Γράφει ο Γιώργος Λυσαρίδης
Σήμερα, 30 Δεκεμβρίου, συμπληρώνονται 5 χρόνια από την εκδημία του αδελφικού μου φίλου Θόδωρου Μπαχάρογλου. Μεγάλη η απώλεια, οδυνηρή η απουσία του. Όσοι τον γνώρισαν, συνομολογούν ότι υπήρξε πρότυπο οικογενειάρχη, εκπαιδευτικού και ενεργού πολίτη. Θα περιοριστώ να μνημονεύσω την αθλητική του διαδρομή.
Ο Θόδωρος υπήρξε ένας (γνήσιος) άνθρωπος του (γνήσιου) αθλητισμού. Ταλαντούχος αθλητής και, στη συνέχεια, διοικητικός παράγων, στην Ε.ΚΑ.Σ.Θ. και στην Ε.Ο.Κ., για πολλά χρόνια. Χρόνια δημιουργικά, με ανεκτίμητη προσφορά σε ιδέες που προωθούσαν το αθλητικό ιδεώδες. Το αποτύπωμα αυτής της πορείας ευκρινές και σπάνιο. Ήθος, ευπρέπεια, ανιδιοτέλεια και συνέπεια. Χωρίς εκπτώσεις και καιροσκοπισμούς. Άκαμπτος στις σειρήνες της εξωνημένης δόξας και της στείρας ματαιοδοξίας.
Ανυποχώρητος και ασυμβίβαστος στις συναλλαγές και στους πειρασμούς της εξουσίας. Για τον λόγο αυτόν, ήταν «ενοχλητικό» παράδειγμα. Ηττημένος από το «παρασκήνιο» που μοιράζει οφίκια, με αντάλλαγμα την εκχώρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, εγκατέλειψε την ενεγό ανάμειξή του στα διοικητικά πράγματα του αθλητισμού, ποτέ όμως τον αγώνα για τις ιδέες του. Αναγνώρισε την ήττα του στην αναμέτρησή του με ένα ασφυκτικό «σύστημα» εξουσίας, αλλά συνέχισε τον μοναχικό του αγώνα, μέσα από δημόσιες τοποθετήσεις σε καίρια αθλητικά θέματα, με πληθώρα άρθρων και δυο βιβλία, όπου σχολίασε τις εξελίξεις στο χώρο του αθλητισμού και κατέγραψε τις δικές του ιδέες και προτάσεις. Ευθύβολος κριτής, δεν έκρυβε λόγια για τους ιδεολογικά συμβιβασμένους, πλήν όμως «χωρίς μίσος για τους ψευδομένους».
«Θα ’ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή, άνθρωποι που πέθαναν δίχως μια αμυχή, άνθρωποι που “διελύθησαν ησύχως” », έγραψε ο ποιητής (Βύρων Λεοντάρης). Κι ο Θόδωρος έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα πρότυπο ανθρώπου ενάρετου, με πίστη σε αρχές και ηθικές αξίες, με πολλούς αγώνες και κραυγές (όχι μίζερους ψιθύρους) για το δίκιο, με τραύματα (όχι απλές αμυχές) από τον πόλεμο απέναντι στο άδικο και στο ανέντιμο, ασυμβίβαστος με την ιδέα να ζει κάτω από τον βολικό ίσκιο της αδράνειας και της αδιαφορίας. Όσοι συμπορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια μαζί του, σε αγώνες (ίσως) αδικαίωτους, αλλά συναρπαστικούς, κατανοήσαμε από τη δική του στάση ζωής «οι Ιθάκες τι σημαίνουν».
Να είσαι ήρεμος και αναπαυμένος εκεί που βρίσκεσαι, αγαπημένε φίλε. Οι φίλοι σου, θα σε θυμόμαστε και θα σε τιμούμε, μέχρι την τελευταία στιγμή όπου ο καθένας μας θα έχει εκμετρήσει το δικό του ζην...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube