο κακό του πρώτο ημίχρονο ο Αρης πήγε στα αποδυτήρια με προβάδισμα δύο τερμάτων και στο ελκυστικό δεύτερο περιορίστηκε στο ένα γκολ και ο δε Λεβαδειακός έφυγε με το άκρως τιμητικό 3-0 από το «Κλ. Βικελίδης» καθώς το matrix του γηπέδου θα μπορούσε να είχε γράψει και τέσσερα και πέντε…
Θα μπορούσε επίσης να είχε γράψει άλλο σκορ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου όπου οι «κίτρινοι» αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν. Κι όμως, πήγαν με προβάδισμα δύο τερμάτων γιατί πολύ απλά πλήρωσαν για να διαθέτουν ατομική ποιότητα σαν αυτή του Ντάνιελ Μαντσίνι.
Ο Αργεντίνος δεν σημείωσε απλά δύο γκολ εκεί που η ομάδα του έδειχνε ανήμπορη να λειτουργήσει, πολλώ δε μάλλον να δημιουργήσει, αλλά ζωγράφισε πάνω σ’ έναν ραγισμένο καμβά γιατί αμφότερα ήταν όμορφα. Κι εδώ που τα λέμε, έως ότου αποκτήσει ο Αρης τα στοιχεία που χρειάζεται σαν ομάδα και δεν τα διαθέτει στην παρούσα στιγμή, κάθε αγωνιστική θα χρειάζεται έναν Μαντσίνι για να κερδίζει χρόνο μέσα από τις νίκες.
Βέβαια, credits ανήκουν και στον Χερμάν Μπούργος γιατί διάβασε άριστα το πρόβλημα της ομάδας του στο ημίχρονο και δεν στρογγυλοκάθισε πάνω στο 2-0. Είδε την απουσία δημιουργικού χαφ κι έριξε στο παιχνίδι τον Μάνου Γκαρθία ο οποίος μετουσίωσε το υψηλό ποσοστό κατοχής μπάλας.
Διαπίστωσε ότι ο Μπριάν Νταμπό ήταν εκτός τόπου και χρόνου κι έβαλε τον λιγότερο κακό Πάπε Σέικ Ντιόπ. Κι έτσι ο Αρης δεν «σουλουπώθηκε» απλά αλλά μετατράπηκε σε μια όμορφη ποδοσφαιρική μηχανή από την οποία έλειψε μόνο το γκολ γιατί ο Αντρε Γκρέι χρειάστηκε τέσσερις τελικές για να φτάσει στο γκολ. Αλλά θα τα βάλει γιατί παραμένει σε περίοδο σταδιακής ανάκτησης αγωνιστικού ρυθμού.
Εν τέλει, ο Αρης πήρε αυτό που ήθελε. Τις νίκες που βάζουν στην άκρη την αγωνιστική ανετοιμότητα, αλλά δεν κρύβουν τις αδυναμίες που απαιτείται να λυθούν γιατί από βδομάδα θα αντιμετωπίσει καλύτερες ομάδες από τον (περιορισμένα ποιοτικά) Λεβαδειακό.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.