Πήγε αποφασισμένος κι επιστρέφει δαφνοστεφανομένος, δίνοντας συγχρόνως και την υπόσχεση να ξαναγυρίσει στο ίδιο γήπεδο για να ολοκληρώσει μια δουλειά που την έχει αφήσει στη μέση. Απέναντι στους πρωτοπόρους ύψωσε ανάστημα πρωταθλητή για δεύτερη φορά! Ισως αυτό το τελευταίο να έχει την ίδια ή ακόμη και μεγαλύτερη σημασία. Κι αυτό, γιατί δείχνει πως η ομάδα διαθέτει μέταλλο για μεγάλα πράγματα, αν απαλλαγεί τελείως από κάποιες χαλαρές συμπεριφορές που στοιχίζουν.
Ο προχθεσινός σοβαρός και πειθαρχημένος αγωνιστικά δικέφαλος, σε υποχρεώνει να βάλεις στην άκρη τους όποιους φόβους πισωγυρίσματος πιθανόν να υπάρχουν, από τη στιγμή που παρέμεινε το ίδιο σταθερός και στιβαρός, όπως και στο τελευταίο του παιχνίδι που έληξε θριαμβευτικά απέναντι στον ίδιο αντίπαλο. Παράλληλα, σου δίνει και την ευκαιρία να διαπιστώσεις κάτι που δεν το είχε ή το είχε αλλά κρυβόταν πίσω από τα σκαμπανεβάσματα του. Τι ήταν αυτό; Ένα πιστεύω και μια θέληση που θα μπορούσαν επιτομικά να αποτυπωθούν σε μία λέξη: ΠΑΘΟΣ! Ναι, είχαν πάθος οι νικητές. Το έβλεπες ολοκάθαρα σε ολόκληρη τη διάρκεια του αγώνα. Ελπίζω (ασφαλώς όχι μόνον εγώ αλλά και οι φίλοι της ομάδας) αυτή την καινούργια ταυτότητα να την διατηρήσουν μέχρι το τέλος της σεζόν, ανεξάρτητα με το τι τελικά θα πετύχουν.
Ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του με τη χθεσινή τους σαρωτική επικράτηση που έμοιαζε με άλμα γίγαντα, πέρα από τις δικές τους επιδιώξεις, έβαλαν στην κυριολεξία μπουρλότο στο ρετιρέ του πρωταθλήματος. Με τους σίγουρους κατά την άποψη των «σοφών» Παναθηναϊκούς να έχουν πανικοβληθεί και το νέο κατεψυγμένο Ολυμπιακό του Μίτσελ να μην μπορεί να υποτάξει τους νεαρούς που παρέταξε ο Ατρόμητος. Πλην της ΑΕΚ, που κι αυτή χθες πήρε τους βαθμούς στις καθυστερήσεις απέναντι στον ουραγό Ιωνικό, οι δύο άλλοι εταίροι του ΠΟΚ περπατάνε όπως όλα δείχνουν σε κινούμενη άμμο.
Το αν άξιζε τη νίκη η ομάδα που πέτυχε τρία γκολ, είχε δύο δοκάρια, έχασε άλλες τρεις ευκαιρίες – μάτια, είναι κατι που μπορούμε να το συζητήσουμε. Αλήθεια τι έχουν να αντιπαρατάξουν οι αμφισβητούντες; Την μία τελική του πρωτοπόρου της βαθμολογίας σε ολόκληρο το παιχνίδι και την απουσία έστω και ενός κόρνερ; Μήπως παρασυρόμενοι από τους σχολιασμούς της COSMOTE TV που επιχείρησε να συμμαζέψει την ξεφτίλα και να παρηγορήσει τον καλό της πελάτη; Κατά γενική ομολογία ο ΠΑΟΙΚ νίκησε κατά κρατος για δεύτερη φορά τον Παναθηναϊκό, με τον Ρουμάνο κόουτς για δεύτερη φορά να παίρνει την ταυτότητα του Σέρβου συναδέλφου του. Στις δηλώσεις τους και οι δύο μετά τον αγώνα ήταν συντηρητικοί. Με τον Λουτσέσκου να επισημαίνει πολύ σωστά ότι ναι μεν είναι ικανοποιημένος από την εμφάνιση και τη σπουδαί νίκη, όμως αυτή τη στιγμή και μετά το σφύριγμα της λήξης, ο νους του όπως και των παικτών του, είναι στο παιχνίδι της Πέμπτης.
Αφήνοντας στην άκρη τα περί τακτικής, περνάμε στην ατομική απόδοση των νικητών. Κοτάρσκι: Άψογος! Ινγκασον: Άριστος! Σάστρε: Βοήθησε. Σοάρες: Σαφέστατα βελτιωμεέος. Κουλιεράκης: Ανίκητος στο ψηλό παιχνίδι, έσβησε τον Ιωαννίδη. Το δίδυμο των χαφ (Αουγκούστο – Σβαμπ) έδωσε πολλές μάχες, τις περισσότερες απο τις οποίες τις κέρδισε. Ο Νάρεϊ είχε διάθεση, κυνήγησε φάσεις, ήταν συμμετοχικός. Ζίβκοβιτς: Πολύ μεγάλη η προσφορά του και ακόμη μεγαλύτερο το πάθος του. Άφησα τελευταίους εκείνους που νομίζω θα πρέπει να χειροκροτήσουμε όλοι και να δοξολογήσουμε ιδιαίτερα. Αναφέρομαι όπως αντιλαμβάνεστε στον MVP της συνάντησης τον θαυματουργό πιτσιρικά, τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ...ΜΙΚΡΟ (Κωνσταντέλια) και στον πολύπειρο Νέλσον Ολιβέιρα. Ο τελευταίος βούλωσε στόματα για μια ακόμη φορά. Εκτός από τα δύο δοκάρια, είχε συμμετοχή και στις φάσεις για τα άλλα δύο γκολ. Ο Λευκορώσος διαιτητής τα πήγε καλά. Το μόνο του λάθος είναι ότι έπρεπε την κόκκινη που έδειξε στον Σένκεφελντ, να την είχε δείξει στην φάση με το δολοφονικό τάκλιν του πάνω στον Κωνσταντέλια. Απαράδεκτη αντιαθλητική κίνηση, που μπορούσε να έχει πολύ σκληρή κατάληξη για τον νεαρό ταλαντούχο παίκτη.