Στους τέσσερις χωρεί και πέμπτος. Και δεν χρειάζεται διεξοδική κουβέντα για το ποιος διεκδικεί τον -τελείως- άτυπο τίτλο της πέμπτης δύναμης στο ταπεινό ελληνικό Πρωτάθλημα.
Μόνο που, βάσει απόδοσης και αποτελεσμάτων, ο -εκτός “Big” θέσεων, όπως παρουσιάζεται, Αρης, παίζει για το μίνιμουμ της 4ης θέσης και το μάξιμουμ, το οποίο ανακαλύπτει κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο.
Η δεύτερη ισοπαλία στο Πρωτάθλημα παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε, όπως και τη βαθύτερη σημειολογία της.
Καταρχάς, όσοι -προ δύο μηνών και κάτι- είχαν απορίες για την ξαφνική αύξηση του μπάτζετ, μάλλον πήραν τις απαντήσεις στο Δημοτικό του Περιστερίου. Στο 35' ο Ροζ αποβάλλεται “εύκολα” και χωρίς τη χρήση της τεχνολογίας από τον Mr. Ευαγγέλου και μετά από λίγο θυσιάζεται ο Γκάμα, για να περάσει ο Μπεναλουάν. Ο γαλλο-τυνήσιος στόπερ μπήκε ως αλλαγή στην πρώτη χθεσινή απόδειξη της χρησιμότητας του “δυνατού” πάγκου.
Στο 51' το σκορ είναι 2-0 και ο Μάντζιος κοιτάζει πίσω του, για να προβεί στις επόμενες αλλαγές. Περνά στο ματς τους Σίλβα και Κάτσε, αμφότεροι πρωταγωνιστούν στη μείωση του σκορ και, λίγο μετά, στην εξίσωση μπαίνει ο Μαντσίνι. Κι αυτός ερχόμενος από τον πάγκο, για να πρωταγωνιστήσει μαζί με τον Σάσα (ο Βραζιλιάνος αγωνίστηκε 11αδάτος για τρίτο σερί ματς) στο τελικό 2-2.
Ακόμη και στο 2-0, έστω και με 10, πράγματι το παιχνίδι δεν έμοιαζε χαμένο και ο Ατρόμητος δεν δικαιολογούσε το όνομά του. Χωρίς φάσεις και χωρίς σιγουριά παρά το υπέρ του σκορ, ήταν θέμα χρόνου να κατευθυνθεί προς τη σέντρα.
Οταν έχεις βάθος, βρίσκεις τρόπους, για να αντιπαρέρχεσαι και διαιτησίες, όπως η χθεσινή. Επομένως, το ανέβασμα του οικονομικού πήχη δεν έγινε άνευ λόγου και, αν κρίνουμε από τη μέχρι σήμερα πορεία, είναι καλώς καμωμένο.
Ο Αρης -σε κάθε αγωνιστική- εκπλήσσει εαυτόν, εκπλήσσει τους φιλάθλους του, αλλά και τους... Big-4, οι οποίοι ασχολούνται μαζί του.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να φτιάξεις ομάδα, για να κερδίζεις, σφυρίχτρες, κάμερες, οθόνες, ανεξαρτήτως αν χρησιμοποιούνται σωστά ή όχι.
Επόμενο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ...