Η επιστροφή στις εργοστασιακές ρυθμίσεις (4-2-3-1) με την ταυτόχρονη ενδυνάμωση της αριστερής πλευράς και τη μετατόπιση του Μανού Γκαρθία στον άξονα ήταν οι αποφάσεις που εν τέλει έκριναν τον αγώνα. Γιατί ο δυσλειτουργικός Αρης του πρώτου ημιχρόνου μετατράπηκε σε απόλυτα παραγωγικός στο δεύτερο. Πριν την καταιγίδα των τεσσάρων λεπτών και τα γκολ των Σουλεϊμάνοφ, Μάνου και Μπράμπετς υπήρξε η υπέροχη πάσα του πρώτου στον Λορέν Μορόν και η «λόμπα» του δεύτερου στον ίδιο παίκτη.
Καμία από τις δύο φάσεις δεν έγινε γκολ αλλά οι «κίτρινοι» έβγαλαν ενέργεια, ένταση και δημιουργία στο παιχνίδι τους. Κι έτσι ο χθεσινός αγώνας με τη Λαμία είναι ίσως από τους πιο χρήσιμους των τελευταίων μηνών. Γιατί τσεκαρίστηκε κάτι που ουδέποτε είχε δοκιμαστεί, ελέγχθηκαν οι αντιδράσεις των υπολοίπων σε σχήμα με δύο φορ και παράλληλα εξασφαλίστηκε η νίκη μέσα από μια γεμάτη εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο. Τώρα, έχοντας στα χέρια του αδιάσειστα στοιχεία σχετικά με το τι θα πρέπει να γίνει στο ενδεχόμενο νέας συνύπαρξης Μορόν-Ανσαριφάρντ, ο Άκης Μάντζιος ξέρει και ποιοι θα πρέπει να κινηθούν διαφορετικά στην επίθεση. Σαν δηλαδή τους δύο πλάγιους full back (Φεράρι-Οντουμπάτζο) οι οποίοι επίσης είχαν δυσκολία προσαρμογής στο 4-4-2.