Ο προβληματικός Άρης των πρώτων αγώνων έχει μεταμορφωθεί με τον 51χρονο προπονητή και η αλλαγή αυτή είναι σαφές ότι δεν αφορά μόνο το κομμάτι της ψυχολογίας. Άλλωστε, αυτού του είδους οι τροποποιήσεις είθισται να κρατάνε ελάχιστα αναλόγως τα αποτελέσματα. Ο Μάντζιος κλήθηκε να διορθώσει μία δύσκολη κατάσταση, από τον αποκλεισμό από την Κοβαλίβκα και μετά, η οποία λογικό είναι να χρειάζεται χρόνο καθότι ο Άρης είναι μία νέα ομάδα. Εξ αρχής όμως φρόντισε να βάλει το χεράκι του, να περάσει τη φιλοσοφία του και κυρίως να βελτιώσει αδυναμίες τις οποίες διέκρινε, ακόμα και ως απλός θεατής. Ασφαλώς, η ομάδα έχει ακόμη αδυναμίες (βλ. εύκολο γκολ, στατικές φάσεις) τις οποίες προσπαθεί κατά το δυνατόν να “καμουφλάρει” για να τη φέρει στα δικά του θέλω. Έχει επίσης και μεγάλη… ανηφόρα προς την επίτευξη των τελικών στόχων. Όμως, τα μέχρι τώρα δείγματα, η πορεία της και τα αποτελέσματα, καλλιεργούν αισιοδοξία.
«Χτίζει» στο 4-2-3-1
Από τον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας το καλοκαίρι, την προετοιμασία και εν συνεχεία του πρώτους αγώνες με τον Ένινγκ, δημιουργήθηκε η εντύπωση πως ο Άρης θα παίζει με 4-3-3. Στο συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο βασίστηκε (θεωρητικά) ο σχεδιασμό, αλλά στην πράξη πολύ γρήγορα διαπιστώθηκε ότι χρειάζεται να επανέλθει στο 4-2-3-1. Ο Άκης Μάντζιος εξ αρχής εκτίμησε ότι με βάση το υλικό της ομάδας πρέπει να “πατήσει” στη διάταξη με δύο αμυντικά χαφ και έναν επιτελικό μέσο. Κατά συνθήκη μόνο και όχι ως επιλογή στην εξέλιξη των αγώνων έχει τη δυνατότητα τροποποίησης του 4-2-3-1, άλλες φορές με τριάδα στον άξονα, άλλες με τριάδα στην άμυνα, στηριζόμενος στο γεμάτο ρόστερ που κρατάει στα χέρια του.
Δούλεψε στο αμυντικό τρανζίσιον
Ένα από τα βασικά προβλήματα της ομάδας ήταν η σωστή αμυντική λειτουργία και η ευκολία με την οποία στα πρώτα ματς δεχόταν φάσεις και γκολ από τον αντίπαλο. Με την έλευση του Μάντζιου τακτικά η ομάδα συμμαζεύτηκε αμυντικά, κρατάει περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια της και εξελίσσεται σε προσόν της η αναχαίτιση των αντιπάλων. Αυτό αποτυπώνεται και από τους αριθμούς φάσεων που παράγουν οι αντίπαλοι, με πιο τρανό παράδειγμα τον Αστέρα. Από τις 9,3 τελικές μέσο όρο που είχε, στο “Κλεάνθης Βικελίδης” έβγαλε μόλις τρεις, καμία σε σετ παιχνίδι. Σε έξι αγώνες Πρωταθλήματος ο Άρης έχει δεχτεί μόλις τρία γκολ.
Έδωσε ρόλους
Ο Ένινγκ δεν έκανε κάποιον ελιγμό προκειμένου να ανακατέψει την τράπουλα και να σώσει την παρτίδα, θέτοντας σε εφαρμογή ένα ενδεχόμενο… plan b. Ουδέποτε αναγνώρισε το πρόβλημα για να μπορέσει κατόπιν να σκεφτεί τρόπους επίλυσης. Ένα από τα πρώτα στοιχεία που παρατήρησε ο Μάντζιος είναι ότι υπήρχε σύγχυση ρόλων. Παίκτες που “χανόταν” μέσα στο γήπεδο και δυσκόλευαν έτσι το παιχνίδι της ομάδας. Ο 51χρονος προπονητής μέσα από τα διαδοχικά τε α τετ που έκανε με όλους προσπάθησε να αφουγκραστεί την κατάσταση και να τους καθοδηγήσει. Έτσι πλέον ο κάθε ένας γνωρίζει τι πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο, το πεδίο δράσης του και τα θέλω του προπονητή. Δίχως ακόμη μάλιστα να είναι όλοι στο 100% σε επίπεδο ετοιμότητας.
Έβαλε παίκτες στο πλάνο
Μπορεί η φιλοσοφία του Μάντζιου να είναι ότι “ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει”, αλλά συγχρόνως αποδεικνύει και το πόσο δίκαιος είναι. Από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισε ότι υπολογίζει σε όλους και ότι όλοι θα χρειαστούν στο φετινό μαραθώνιο. Οι ποδοσφαιριστές ήδη αντιλαμβάνονται το “δόγμα” του και ότι αν υπάρχει σωστή διαχείριση όλοι θα βγουν κερδισμένοι. Το είδαμε να συμβαίνει ήδη με παίκτες όπως οι Σιαμπάνης, Μάνος, Κάτσε, Σίλβα κ.α.. Παράλληλα, ο Μάντζιος επανέφερε παίκτες που για διάφορους λόγους ήταν στο περιθώριο. Ντάνιελ Σούντγκρεν και Γιώργος Δεληζήσης είναι τα πιο φανερά παραδείγματα. Ο πρώτος αποτελεί πλέον στήριγμα, ο δεύτερος άρχισε να αισθάνεται πάλι σημαντικός και μάλιστα σε κάθε ματς διεκδικεί ενδεκάδα.
Ομάδα με ρυθμό και εντάσεις
Ένα από τα βασικά προβλήματα που είχε η ομάδα ήταν τα νεκρά διαστήματα σε πολλά χρονικά σημεία των αγώνων της. Δεν μπορούσε να βγάλει ένταση και διάρκεια σε ρυθμό αγώνα. Πήγαινε σε… ευθεία γραμμή, όπως διαπίστωσε ο Μάντζιος. Αυτό διορθώνεται με καθημερινή δουλειά και συνεχόμενα παιχνίδια ώστε η ομάδα να αποκτήσει αγωνιστικό ρυθμό και να μπορέσει να ανταποκριθεί σε υψηλή ένταση και να έχουν εναλλαγές σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Στο διάστημα της διακοπής ήταν ένα κομμάτι στο οποίο δόθηκε μεγάλη βαρύτητα. Στα τελευταία ματς (με Απόλλωνα και Αστέρα) πάντως είδαμε τον Άρη να πιέζει, να τρέχει και να κλέβει μπάλες περισσότερο. Ενδεικτικό της βελτίωσης στον συγκεκριμένο τομέα.