Το ευρωπαϊκό ταξίδι του ΠΑΟΚ συνεχίζεται και η κατάθλιψη των κομπλεξικών γιγαντώνεται. Φυσικά και με ενδιαφέρει να μοιράζει πόνο ο ΠΑΟΚ στους αντιπάλους του. Σε αυτούς που από το καλοκαίρι έχουν αράξει στον καναπέ και σε εκείνους που δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν στη διοργάνωση αρκούμενοι στη νοκ άουτ φάση.
Αμφότεροι φυσικά και επειδή ακριβώς δεν μπορούν να αποδεχθούν πως ο ΠΑΟΚ είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που συνεχίζει στην Ευρώπη άρχισαν να απαξιώνουν την πορεία του. Αλλά δεν είναι ωραίο αυτό για τον ΠΑΟΚτσή; Που θα δει την ομάδα του και τον Απρίλιο να παίζει στην Ευρώπη;
Σήμερα θα μάθουμε τον αντίπαλο αλλά μέχρι να έρθει η πρόκριση χθες η αλήθεια είναι πως ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε να ματώσει. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Εικόνα του Βιεϊρίνια γεμάτου αίματα είναι συγκλονιστική. Όπως και το ότι μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σηκώθηκε και συνέχισε. Πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές ο ΠΑΟΚ. Κυρίως στις αρχές του δευτέρου μέρους για μένα ήταν το σημείο κλειδί. Έχοντας κάνει το 1-1 η Γάνδη υπήρχε ο κίνδυνος να φτάσει αυτή σε σκορ που θα οδηγούσε σε παράταση. Ο ΠΑΟΚ δυσκολεύτηκε να κρατήσει μπάλα αλλά όταν αποφάσισε να καταλάβει πως δεν έπαιζε απέναντι στην Μπαρτσελόνα όλα άλλαξαν.
Κράτησε μπάλα βοήθησαν και οι αλλαγές και ήρθε το δεύτερο γκολ δουλεμένο στην προπόνηση ξεκάθαρα. Από εκεί και πέρα ο ΠΑΟΚ έπρεπε να διαχειριστεί το σκορ και τα κατάφερε. Ένα μπράβο στον Μιχάι που κλήθηκε να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο και τα κατάφερε και επίσης ένα μπράβο στον Σίντκλεϊ που αγωνιζόμενος στην επίθεση πρόσφερε περισσότερα από τον κουρασμένο Μπίσεσβαρ. Πολύ ξύλο έφαγε ο Ακπομ όπως και ο Αουγκούστο. Φυσικά και είναι θέμα ο τραυματισμός του Κρέσπο (πιθανή θλάση) αλλά ο Μιχάι χθες έδειξε ότι μπορεί να παίξει και εκεί.
Σημαντικό ότι ο ΠΑΟΚ επίσης δεν μετρά απώλεια λόγω καρτών αφού όσοι ήταν στο όριο την απέφυγαν. Και περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία τη σημερινή κλήρωση. Προτίμηση δεν έχω. Απλά τον ΠΑΟΚ θα τον σέβεστε. Και αν δεν τον σέβεστε τουλάχιστον... σιωπήστε. Καρικατούρες γίνεστε!