Αγαπητή Metrosport
Κατηγορούν στην ΑΕΚ τον Γιαννίκη, γιατί έβαλε Μισελέν και Λε Ταλέκ στο τέλος τους αγώνα και εκείνοι απλώς κοίταζαν τον Κούρτιτς και τον Μιτρίστα να σκοράρουν. Μπερδεύονται. Και ο Κούρτιτς και ο Μιτρίστα κάνουν μία γρήγορη κίνηση προς τα δεξιά και σουτάρουν. Οποιοι και να ήταν μπροστά τους, πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να “μπλοκάρουν” αυτά τα σουτ. Αν δεν έβγαιναν οι φάσεις για τα δύο γκολ του ΠΑΟΚ, θα έλεγαν ότι ο Γιαννίκης “κλείδωσε” την πρόκριση ρίχνοντας στο ματς δύο ολόφρεσκους παίκτες και, φυσικά, ροκανίζοντας χρόνο, πράγμα που πιστεύω απόλυτα ότι ήταν ο βασικός στόχος του.
Tώρα, αυτός είναι ντε και καλά, ο υπαίτιος του αποκλεισμού. Ο ίδιος, που, μετά τα πρώτα νικηφόρα αποτελέσματα, είχε αποθεωθεί γιατί πήρε μια ΑΕΚ χύμα στο κύμα και την έκανε ομαδάρα. Μάλιστα, τότε που ήταν δεύτερη, μόνο και μόνο επειδή ο ΠΑΟΚ ακόμη βολόδερνε, μας έλεγαν ότι διεκδικεί το Πρωτάθλημα!
Δηλαδή, τι να πουν στον ΠΑΟΚ για τον Σίντκλει και τον Αουγκούστο; Αυτοί όντως απλά κοιτάζουν τον Γκαρσία, ο οποίος μάλιστα ούτε ντρίπλα επιχειρεί, ούτε κάνει κάποια κίνηση για να ξεφύγει και να σουτάρει, απλά γυρίζει την μπάλα προς τον Σιμόες που έρχεται (εντελώς ανενόχλητος) και βάζει το γκολ. Αν έμενε το 1-0 και προκρινόταν η ΑΕΚ, τι θα έπρεπε να κάνουμε; Να κατηγορούμε τον Λουτσέσκου επειδή χρησιμοποίησε τον Σίντκλει, τον Αουγκούστο και όποιο παίκτη έπρεπε να μαρκάρει τον Σιμόες στις προωθήσεις του;
Οι άνθρωποι βρίσκονται σε τρομερή σύγχυση. Εχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Δικαιολογημένο. Αλλά είναι καιρός να καταλάβουν ότι, απέναντι στον ΠΑΟΚ, θα πληρώνουν για πολλά χρόνια ακόμη την εξωφρενική παγκόσμια πρωτοτυπία του 2018, με τον... θανάσιμο τραυματισμό του Οσκαρ Γκαρσία, τον Αρετόπουλο, τον Κομίνη, τον Ποντίκη, το γκολ του Βαρέλα που “μέτρησε”, που ακυρώθηκε και που “μέτρησε” οριστικά δύο ώρες μετά, αλλά και το... “αποφασίσαμε να τρομοκρατηθούμε από το πιστόλι του Ιβάν όταν το είδαμε σε φωτογραφία στα κινητά μας, μέσα στα αποδυτήρια, μισή ώρα μετά τη διακοπή του αγώνα”...
Εκείνο το Πρωτάθλημα που κλάπηκε εν ψυχρώ από τον ΠΑΟΚ και χαρίστηκε στην ΑΕΚ, ούτε τους το αναγνώρισε ποτέ κανείς, εκτός από τον εγωϊσμό τους, ούτε πρόκειται να το ξεχάσει εύκολα η Θεία Δίκη. Καμια αποδοχή δεν τους πρόσφερε ο κάλπικος τίτλος, τους προσφέρει, όμως, ατέλειωτες ταπεινώσεις και αβάσταχτες πίκρες.
Από την άλλη, μπορεί ο ΠΑΟΚ να τους... βασανίζει κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση, αλλά κι άλλες ομάδες, αγωνιστικά κατώτερες από τον ΠΑΟΚ, πήγαν φέτος στο ΟΑΚΑ και κέρδισαν. Και η τραγική ειρωνεία για την ΑΕΚ είναι ότι κέρδισαν με το ίδιο σκορ. 1-2. Και ο Παναιτωλικός και ο ΟΦΗ και ο Βόλος. Οι δυο στους τρεις, μάλιστα, με ανατροπή. Οπως και ο ΠΑΟΚ. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει ομάδα. Δεν υπάρχει ομάδα ικανή να υποστηρίξει φαντασιώσεις για τίτλους, παρά μόνο μια πορεία που επιτυχία θα είναι αν οδηγήσει την ΑΕΚ στα πλέι οφ και σε έξοδο στην Ευρώπη. Μέχρι εκεί...
ΥΓ. Προσωπικά, δεν κρύβω καθόλου ότι χαίρομαι πολύ με την τετραετή δυστυχία της ΑΕΚ. Και αμφιβάλλω αν θα... χορτάσω κάποτε, γιατί δεν θα συμβιβαστώ ποτέ με όλα αυτά τα αμίμητα στην ιστορία του ποδοσφαίρου που συνέβησαν το 2018 σε βάρος του ΠΑΟΚ.
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης