Στο ξεκίνημα του Πρωταθλήματος, ο Άρης έχασε δύο βαθμούς, αλλά αυτό είναι το ελάχιστο αρνητικό στοιχείο, μπροστά στα θετικά, που μπορεί να έχει η γκέλα της Δευτέρας (13/9) με τον ΟΦΗ.
Το μοτίβο στο οποίο αναφερθήκαμε παραμονή της πρεμιέρας των "κιτρινόμαυρων" περιείχε γνωστές και επαναλαμβανόμενες παθογένειες, περιείχε νέα πρόσωπα στην 11άδα, αλλά δεν περιείχε νέα στοιχεία, τα οποία περίμεναν οι περισσότεροι να δουν, μετά τις μεταγραφές του καλοκαιριού.
Η αναμέτρηση με τους Κρητικούς έχει διδακτικό χαρακτήρα, όπως διδακτικό χαρακτήρα είχε και το φιλικό με τη Λαμία, όταν και δύο εβδομάδες πριν τονίσαμε την αναγκαιότητα του Plan B.
Ούτε ο Άκης Μάντζιος, ούτε οι ποδοσφαιριστές του ερμήνευσαν σωστά ή ακόμη κι αν το έπραξαν, τότε δεν πρόλαβαν να αλλάξουν προσανατολισμό, ξέροντας ότι ο ΟΦΗ θα παίξει σαν... Λαμία, προσπαθώντας να δημιουργήσει τείχος.
Το σύνολο των 16 τελικών προσπαθειών, εκ μέρους των γηπεδούχων, βρήκε ακριβώς στο τείχος αυτό, είτε μιλούσαμε για αμυντικούς, είτε για τον τερματοφύλακα Επασί, ο οποίος όμως αγχώθηκε σε ελάχιστες φάσεις.
Ο Άρης ζορίστηκε πολύ, για να πάρει τρεις βαθμούς και ο ΟΦΗ ζορίστηκε πολύ, για να πάρει τον πόντο.
Το παιχνίδι δεν ταίριαξε καθόλου στους Θεσσαλονικείς, όπως και ορισμένες επιλογές βασικών, οι οποίοι δεν μπήκαν στον κόπο να δικαιώσουν τον προπονητής τους.
Συντριπτική κατοχή υπέρ, δεκάδες άσκοπα γεμίσματα -ελλείψει κίνησης και ελεύθερων χώρων- και ποδόσφαιρο, που έμενε μακριά από την περιοχή και περιοριζόταν περιφερειακά, παίζοντας παράλληλα με την εστία και όχι κάθετα. Σε αντίστοιχα παιχνίδια πέρσι, οι παίκτες του Άρη είχαν εντολή να σουτάρουν εκτός περιοχής, εφόσον δεν μπορούσαν να βρεθούν στη μικρή. Τη Δευτέρα το έκαναν μόλις έξι φορές.
Το μπλοκάρισμα των γηπεδούχων οφείλεται περισσότερο στην ίδια τακτική προσέγγιση, η οποία δεν περιλάμβανε τίποτα καινούριο και διαφορετικό και λιγότερο στη μαζική άμυνα του ΟΦΗ.
Αν συνυπολογίσουμε το τρακ της πρεμιέρας, της παρουσίας του κόσμου στις εξέδρες, ο οποίος δεν υπήρχε στην περσινή εξίσωση, και της υπέρμετρης διάθεσης των ποδοσφαιριστών για νίκη (χωρίς όμως τον ενδεδειγμένο τρόπο), τότε αβίαστα καταλήγουμε στο 0-0.
Στο χρονικό σημείο, που βρισκόμαστε, δύο διδακτικά 90λεπτα (το ένα φιλικό το άλλο επίσημο και δύο ισοπαλίες) είναι υπεραρκετά, για να δώσουν νόημα στη 2η αγωνιστική, όπου ο Άρης πάει στο "κλουβί" της Νίκαιας, για να αντιμετωπίσει τον Ιωνικό.
Οι ομοιότητες του επόμενου παιχνιδιού, αναφορικά με την αγωνιστική προσέγγιση του αντιπάλου, να είστε σίγουροι ότι θα παραπέμψουν σε Λαμία και ΟΦΗ.
Οι διαφορές πάλι, πρέπει να εντοπιστούν στο αγωνιστικό στυλ του Άρη.
Υ.Γ: Προσωπικά, περιμένω αλλαγές από τον Μάντζιο. Αλλαγές σε πρόσωπα στη Νίκαια και αλλαγές σε διαχείριση υλικού. Γιατί, όταν η διοίκηση σού δίνει τέτοια πλειάδα επιλογών, τότε οφείλεις να παίρνεις το μάξιμουμ από την κάθε μία εξ' αυτών.
Υ.Γ.2: Οι εμφανίσεις του Λούμορ στα μέχρι σήμερα ματς, κανονικά πρέπει να προβληματίσουν πρώτιστα τον ίδιο. Ο Άρης διαθέτει στην αριστερή πλευρά τους Γκάνεα και -κατά συνθήκη- τον Σάκιτς. Απλώς, το υπενθυμίζουμε.
Υ.Γ.3: Ο Μάντζιος έκρινε ότι ο Γκάμα ξέρει καλύτερα τις απαιτήσεις της πρεμιέρας στην Ελλάδα, γι' αυτό και προτίμησε τον Γκάμα. Ο Πορτογάλος μεγαλώνει, ο Ιτούρμπε περιμένει και χρειάζεται σε μεγαλύτερο βαθμό από τον Ίβηρα. Ψυχρά και ορθολογικά.
Υ.Γ.4: Οι Φαμπιάνο και Μπράμπετς εμπνέουν με την παρουσία τους και η ομάδα φαίνεται ότι διαθέτει στόπερ επιπέδου, οι οποίοι συμμετέχουν σε όλο το παιχνίδι και όχι μόνο στα κομμάτια, που αφορούν στην απομάκρυνση της μπάλας. Κι αυτό συνιστά επιτυχία όσων τους έφεραν στον Άρη φέτος.