Τον χειμώνα ο Άντερσον Εσίτι παραχωρήθηκε στην ουγγρική Φερεντσβάρος από τον ΠΑΟΚ, καθώς δεν υπολογίζονταν από τον Ραζβάν Λουτσέσκου.
Ο Νιγηριανός μέσος ωστόσο, σε δηλώσεις που παραχώρησε σε ΜΜΕ της Ουγγαρίας, αποκάλυψε πως υπέγραψε ως δανεικός στη Φερεντσβάρος και όχι ως ελεύθερος, όπως άφηναν να εννοηθεί δημοσιεύματα του Γενάρη.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:
Για το αγαπημένο του παρατσούκλι: “Δεν έχω κάποιο αγαπημένο. Αποδείχτηκε ότι όπου κι αν πήγαινα, πάντα μου έβγαζαν ένα παρατσούκλι. Στην αρχή της καριέρας μου στην Πορτογαλία με φώναζαν “Μαύρο διαμάντι”, μετά “Τανκ” στο Βέλγιο, όταν πήγα στην Ελλάδα με έλεγαν “Τέρας”, ενώ ως παιδί στη Νιγηρία το παρατσούκλι μου ήταν “Μηχανή”
Για τα παιδικά του χρόνια: “Οι γονείς μου δούλευαν σκληρά για να μπορούμε να τρώμε φορές την ημέρα. Τα αδέρφια μου και εγώ δεν γεννηθήκαμε με ένα ασημένιο κουτάλι στο στόμα μας, ο πατέρας μου και η μητέρα μου έπρεπε να εργαστούν σκληρά. Για τα αγόρια, το ποδόσφαιρο ήταν μια μεγάλη διέξοδος μετά το σχολείο, μπορούσα να κλωτσάω την μπάλα στο δρόμο μέχρι να σκοτεινιάσει”.
Για το που ένιωσε καλύτερα στην καριέρα του, έχοντας αγωνιστεί σε Πορτογαλία, Βέλγιο, Ελλάδα και Τουρκία: “Επαγγελματικά, έχω σαφώς αναπτυχθεί περισσότερα στο Βέλγιο. Έπαιξα ποδόσφαιρο για τρία χρόνια στο βελγικό πρωτάθλημα, όπου το παιχνίδι ήταν το πιο γρήγορο. Η ζωή στην Ελλάδα ήταν η καλύτερη, ο καιρός ήταν ωραίος, το φαγητό ήταν νόστιμο. Δεν είμαι τύπος που του αρέσει να βγαίνω πολύ, θέλω να περνάω τον περισσότερο χρόνο μου με τα παιδιά μου. Ο μικρός γιος μου είναι δύο χρονών και ο μεγάλος τεσσάρων”.
Για το αν βρίσκεται στη Βαουδαπέστη μαζί με την οικογένειά του: “Έχουν μείνει στην Ελλάδα προς το παρόν, θα δούμε πώς θα εξελιχθεί το μέλλον μου στο τέλος της σεζόν. Προς το παρόν είμαι δανεικός στη Φερεντσβάρος, αλλά νιώθω πολύ καλά, δεν θα με πείραζε να μείνω και να με ακολουθούσε η οικογένειά μου”.
Για το ότι έχει πετύχει μόλις ένα γκολ στην καριέρα του: “Δεν ντρέπομαι γι΄ αυτό. Το γκολ δεν ήταν ποτέ το πρωταρχικό μου καθήκον, το γεγονός ότι έχω πετύχει μόνο δεν με ενοχλεί. Από τις ομάδες μου μέχρι στιγμής, ίσως μόνο στον ΠΑΟΚ οι προπονητές με ενθάρρυναν να βοηθάω και στην επίθεση. Στις υπόλοιπες ομάδες, μου ζητούσαν να μένω πίσω. Ευτυχώς στη Φερεντσβάρος, όταν έχω την ευκαιρία να βγω στην επίθεση, το κάνω. Δεν θα με πείραζε αν ερχόταν σύντομα το δεύτερο γκολ μου”.