Από την ημέρα ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας του Αρη, ο Χερμάν Μπούργος προχώρησε σε βασικές τομές οι οποίες έχουν αλλάξει ως ένα βαθμό τη λογική στη λειτουργίας της ομάδας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν:
1) η εντονότερη συμμετοχή των ακραίων μπακ στην επιθετική έκφραση της ομάδας, και 2) οι εσωτερικές κινήσεις των ακραίων επιθετικών. Παράλληλα, οι Κιτρινόμαυροι είναι φανερό ότι επιδιώκουν (περισσότερο) το κάθετο ποδόσφαιρο, αποφεύγουν τα πολλά γεμίσματα και τουλάχιστον το τελευταίο αποδεικνύεται μέσα από τους αριθμούς. Στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια (δύο με τον Ολυμπιακό, ένα με τον Αστέρα Τρίπολης και ένα με τον Παναθηναϊκό) επιχείρησαν 48 γεμίσματα, δηλαδή 12 κατά μέσο όρο. Στα 26 παιχνίδια που προηγήθηκαν είχαν 19 γεμίσματα κατά μέσο όρο. Αν μη τι άλλο, υπάρχει διαφορά! Και θα ήταν χαοτική αν στον πρόσφατο αγώνα με τον Παναθηναϊκό η ομάδα δεν επεδίωκε να βρει αντίδραση στην κλειστή άμυνα μέσα από τα γεμίσματα. Έκανε στο σύνολο 20, ενώ στους προηγούμενους τρεις αγώνες με τον Μπούργος είχε συνολικά 28.
Επιπλέον, ο Αρης του Μπούργος έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση κι αυτό αποτυπώνεται μέσα από την αποτελεσματικότητα των ποδοσφαιριστών στις τελικές που δημιουργούν ανά παιχνίδι. Βέβαια, παιχνίδι από παιχνίδι διαφέρει, κι αυτό φανερώθηκε με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Οι Κιτρινόμαυροι μπλοκαρίστηκαν στην αμυντική τακτική του αντιπάλου και ήρθαν αντιμέτωποι με το μόνιμο φετινό τους πρόβλημα στη διάσπαση μίας καλά οργανωμένης άμυνας. Δεν βρήκαν χώρους, ούτε είχαν τον τρόπο να τους δημιουργήσουν. Για παράδειγμα, το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισαν και στο παιχνίδι του α’ γύρου της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος κόντρα στον Παναθηναϊκό. Αυτό προκύπτει από τη σύγκριση μέσω των αριθμών.
Στον αγώνα των play off για παράδειγμα ο Αρης σε οκτώ τελικές προσπάθειες δεν βρήκε γκολ, ενώ στον αγώνα Πρωταθλήματος βρήκε το νικητήριο σε επτά τελικές. Είχε 45 κλεψίματα -δύο περισσότερα από τον αγώνα του α’ γύρου – αλλά και 21 λάθη περισσότερα (73/52). Απομονώνοντας και τα προηγούμενα τρία παιχνίδια με τον Μπούργος (δύο με τον Ολυμπιακό, ένα με τον Αστέρα Τρίπολης) και συγκρίνοντας τα αντίστοιχα φετινά κόντρα στους ίδιους αντιπάλους, προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο Αρης πλέον γεμίζει λιγότερο και σκοράρει περισσότερο με βάση τις ευκαιρίες που δημιουργεί.
Απέναντι σε Ολυμπιακό και Αστέρα Τρίπολης (στον πρώτο γύρο της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος) ο Αρης είχε 7/30 γεμίσματα. Στα αντίστοιχα δύο παιχνίδια που ακολούθησαν με τον Αργεντινό στον πάγκο – απέναντι στον Αστέρα στην Τρίπολη και με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκης είχε 8/19 γεμίσματα. Δηλαδή, το… γέμισμα δεν αποτέλεσε κύριο τρόπο έκφρασης στην επίθεσης και παράλληλα ήταν πολύ πιο ουσιαστικός, κάθε φορά που το επιχείρησε. Αυτή η λογική σίγουρα μπορεί να χαρακτηριστεί πιο αποδοτική, ή τουλάχιστον αυτό λένε οι αριθμοί.
Το άλυτο πρόβλημα
Αυτό εντοπίζεται στη διαχείριση και στον τρόπο αντίδρασης απέναντι σε κλειστές άμυνες που δεν επιτρέπουν στους Κιτρινόμαυρους να βρουν χώρους.
Είναι το κόστος που πληρώνει από την αρχή της χρονιάς, αυτό βρήκε μπροστά του και στον τελευταίο αγώνα απέναντι στον Παναθηναϊκό και έχασε βαθμούς. Ειδικά στην έδρα του ο Αρης έχει πληρώσει το τίμημα πολλές φορές. Ως εκ τούτου, για να μη βρεθεί προ εκπλήξεως στους αγώνες που ακολουθούν, όπως αυτός με τον ΠΑΣ Γιάννινα, ο Μπούργος καλείται να βρει τη λύση. Προφανώς αυτό δεν είναι εύκολο, ή κάτι που λύνεται από τη μία μέρα στην άλλη καθώς είναι θέμα παικτών, ανταπόκρισης στις απαιτήσεις και κυρίως των χαρακτηριστικών που χρειάζονται (βλ. ένας εναντίον ενός, μπακ που μπορούν να πάρουν όλη την πλευρά). Ωστόσο, ο Αργεντινός έχει την εμπειρία και μένει να φανεί αν είναι ο κατάλληλος για να δώσει και τη λύση.