Παίκτες και κόουτς μοιράζονται ευθύνες και ενοχές για το «σοκ». Αν είναι δυνατόν να διεκδικείς τίτλο, να προηγείσαι 4-1 στο ημίχρονο και να «επιστρέφεις» για να δώσεις μια άθλια παράσταση αγωνιστικής υποταγής και αποσύνθεσης από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της επανάληψης.
Στην ιστορία του ΠΑΟΚ έχουν καταγραφεί αρκετές συννεφιασμένες αλλά και μαύρες «Κυριακές». Την Κυριακή προστέθηκε μία ακόμη. Το να αναζητάς στο παρελθόν αιτίες και υπευθύνους ήταν σχετικά εύκολο. Στις περισσότερες φορές κατέληγες έστω και με συνοπτικές διαδικασίες σε συμπεράσματα τα οποία γίνονται κατανοητά και αποδεκτά από την κοινή γνώμη, χωρίς ενστάσεις κι επιφυλάξεις. Κι αυτό, γιατί κατά κάποιο τρόπο μοιραζόσουν με τον κόσμο την οργή και τη δυσαρέσκεια του, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες λεπτομέρειες έστω κι αν ήταν ουσιαστικές.
Το λέω αυτό γιατί σήμερα μένω πολύ μπερδεμένος αλλά και συγχυσμένος από όσα είδα στην Τούμπα και νιώθωντας συγχρόνως άβολα για τα όσα θα πρέπει να καταθέσω σαν άποψη στο σημερινό μου σχόλιο. Από τη μια μεριά λοιπόν έρχεται μπροστά μου η εικόνα μιας ομάδας σχεδόν ηρωικής που κατέφερε στα δύσκολα να σταθεί όρθια, που έχει έναν κόουτς εργατικό, οξυδερκή και έξυπνο (όλα αυτά ακριβώς όπως ήταν και την Κυριακή το βράδυ στο πρώτο ημίχρονο) κι από την άλλη αυτό το άθλιο συνονθύλευμα που έδωσε μια τραγική παράσταση στο β΄ημίχρονο, η οποία αν δεν ήμαστααν 100% βέβαιοι για το ήθος των πρωταγωνιστών, θα μπορούσαμε να βάλουμε άλλα πράγματα στο μυαλό μας.
Το αίνιγμα επί του προκειμένου όπως και το ερώτημα, δύσκολα να εξηγηθούν και να απαντηθούν. Διευκρινίζω όμως για δεύτερη φορά για να μην παρεξηγηθώ, ότι δεν σκέφτομαι αυτή τη στιγμή τίποτα πέρα από όσα είδα στο αγωνιστικό 90λεπτο και τα οποία στο πλαίσιο τους συμπεριλαμβάνουν και τις προσπάθειες και την εικόνα των δύο ομάδων και το τελικό αποτέλεσμα.
Περισσότερο θα έλεγα πως στέκομαι μπροστά στον κόουτς και στους παίκτες των γηπεδούχων που δεν κατάφεραν να διαχειριστούν ένα τεράστιο πλεονέκτημα της προσπάθειας τους στο πρώτο 45λεπτο. Είναι αλήθεια ότι ο ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου με τον αντίστοιχο του β΄ ήταν η μέρα με τη νύχτα. Θα λέγαμε είχε την εικόνα του δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ.
Ο διεκδικητής λοιπόν του τίτλου, ιδανικός αυτόχειρας στην έδρα του. Η απώλεια στα αλήθεια είναι σοβαρή από κάθε άποψη. Περισσότερο θα λέγαμε σε ότι αφορά το κύρος του συλλόγου και την ψυχολογία των παικτών και ολόκληρης της ασπρόμαυρης οικογένειας και λιγότερο σε ότι έχει σχέση με τη βαθμολογία. Σκληρό πισωγύρισμα, όχι όμως και ισοπεδωτικό. Ίσως από τη μεγάλη ζημιά βγουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, ιδιαίτερα για τον κόουτς, τα οποία αφορούν την άμυνα του (αμυντικός παίκτης Τέιλορ δεν υπάρχει), για το κέντρο του (ο Εσίτι βασικός ποτέ), όπως και για τα μικρά ή μεγάλα rotation που επιχειρεί πολλές φορές και δικαιολογημένα.
Σε αυτό το τελευταίο έχει διαπιστωθεί, πράγμα που πιστεύουμε ότι το έχει δει και ο ίδιος, ότι είναι επικίνδυνο λόγω της έλλειψης σοβαρών εναλλακτικών λύσεων, να ποντάρει σε σχηματισμούς και σε αλλαγές που δεν έχουν χημεία μεταξύ τους και βάζουν σε περιπέτειες την ομάδα. Είπαμε ότι είναι λογικό να ξεκουράσει βασικούς. Αυτό επιβάλλεται ιδιαίτερα στον ΠΑΟΚ και για τους παραπάνω λόγους, να γίνεται με πολύ μεγάλη προσοχή και με συντηρητικό τρόπο.
Η διαχείριση ενός αβαθούς ρόστερ σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύεται ευεργετική και σε άλλες αυτοκαταστροφική. Επί του προκειμένου στο β΄ ημίχρονο έπρεπε να υπάρξει μια αντίδραση από μέρους του Ραζβάν πιο δυναμική και πιο αποφασιστική. Κι αυτό, γιατί από το πρώτο λεπτό της επανάληψης φάνηκε προς τα που πήγαινε το πράγμα και από που θα προερχόταν το κακό. Σε αγωνιστικό επίπεδο λοιπόν σοβαρός λόγος δεν μπορεί να γίνει.
Συνοπτικά μπορούμε να πούμε όμως ότι ο καταιγιστικός και αποτελεσματικός ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου, μεταμορφώθηκε περιέργως σε ένα επιπόλαιο, ανεύθυνο και αυτοκαταστροφικό συγκρότημα στο δεύτερο μέρος. Ο Πασχαλάκης ήταν σε κακή μέρα. Δέχθηκε «αδιαμαρτύρητα» τέσσερα γκολ, στα δύο από τα οποία θα μπορούσε να αντιδράσει με καλύτερο τρόπο. Παίκτης αμυντικός με το όνομα Τέιλορ όπως προαναφέραμε «δεν υπάρχει». Ο Βαρέλα με κάποιες αδυναμίες αλλά δικαιολογημένα λόγω της μεγάλης αποχής του. Δεν τα κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα του χθες ο αρχηγός. Ο πανομοιότυπος τρόπος που χτυπά τα πέναλτι, κάποια στιγμή θα πρέπει να τον προβληματίσει.
Ο Εσίτι για βασικός σημαίνει ότι έχεις προαποφασίσει πως η ομάδα σου θα κινηθεί αμυντικά και όμως σε βραδύτατους ρυθμούς. Όπως διαπιστώθηκε μετά την αποχώρηση του Σβαμπ, δεν υπήρχε κέντρο στο δικέφαλο. Πολύ καλός ο Μιχαηλίδης. Το ίδιο και ο Μπίσεσβαρ που όμως στο β΄ ημίχρονο περιορίστηκε η δράση του, εξαιτίας της ανικανότητας του άξονα να τον βοηθήσει. Με καλές στιγμές και ο Αουγκούστο. Κορυφαίος ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς.
Μαχητικός ο Άκπομ, πάλεψε, κέρδισε πολλές μάχες και πέτυχε ένα όμορφο γκολ. Οι αλλαγές που έγιναν αυτή τη φορά ίσως να μην ήταν οι ενδεδειγμένες. Τέλος, επιστρέφοντας στις αρχικές μας τοποθετήσεις, καταλογίζουμε δικαίως ευθύνες χαρακτηρίζοντας ασυγχώρητα επιπόλαιους τους γηπεδούχους, προσθέτοντας όμως ότι το πλήγμα ναι μεν ήταν ισχυρό, όχι όμως και ισοπεδωτικό. Η ομάδα έχει μπροστά της πολύ δρόμο και μεγάλες υποχρεώσεις.
Είναι αλήθεια πως αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα. Το τελευταίο ήταν αυτό με την απρόσμενη απουσία του Κούρτιτς. Ο διαιτητής λίγος και το VAR στημένο 100% με τον γνωστό παλικαράκι της παράγκας, Διαμαντόπουλο να μην υποδείκνυει επανάληψη στην εκτέλεση του πέναλτι. Αυτό το τελευταίο αφορά την διοίκηση του ΠΑΟΚ, η οποία είμαστε σίγουροι ότι γνωρίζει σε ποιανού άρμα προσδεδεμένος είναι ο εξ Αρκαδίας ρέφερι.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook