Το ρολόι στο “Κλεάνθης Βικελίδης” έδειχνε το 41ο λεπτό και ήταν ένα διάστημα πίεσης των Κιτρινόμαυρων, την οποία πίεση κατάφεραν και μετουσίωσαν σε γκολ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ομάδα του Άκη Μάντζιου φορτσάρει στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο των αγώνων της και βρίσκει τον δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα. Το επανέλαβε στις τέσσερις νίκες της στα τελευταία έξι παιχνίδια Πρωταθλήματος.
Για την ακρίβεια τρία από τα πέντε γκολ με τον Παναιτωλικό σημειώθηκαν μεταξύ 34’ και 44’, σε εκείνο το εκρηκτικό δεκάλεπτο του Άρη. Στο Βόλο ο Άρης απέκτησε προβάδισμα στο 35’, στην Τούμπα στο 41’ και προχθές στο ίδιο χρονικό σημείο.
Ένα δείγμα αγώνων άκρως διδακτικό για να διαπιστώσει κάποιος ότι ο Άρης είναι μια ομάδα που βγάζει ενέργεια, ασκεί πίεση στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και σκοράρει από το 30’ και μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου.
Για την ακρίβεια έχει πετύχει το 40% των τερμάτων της στο συγκεκριμένο τέταρτο των αγώνων. Κι αυτό δεν το λέμε εμείς αλλά οι αριθμοί, που στην προκειμένη περίπτωση έρχονται να αναδείξουν το δυνατό σημείο.
Εκείνο το διάστημα δηλαδή που η ομάδα του Μάντζιου αυξάνει την ενεργητικότητά της και δικαιώνει την επιμονή της. Χωρίζοντας τα μέχρι τώρα παιχνίδια του Άρη σε έξι 15άλεπτα, το πιο παραγωγικό τέταρτο είναι το τελευταίου του πρώτου ημιχρόνου, καθώς έχει πετύχει τα έξι από τα 15 συνολικά γκολ. Ενώ τα αμέσως επόμενα παραγωγικά 15άλεπτα είναι από το 45’ μέχρι το 60’ και μέχρι το 75’, όπου εδώ υπάρχει ισορροπία τερμάτων έχοντας πετύχει από τρία στο κάθε τέταρτο.
Σε ό,τι αφορά τα ημίχρονα, το πρώτο είναι επίσης πιο παραγωγικό για τον Άρη, με εννέα γκολ αντί των έξι που έχει βρει στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ το παράδοξο είναι ότι ακόμη δεν έχει σκοράρει στο τελευταίο τέταρτο, δηλαδή από το 75’ μέχρι το 90’. Διάστημα στο οποίο συνήθως – ανάλογα το αποτέλεσμα – κάνει διαχείριση.
Όπως όλα στη ζωή έχουν την ερμηνεία τους, όμως, έτσι και στην περίπτωση των παραπάνω στατιστικών για τον Άρη υπάρχει εξήγηση.
Οι Κιτρινόμαυροι μέχρι στιγμής, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, μπαίνουν με ορμή, ενέργεια και στη λογική του “να τελειώσω νωρίς το παιχνίδι”. Αν είχαν την ανάλογη αποτελεσματικότητα ενδεχομένως να το είχαν πετύχει στον απόλυτο βαθμό.
Διότι κακά τα ψέματα, διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη του προχθεσινού αγώνα αν αξιοποιούταν το ένα από τα δύο χαμένα τετ α τετ (σσ με Καμαρά και Μπερτόγλιο) και εξίσου διαφορετική -και ενδεχομένως με διαφορετική βαθμολογική συγκομιδή – θα ήταν η εξέλιξη και στα παιχνίδια με: ΟΦΗ, Απόλλωνα και ΠΑΣ Γιάννινα, όπου και στα τρία ο Άρης μέχρι το 15’ έχει χαραμίσει τουλάχιστον μία κλασσική ευκαιρία.
Φαίνεται όμως πως ο Άρης έχει μάθε να ζει και να επιβιώνει με τα προβλήματά του. Και όπου “προβλήματα” συμπληρώστε την αναποτελεσματικότητα στις πολλές ευκαιρίες που δημιουργεί ανά 90άλεπτο.