Ο ΠΑΟΚ μετά το διπλό στο
«Καραϊσκάκης»
ουσιαστικά είχε καπαρώσει τη δεύτερη
θέση. Ακόμη κι αν έχανε από
την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, θα είχε ελπίδες, όμως
μετά από μια τέτοια νίκη όπως αυτή της
περασμένης Κυριακής στο Φάληρο δεν…
είναι εύκολο να χάσεις. Η
ψυχολογία ήταν μετά από καιρό ανεβασμένη,
οι
παίκτες έδειξαν να έχουν προσανατολισμό,
αλλά και να βρίσκονται αρκετά καλά με
την αλλαγή του συστήματος σε 3-5-2, έστω
κι αν αυτό έγινε εξ ανάγκης.
Αν μια ομάδα έπρεπε να κερδίσει στο ΟΑΚΑ
αυτή ήταν ο ΠΑΟΚ, γιατί έδειξε και
καλύτερα από ψυχολογικής πλευράς μετά
το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής,
αλλά και μετά την απόφαση του
CAS, που «έστρωσε» την
πυξίδα της φετινής σεζόν, εστω
και στο φινάλε της. Είχε
τις κλασικές ευκαιρίες, μεγαλύτερη
φρεσκάδα και παίκτες που έπιασαν αρκετά
υψηλή απόδοση. Και όλα αυτά παρά τις
σημαντικότατες απουσίες.
Πασχαλάκης πολύ καλός,
Ροντρίγκο αναγεννημένος, Μπίσεσβαρ
καλή οργάνωση σε γενικές γραμμές,
Γιαννούλης δραστήριος αν και με ημιτελείς
προσπάθειες στην επίθεση, Μαουρίσιο θετικός, όμως
θα σταθώ σε δύο παιδιά που και με τη
σημερινή τους εμφάνιση έδειξαν σαν να
παίζουν… χρόνια στην επαγγελματική ομάδα του ΠΑΟΚ. Το επίθετο
και των δύο αρχίζει από… «Μιχα»... Μιχαηλίδης
και Μιχάι λοιπόν, που μαζί με τον Βαρέλα
συνέθεσαν μια τριπλέτα στην άμυνα
ανίκητη, που νόμιζες ότι παίζει καιρό
μαζί.
Εστω κι αν ο αλβανικής καταγωγής
αμυντικός έπαιξε από… σπόντα βασικός
(ο Ίνγκασον στην προθέρμανση αισθάνθηκε
ενοχλήσεις) τα πήγε πολύ καλά στον
Λιβάγια. Βασικά κανείς
δεν κατάλαβε σήμερα ότι έπαιζαν Λιβάγια
και Ολιβέιρα, αφού και ο Μιχαηλίδης «εξαφάνισε»
τον Πορτογάλο φορ της ΑΕΚ. Συνεπικουρούμενοι
βέβαια και από την εμπειρία του Βαρέλα.
Όμως ο μικρός Γιαννιτσιώτης
έδειξε για ακόμη μια φορά κάτι πολύ
θετικό: Ότι εκτός των αμυντικών του
καθηκόντων είναι εξαιρετικός και στο
«χτίσιμο» του παιχνιδιού από πίσω, με
πάσες ακριβείας. Μοναδικό ίσως αρνητικό
(φυσιολογικό) τα φάουλ στα οποία υπέπεσε
στο τέλος και έδωσαν ευκαιρίες στατικών
φάσεων στην ΑΕΚ. Αλλά μετά από 90 λεπτά
πίεσης στα μέσα Ιουλίου και χωρίς ακόμη
αρκετή εμπειρία, αυτό θεωρείται εντελώς
λογικό.
Από «Μιχα-» λοιπόν πρέπει να
ξεκινάει η άμυνα του ΠΑΟΚ, χωρίς να
υποτιμάμε την αξία των Βαρέλα και
Ίνγκασον φυσικά. Αλλά ο Δικέφαλος
φαίνεται ότι έχει κρύβει
μια... φλέβα
χρυσού, όχι μόνο με τους «Μιχάληδες»
αλλά και με τα άλλα παιδιά.