H
επιβολή
ποινών σε βάρος των ομάδων για επεισόδια,
ποτέ δεν συνέτισε τους “κάφρους”
οπαδούς τους. Γι' αυτούς, πέρα βρέχει.
Γι' αυτούς, δεν υπάρχει ομάδα. Υπάρχει
μόνο η “μαγκιά” τους. Και θα την
περιφέρουν μια ζωή εντός και εκτός
γηπέδων, ακόμη και αν υποτιθέμενη ομάδα
τους πέσει τρεις κατηγορίες εξ αιτίας
της “μαγκιάς” τους. Οσο οι ίδιοι μένουν
ατιμώρητοι, θα είναι πάντα εκεί, αγέρωχοι,
ακλόνητοι, με πλήρη αδιαφορία για τις
συνέπειες των πράξεών τους.
Η επιβολή ποινών σε βάρος των ομάδων για οικονομικούς και άλλους τυπικούς λόγους, ποτέ δεν απένειμε αληθινή δικαιοσύνη. Αλλοίωσε αποτελέσματα αγώνων, αλλοίωσε κατάληψη προνομιούχων θέσεων, αλλοίωσε υποβιβασμούς, αλλοίωσε ακόμη και κατάκτηση τίτλων, αφήνοντας πάντα ατιμώρητα τα φυσικά πρόσωπα που ήταν υπαίτια για τα παραπτώματα.
Τα αποτελέσματα της εφαρμογής της αθλητικής δικαιοσύνης, που ανέκαθεν ήταν διάτρητη και βασισμένη σε γελοίους κανονισμούς που επέτρεπαν ερμηνείες κατά το δοκούν των ισχυρών, ήταν φριχτά. Και ενώ όλοι βροντοφώναζαν ότι οι αγώνες πρέπει να κρίνονται μόνο μέσα στα γήπεδα και όχι στις δικαστικές αίθουσες, κανείς δεν είχε το σθένος να το υποστηρίξει στην πράξη. Ούτε οι λεγόμενοι αθλητικοί δικαστές, ούτε οι νομοθέτες, ούτε καν οι ίδιες οι ομάδες, γιατί οι πιο ισχυρές στο παρασκήνιο θα έχαναν τη βόλεψή τους. Κι αν η επιβολή ποινών για επεισόδια είναι ένα δύσκολο ζήτημα, καθώς έχει μία λογική το να υφίσταται η αντικειμενική ευθύνη των ομάδων, ώστε οι ίδιες να φροντίζουν να συμμορφώνουν τους “κάφρους” τους, η ανάγκη της επιβολής ποινών στα φυσικά πρόσωπα και όχι στις ομάδες για οικονομικούς και άλλους τυπικούς λόγους, έμοιαζε αυτονόητη. Εμοιαζε, αλλά δεν ήταν. Και φοβάμαι ότι δεν θα γίνει ποτέ.
Προσωπικά, ένιωσα ικανοποίηση με την επιστροφή των βαθμών στον Αρη και τον ΠΑΣ Γιάννινα. Βαθμοί που κερδίζονται στο γήπεδο με τον ιδρώτα των ποδοσφαιριστών κανείς και για κανέναν λόγο δεν έχει το δικαίωμα να τους αφαιρεί. Αλλά στην περίπτωση του Αρη “μίλησε” το CAS και έκρινε ότι ο Αρης είναι αθώος. Αν έκρινε ότι είναι ένοχος, θα ίσχυαν οι αποφάσεις της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ και της Επιτροπής Εφέσεων και ο Αρης θα έχανε οριστικά τους έξι βαθμούς. Κανείς δεν θα αναζητούσε ούτε θα τιμωρούσε τον ένοχο της υποτιθέμενης πλαστογραφίας του δελτίου του Λάσκοφ. Δηλαδή, η ελληνική αθλητική δικαιοσύνη θα αλλοίωνε, όπως πάντα, το αποτέλεσμα της προσπάθειας των παικτών μιας ομάδας, στη συγκεκριμένη περίπτωση του Αρη.
Το
ίδιο συνέβη και με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Η
Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ τον αθώωσε
και, μάλιστα, λόγω παραγραφής του
αδικήματος. Αν έκρινε ότι είναι ένοχος,
θα ίσχυε η απόφαση της Πρωτοβάθμιας,
οπότε θα έχανε οριστικά τους πέντε
βαθμούς και κανείς δεν θα έψαχνε να βρει
ποιον πρέπει να τιμωρήσει για τις
υποτιθέμενες παραβάσεις στη μεταβίβαση
των μετοχών το 2015.
Χάρηκα,
λοιπόν, γιατί επιστράφηκαν οι βαθμοί
στις δύο ομάδες, δεν χάρηκα όμως καθόλου
επί της ουσίας, γιατί εδώ δεν μιλάμε για
αλλαγή φιλοσοφίας στην επιβολή των
ποινών, αλλά απλώς για αθωωτικές αποφάσεις
που ακύρωσαν τις καταδικαστικές. Πράγμα
που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή θα
εξακολουθεί οποιαδήποτε ομάδα να
κινδυνεύει με βάναυση παρέμβαση στους
κόπους των παικτών της, επειδή κάποιος
παράγοντάς της, είτε σε ενεστώτα χρόνο,
είτε... κάποτε στο παρελθόν, έκανε κάποια
ατασθαλία...