Για να είμαι ειλικρινής μέχρι τώρα γνώριζα πως υπήρχαν παιχνίδια «στημένα», «πειραγμένα», «συμφωνημένα», «φτιαγμένα», όμως τον χαρακτηρισμό «άκρως διεφθαρμένο» για πρώτη φορά τον άκουσα και τον διάβασα χθες.
Είναι αλήθεια πως δεν με αιφνιδίασε η είδηση ότι η διεθνής επιτροπή ανίχνευσης και ελέγχου στοιχηματισμού (Sport Radar), ενημέρωσε τους δικούς μας για το γεγονός πως βρέθηκε στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος της Σούπερ Λίγκας ένα στημένο παιχνίδι, αλλά ο χαρακτηρισμός με τον οποίο συνοδεύτηκε ο συγκεκριμένος αγώνας.
Ήταν τόσο απόλυτος και εμφαντικός που δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, ώστε ο καθένας θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι θα έπρεπε να υπάρξουν με τον οποιοδήποτε τρόπο άμεσες αντιδράσεις. Ποιες; Αυτές τουλάχιστον που δεν θα επιτρέψουν να οδηγηθεί με τη γνωστή διαδικασία που εφαρμόζεται από τους εδώ υπεύθυνους, η εξαφάνιση και ο ενταφιασμός τόσο ακραίων και ολοφάνερα ενοχοποιητικών καταστάσεων.
Σίγουρα βέβαια δεν θα έχετε ξεχάσει γιατί δεν έχει περάσει πολύς καιρός, ότι ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ Αλεξάντερ Τσέφεριν, είχε επίσημα ενημερώσει τον πρόεδρο της δικής μας Ομοσπονδίας κ. Μπαλτάκο, ότι στο προηγούμενο πρωτάθλημα είχαν επισημανθεί 40 ύποπτα παιχνίδια. Χωρίς βέβαια αυτό να συγκινήσει κανέναν.
Η αρμόδια επιτροπή της ΕΠΟ έκανε και κάνει το κορόιδο, επιδιδόμενη ενδελεχώς στις επιλεκτικές εκπτώσεις ποινών, όπως στην τελευταία σκανδαλώδη και προκλητική περίπτωση, με το ερυθρόλευκο δίδυμο Βρέντζου – Καραπαπά. Δεν ξέρω αν υφίστανται επίσημα και σε σοβαρό επίπεδο διαβαθμίσεις στο κατά πόσο ύποπτος είναι ένας αγώνας. Αλλά αυτό το «άκρως διεφθαρμένος» έχω την εντύπωση πως λέει τόσα πολλά από μόνο του, που δεν θα αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες και αλληθωρισμούς.
Κάποιοι πιθανότατα να αναρωτηθούν προς τι τόση ευθιξία από μέρους μου (ελπίζω και από κάποιους άλλους), αφού το ποδόσφαιρο μας εδώ και δεκαετίες είναι βυθισμένο στην ανυποληψία. Το «άκρως διεφθαρμένο» μας πείραξε; Θα έλεγα πως έχουν εν μέρει δίκιο, από τη στιγμή μάλιστα που τα διεφθαρμένα στον ίδιο χώρο είναι τόσα πολλά, που τις περισσότερες φορές χαρακτηρίζονται από συνηθισμένα, μέχρι φυσιολογικά. Άπειρες οι διεφθαρμένες διαιτησίες. Διατρανομένες οι ανισότητες. Ατέλειωτες οι αδικίες. Ανεμπόδιστη η αυθαίρετη εξουσία του παρασκηνίου και των ισχυρών. Ανεκτό και αποδεκτό το νταβατζιλίκι.
Συνεχίζοντας σε αυτό το μοτίβο, αρχίζω να πιστεύω πως έκανα λάθος να ασχοληθώ με μια... λεπτομέρεια (έτσι άρχισε να μου μοιάζει και η αναφορά σε ένα πειραγμένο πρόσφατο παιχνίδι) και να με ενοχλεί ο χαρακτηρισμός του «άκρως διεφθαρμένο». Χρόνια ολόκληρα είμαστε αγκαλιά και έχουμε δίπλα μας και πάνω από το κεφάλι μας, τις ακραίες διεφθαρμένες καταστάσεις της άθλιας παράγκας, στον χώρο του ποδοσφαίρου μας. Να επαναλάβουμε ότι ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ μας ενημέρωσε ότι βρέθηκαν 40 παρόμοια σε ένα πρωτάθλημα μας. Η κούπα για το οποίο βρίσκεται στις προθήκες συγκεκριμένου συλλόγου. Κι όμως δεν κουνήθηκε φύλλο.
Εδώ για ένα έστω και διεφθαρμένο παιχνίδι ενοχληθήκαμε ή μήπως νιώθουμε ένοχοι γιατί τόσα χρόνια δεν καταφέραμε να απαλλαγούμε από τη σαπίλα που διαχρονικά έχει διαβρώσει τα πάντα; Το ερώτημα που προκύπτει επί του προκειμένου είναι αν οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί, ότι εμείς γενικά συνηθίσαμε να επιβιώνουμε, περπατώντας χέρι – χέρι με την ακραία διαφθορά.
ΥΓ1:
Βλέποντας οι ΠΑΟΚτσήδες τον νεαρό Βρακά
στα παιχνίδια του ως δανεικός με τον
Λεβαδειακό, αναρωτιούνται γιατί ακόμη
δεν έχουν ζητήσει και μάλιστα εσπευσμένα,
την επιστροφή του στην Τούμπα.
ΥΓ2: Σήμερα αναμένεται στη Θεσσαλονίκη ο Τάισον για την ολοκλήρωση της μεταγραφής του, με τους υπεύθυνους της ενίσχυσης του ρόστερ και μετά τους τραυματισμούς Λύρατζη και Φελίπε Σοάρες, να επικεντρώνονται στην περαιτέρω ενίσχυση της ομάδας, εγκαταλείποντας την μέχρι πρότινος συντηρητική συμπεριφορά και εκτίμηση του προβλήματος.