Είναι αλήθεια πως οι δύο δίκες που αργόσερναν περίεργα τις διαδικασίες της ολοκλήρωσής τους, η μία για περίπου οκτώ χρόνια και η άλλη κοντά στα δύο, ήταν δύο μεγάλες ευκαιρίες για να ξεβρωμίσει ο κακοφορμισμένος χώρος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Το γεγονός βέβαια της μεθοδολογίας νομότυπης μεν, αλλά αντίθετης δε προς την ηθική (βλέπε παραγραφή) της απαλλαγής και ξεπλύματος ακόμη και κακουργηματικών πράξεων, τρομάζει.
Η κοινή γνώμη παρακολουθώντας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις δύο πολύ σοβαρές αυτές υποθέσεις και όντας ενήμερη εδώ και χρόνια για την ύπαρξη και δράση μιας συμμορίας στο χώρο, η οποία διαφέντευε τα πάντα με μεθόδους Κολομβιανών καρτέλ, περίμενε αυτή την φορά ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα έδινε ένα τέλος, σε αυτό το μαρτύριο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι στημένοι για το στοίχημα αγώνες που οδηγούσαν σε παράνομο πλουτισμό και οι αντίστοιχοι που οδηγούσαν σε κίβδηλους τίτλους επί σειρά ετών προκαλούσαν βάναυσα την κοινή γνώμη, χωρίς ωστόσο να ανησυχούν τους εκάστοτε Κυβερνώντες. Βέβαια υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις από μέρους συγκεκριμένων – ελαχίστων – θαρραλέων εισαγγελέων οι οποίες οδήγησαν σε τεκμηριωμένα πορίσματα. Όπως ήταν αυτές που έχουν σχέση με τις δύο προαναφερόμενες σημαντικές υποθέσεις.
Είχαμε αποδείξεις ατράνταχτες και τεκμήρια πασιφανέστατα και ακαταμάχητα. Που κατέληξαν όμως; Η μία πρώτη των «28» ύστερα από οκτώ χρόνια (!) σε ένα φιάσκο με την παραγραφή που την έβλεπαν όλοι – δυστυχώς και οι ίδιοι οι δικαστικοί – να έρχεται και να απαλλάσσει συλλήβδην διευθυντές και κολαούζους της εγκληματικής συμμορίας. Και η άλλη να οδηγείται με μυστηριώδεις ανακριτικές παραλείψεις στην εξαΰλωση και εξαφάνιση στοιχείων και φυσικών και ηθικών αυτουργών.
Σε αυτές λοιπόν τις δίκες η κοινή γνώμη περίμενε με ελπίδα τα αυτονόητα. Μάταια όμως γιατί ήρθαν τα μυστηριώδη, απρόσμενα και ανεξήγητα. Και το κυριότερο; Η διαπίστωση να γίνεται πεποίθηση ότι η περιβόητη συμμορία «αθώα περιστερά» (μάλλον κοράκι) θα φτερουγίζει πάνω από τα κεφάλια μας στο χώρο στέλνοντας τα δικά της μηνύματα. Ένα εκ των οποίων ίσως και το πιο σοβαρό να λέει πως όταν υπάρχουν στο εδώλιο κατηγορούμενοι μεγαλοσχήμονες παράγοντες συγκεκριμένων συλλόγων, μην περιμένετε φυσιολογική απονομή δικαιοσύνης. Κι αυτό γιατί σε τέτοιες δίκες υπάρχουν παραθυράκια (μάλλον μπουκόπορτες) που αφήνουν χώρο για να περάσουν μεθοδευμένες παραγραφές, αναθεωρήσεις αρχικών καταδικαστικών καταθέσεων (ακόμη και από έμπειρους... νομικούς), στημένες απουσίες βασικών μαρτύρων και ελεύθερο πεδίο δράσης και άσκησης παχυλά αμειβομένων μεγαλοδικηγόρων.
Το συμπέρασμα; Το ίδιο σκοτάδι όπως παλιά και από εδώ και πέρα. Να είστε σίγουροι για αυτό. Θα το διαπιστώσετε μάλιστα και πολύ σύντομα. Για αυτόν τον λόγο μην πιστεύετε απολύτως σε τίποτε. Περιοριστείτε στη δική σας ετυμηγορία λόγω των βιωμάτων και των εμπειριών σας. Γνωρίζετε πολύ καλά τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν ξέρω ωστόσο κατά πόσο εκτιμούν οι σεβαστοί δικαστές την «ετυμηγορία» της κοινής γνώμης και μάλιστα όταν είναι τελείως αντίθετη από τη δική τους.
ΥΓ1: Ο φίλος της στήλης και του ΠΑΟΚ (κατά δήλωση του) Γιώργος Χριστοδούλου ερωτά το πως είναι δυνατόν να εξισούται η μη επίδειξη δεύτερης κάρτας σε παίκτη (Αουγούστο) στο ντέρμπι με το μακελειό που έγινε στη συνέχεια σε βάρος του ΠΑΟΚ. Η δική μας θέση; Σεβασμός σε όλες τις απόψεις.
ΥΓ2: Το θράσος τους δεν έχει όρια. Απειλούν την ΕΠΟ γιατί μέσα από ένα έγγραφο της, ήρθαν στο φως της επικαιρότητας οι συνηθισμένες υποκρισίες, ακροβασίες και τα παρασκηνιακά κολπάκια τους.