Ελάτε τώρα, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Εξι νεοαποκτηθέντες (Κοτάρσκι, Ράφα Σοάρες, Ρικάρντο, Κουαλιάτα, Ντάντας και Κάργας) μετείχαν στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας του ΠΑΟΚ κι αυτό ήταν ένα εξαιρετικά θετικό γεγονός, διότι το αυτονόητο είχε γίνει μονίμως ανεκπλήρωτο ζητούμενο όλα τα τελευταία χρόνια.
Οι τελειωμένες μεταγραφές, μαζί με του Νάσμπεργκ, επτά. Κι αυτό θετικό. Τώρα, προστίθενται άλλοι δύο παίκτες στο ρόστερ, ο Νάρει και ο Τόμας και φτάνουμε στους εννιά. Πρωτάκουστο, πρωτοφανές, πρωτόγνωρο για τον ΠΑΟΚ η απόκτηση εννιά παικτών πριν καν φτάσουμε στα μέσα του Ιουλίου. Παράλληλα, έχουμε την προώθηση νεαρών παικτών από τις “μικρές” ομάδες και κάποιοι από αυτούς, μακάρι όλοι, θα μείνουν για να ακολουθήσουν τα χνάρια του Μιχαηλίδη, του Τσιγγάρα και του Λύρατζη.
Αλλος ΠΑΟΚ, δηλαδή. Εντελώς διαφορετικός. Και με διαφορετική φιλοσοφία για το ρόστερ του. “Είμαστε σε φάση ανοικοδόμησης”, λέει ο Μπότο. Κι αυτή φαίνεται να είναι η πιο πιστή “μετάφραση” της προσπάθειας που γίνεται στις φετινές μεταγραφές. Είναι, όμως, μεταγραφές που δεν πείθουν την πλειονότητα των οπαδών του ΠΑΟΚ, διότι οι δεδηλωμένοι στόχοι παραμένουν υψηλοί: Εξίσου καλή ή και καλύτερη από την περσινή πορεία στο Κόνφερενς Λιγκ, κατάκτηση Κυπέλλου και πρώτη δυάδα στο Πρωτάθλημα για να παίξει η ομάδα προκριματικά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κανείς δεν είπε “ανοικοδομούμε, οπότε χρειαζόμαστε χρόνο για να δημιουργήσουμε έναν ΠΑΟΚ που ΘΑ είναι ικανός να επιτύχει τέτοιους στόχους”. Ούτε ο Μπότο το είπε, ούτε ο Λουτσέσκου. Αρα λένε και οι δύο, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, ότι και ανοικοδόμηση θα κάνουν και πρωταθλητισμό και το Κύπελλο θα κυνηγήσουν και την καλή πορεία στην Ευρώπη. Κι αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί τη δυσπιστία του κόσμου. Ο οποίος χάρηκε με την απομάκρυνση των “γερόλυκων”, αλλά προβληματίζεται με την απόκτηση των “λυκόπουλων”, μολονότι και μ’ αυτήν χαίρεται. Οπως προβληματίζεται και με την απόκτηση εντελώς άγνωστων παικτών.
Με μία λέξη: Ανανέωση εκ βάθρων, με παίκτες πιτσιρικάδες, χωρίς παραστάσεις και περγαμηνές, γίνεται. Ανανέωση εκ βάθρων με τέτοιους παίκτες και ταυτόχρονα πρωταθλητισμός και μεγάλες διακρίσεις είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Συμβαίνει, αλλά πολύ σπάνια.
Και, κακά τα ψέματα. Η γκρίνια άρχισε να σέρνεται από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι πωλείται ο Τσόλακ και στη θέση του θα αποκτηθεί κάποιος Μπράντον Τόμας. Ο οποίος έφτασε στα 27 του και έχει παίξει μόνο σε μικρές και μικρομεσαίες ομάδες της Ισπανίας.
Και ο οποίος είναι φορ αλλά βάζει ελάχιστα γκολ σε κάθε σεζόν. Ο ΠΑΟΚ, λένε πολλοί οπαδοί, τα πήρε από τον Τσόλακ, αλλά φέρνει έναν άσημο ελεύθερο και δεν τα έδωσε για έναν σέντερ φορ καλύτερο και από τον Τσόλακ και από τον Ολιβέιρα. Δεν έχουν άδικο. Εδώ δεν έγινε η επιλογή ενός πιτσιρικά που θα εντασσόταν κι αυτός στην “ανοικοδόμηση”. Αποκτήθηκε ένας παίκτης σε ώριμη ποδοσφαιρική ηλικία και σαφώς θα μπορούσε να αποκτηθεί ένα πιο βαρύ όνομα, το οποίο, τουλάχιστον θεωρητικά, θα έδινε περισσότερα εχέγγυα για σημαντική προσφορά στην ομάδα.
ΥΓ. Ο κόσμος οποιασδήποτε ομάδας ποτέ δεν είναι εναντίον της ανανέωσης. Τη θέλει, την καταλαβαίνει και χαμηλώνει τον πήχη των απαιτήσεών του γιατί ξέρει ότι πρέπει να στηρίξει και να κάνει υπομονή. Οταν, όμως, του λένε ότι κάνουν ανανέωση και ταυτόχρονα οριοθετούν φιλόδοξους στόχους, αρχίζει το μπέρδεμα. Και η απογοήτευση έρχεται πολύ γρήγορα. Και τότε η δυσπιστία και η γκρίνια γίνονται κραυγές...