Από το πιο «πλούσιο και βαθύ ρόστερ στην ιστορία του», φτάνουμε να λέμε... πού είναι το ρόστερ, πού εξαφανίστηκαν -και γιατί- τουλάχιστον πέντε ποδοσφαιριστές. Και όχι όποιοι... όποιοι.
Ο Χερμάν Μπούργος αναλαμβάνει το κόστος των επιλογών του, ωστόσο δεν δείχνει πως συνειδητοποιεί ούτε την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας, ούτε και ποιοι τελικά μπορούν και είναι σε θέση να τον βοηθήσουν.
Η αναμέτρηση κόντρα στις ρεζέρβες του Ολυμπιακού, απλώς αποτελεί ένα ακόμη πειστήριο ότι ο Αργεντινός ούτε θαύματα έκανε, ούτε χρησιμοποίησε το όποιο ραβδάκι κρατούσε και πλέον ο Άρης βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί, όσον αφορά την πορεία στα play off.
Από φαβορί για την κατάληψη της 3η θέσης (κάποιοι μιλούσαν και για... 2η), προσπαθεί να βρει τον εαυτό του, για να τελειώσει το μίνι Πρωτάθλημα και να κοιτάξει την «επόμενη μέρα», η οποία όμως... αργεί.
Ο Μπούργος, λίγο μετά την έλευσή του, εξαφάνισε μονάδες, οι οποίες και χρήσιμες ήταν και γνώριζαν τις ανάγκες της ομάδας, ανεξαρτήτως αν «πετούσαν» φέτος ή όχι.
Η κατηγορία δεν είναι δα μικρή. Οι Μπερτόγλιο, Ντιαγέ, Σούντγκρεν, Σάκιτς ακόμη και ο σταθερά «αόρατος» Ματέο δεν βρίσκουν (με εξαιρέσεις) θέση στην 11άδα και χωρίς προφανή εξήγηση, βρίσκονται ξεχασμένοι, λες και τελούν υπό σιωπηλή τιμωρία.
Ο Μπούργος δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του κι αυτό είναι θετικό ως χαρακτηριστικό, γιατί δείχνει πως έχει προσωπικότητα και δεν ανέχεται παρεμβάσεις, όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοί του, για μην έχουν περιττά βάρη στο κεφάλι τους.
Ο λατίνος τεχνικός όμως, πάσχει φανερά σε επιλογές προσώπων (ανεξήγητη επιμονή σε Πάλμα, Εμπακατά και λιγότερο σε Ντουκουρέ), αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα διαχείρισης αγώνων, ακόμη και όταν ο Άρης κερδίζει (π.χ. ΑΕΚ) και γενικώς φαίνεται πως δεν έχει... προσαρμοστεί στην «κιτρινόμαυρη» πραγματικότητα.
Η αποψίλωση του ρόστερ -σε τόσο κρίσιμη περίοδο- είναι και σπάνια και άξια αναφοράς από τη στιγμή δηλαδή που η ομάδα χρειάζεται φρέσκα πόδια, διάθεση (λείπει φανερά) και εν πάσει περιπτώσει κάποιου είδους αγωνιστικές αλλαγές, για να προχωρήσει.