Οι μεγαλύτερης ηλικίας θα θυμούνται κάπου στις δεκαετίες του '80 και του '90 τα περιοδικά με σταυρόλεξα και την κλασική στήλη με την ονομασία “βρείτε τις διαφορές”.
Κάπου ανάμεσα στα σταυρόλεξα και στα σκανδιναβικά, υπήρχε μια εικόνα η οποία αντικατοπτριζόταν ακριβώς δίπλα. Και ο αναγνώστης έπαιρνε στυλό και κύκλωνε τις (μικρο)διαφορές, οι οποίες δεν φαίνονται πάντα με την πρώτη ματιά.
Εύκολα, η εικόνα του Άρη στις δύο πρώτες αγωνιστικές με την αντίστοιχη στις δύο τελευταίες θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο εξάσκησης, αν και δεν θα χρειαζόταν και τρομερή ικανότητα αντίληψης ή παρατηρητικότητας.
Η ομάδα του ενός βαθμού (ΟΦΗ, Ιωνικός) με την ομάδα των έξι βαθμών (Παναθηναϊκός, Ατρόμητος) περιλαμβάνει παρόμοια προσέγγιση, εκ μέρους της τεχνικής ηγεσίας, και διαφορετικά πρόσωπα, τα οποία όμως ανταποκρίνονται στην ίδια προσέγγιση.
Όταν βρίσκεις τη χημεία ή την ισορροπία που κανονικά προϋπήρχε και προσωρινά χάθηκε στη μετάφραση, τότε δεν γίνεται παρά να έρχονται και τα γκολ και οι νίκες. Η σωστή επιλογή των προσώπων (εδώ βρίσκεται το νόημα των τεσσάρων αγωνιστικών) γράφει την ιστορία από εκεί που σταμάτησε την περασμένη αγωνιστική σεζόν.
Από την 3η αγωνιστική, ο Άρης όλο και περισσότερο "φέρνει" στον περσινό Άρη και -προς το παρόν- υπάρχει το απόλυτο των βαθμολογικών κερδών.
Οι Θεσσαλονικείς ξεμπούκωσαν στο Περιστέρι, δεν έπεσαν στη λούμπα του Ατρομήτου, ο οποίος έγινε μάρτυρας των επιθετικών αρετών των φιλοξενουμένων και τσαλάκωσαν τρεις ακόμη βαθμούς.
Βαθμοί οι οποίοι βοηθούν όχι μόνο στην μαθηματική πλευρά της καθημερινότητας, αλλά και στην επανάκτηση της εμπιστοσύνης κυρίως των "παλιών" στις δυνατότητές τους.
Οι σταθερές μοιάζουν να έχουν καθοριστεί και με τις όποιες προσθαφαιρέσεις, λόγω των εκάστοτε συνθηκών, θα διατηρείται η ταυτότητα, που μπήκε πέρσι στο τσεπάκι της ομάδας.
Οι ποδοσφαιριστές, όση αμφισβήτηση κι αν δέχθηκαν εν μέσω της γνωστής ελληνικής υπερβολής, δεν χρειάζεται να κοιτάξουν χαμηλότερα, αλλά μόνο προς τα πάνω, αφού τα πράγματα μπαίνουν σε ρέγουλα.
Στα όποια "γιατί" των χαμένων βαθμών στην έναρξη, οι απαντήσεις ήρθαν (πρώτιστα) από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές και (δευτερευόντως) τον άνθρωπο που τους καθοδηγεί τεχνικά από τον πάγκο, δηλαδή τον Άκη Μάντζιο.
Με τα καλά του και τα στραβά του είναι εκείνος, που έδωσε χαρακτήρα στη συγκεκριμένη ομάδα, άρα θα ήταν κάπως άδικο να μείνει στη μέση η προσπάθεια με δύο "στραβές". Ο ίδιος (φαίνεται πως) αναγνώρισε και διόρθωσε τα λάθη του, σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του υλικού και συνεχίζει απαλλαγμένος από περιττά άγχη, τα οποία τον φόρτωσαν, χωρίς κατ' ανάγκη να φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη.
Ο Μάντζιος -και ο όποιος άλλος στη θέση του- οφείλει να αποτελεί και να λειτουργεί ως μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Και όσο συμβαίνει αυτό, τόσο τα πράγματα κινούνται σε πιο σωστή κατεύθυνση.
ΥΓ: Οποιος νομίζει ότι τα ξέρει όλα, ακόμη κι αν έχει πατήσει τα... 100 χρόνια ζωής, μάλλον πάντα θα υπάρχει κάτι, για να θυμίζει ότι ο άνθρωπος είναι ον με αδυναμίες, τις οποίες πρώτα αναγνωρίζει και μετά δουλεύει, για να βελτιώσει. Αν δεν τις αναγνωρίζει, θεωρώντας ότι κάνει τα πάντα τέλεια και πάντα φταίνε οι άλλοι, τότε θα επινοεί μονίμως φαντασιακούς φταίχτες.
Αν τα λάθη στρέφονται κατά ενός, τότε ΟΚ. Αν στρέφονται κατά συνόλου και ομάδας, τότε η κουβέντα αποκτά βαθύτερη διάσταση.
ΥΓ2: Η κριτική, όσο σκληρή κι αν είναι, όταν βασίζεται σε επιχειρήματα, φέρνει και καλύτερα αποτελέσματα, που δεν ωφελούν τον έναν, αλλά τους πολλούς. Αν κάποιοι έχουν συνηθίσει σε αφιερώματα και αγιογραφίες, για να νιώσουν αποδεκτοί και αρεστοί, τότε ξέρουν ποιους να διαβάσουν/ακούσουν και πού.
ΥΓ3: Περιμένω (νέα) σεντόνια για Γκάνεα, Κουέστα και προσεχώς Τζέγκο από όσους τους είχαν ξεγράψει από τα κιτάπια, ξεχνώντας ότι είναι μέλη του ρόστερ. Παραπομπή στις δηλώσεις Μάντζιου ότι (πλέον) υπολογίζει τους πάντες. Η κριτική, που λέγαμε παραπάνω...
ΥΓ4: Η ήττα από τον Ιωνικό έφερε αντίδραση μερίδας του κόσμου και η αντίδραση επέφερε κουβέντα στα αποδυτήρια. Δώδεκα μέρες μετά και οι ποδοσφαιριστές μνημονεύουν δημόσια τα όσα είπαν μεταξύ τους, όταν κατάλαβαν ότι η Super League 1 δεν είναι... Λίχτενστάιν. Και από τότε δίνουν το 100%, όπως τονίζουν οι ίδιοι. Σύμπτωση θα είναι...