Στο δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο του Καναδά, το Μόντρεαλ, κρύβεται ένας ασπρόμαυρος θησαυρός. Η ανάγκη για ένα καλύτερο μέλλον οδήγησε τον Παντελή Στεφανίδη να πάρει το δρόμο της ξενιτιάς αλλά η αγάπη για τον ΠΑΟΚ δεν έσβησε ποτέ.
Ίδρυσε τον σύνδεσμο του ΠΑΟΚ στην πολιτεία, δημιούργησε την ακαδημία του Δικεφάλου και πλέον, δίνει μάχες για να πάρει σάρκα και οστά το PAOK Montreal 360 Training Center. Ένα αθλητικό κέντρο που θα δώσει στα παιδιά την ευκαιρία να πάρουν τα απαραίτητα εφόδια, να εξελιχθούν και στο μέλλον να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Το Metrosport.gr ήρθε σε επαφή μαζί του, έμαθε τα μυστικά της ίδρυσης της ακαδημίας, τις δυσκολίες που υπήρξαν και τους στόχους της. Επιπλέον, λύθηκε και η απορία για το τατουάζ που κοσμεί το σώμα του.
«Να γίνουμε γέφυρα επικοινωνίας με την Ελλάδα»
Πώς προέκυψε η ιδέα ίδρυσης ενός αθλητικού κέντρου ΠΑΟΚ στο Μόντρεαλ;
«Η ιδέα ξεκίνησε από τους Κυριάκο Αλεξανδρίδη και Αντώνη Μαυρέα. Έπειτα, συνεχίστηκε με προτροπή του Παντελή Θωμαρέη. Υπήρχε μια προεργασία καθώς ερχόταν κάποιοι παλαίμαχοι και προσπαθούσαν να κάνουν κάποια επαφή με ομογενείς εδώ. Δεν μπορούσαν να το τρέξουν όμως. Έπειτα από την προτροπή του Θωμαρέη, αποφάσισα να το κάνω εγώ. Ανοίξαμε το 2019 ανοίξαμε την ακαδημία και με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων εδώ, το τρέξαμε στα ελληνικά σχολεία και στα παιδιά των Ελλήνων. Είχαμε 100 παιδιά πριν μας χτυπήσει ο κορωνοϊός».
Οι προπονήσεις των παιδιών πού γινόταν;
«Κάναμε τις προπονήσεις σε ενοικιαζόμενα αθλητικά κέντρα. Αφού ξεκίνησε ο κορωνοϊός και περάσαμε όλα αυτά, σκέφτηκα ότι προβλήματα θα προκύπτουν όταν προπονούνται σε ένα χώρο 10 με 15 παιδιά. Έτσι, τον Ιανουάριο μαζί με τον Αστέριο Θέμελη, αποφασίσαμε να πάρουμε ένα αθλητικό κέντρο, να το κάνουμε υπερσύγχρονο και να εστιάσουμε στην ατομική εξειδίκευση των παικτών δίνοντας τους όλες τις κατευθυντήριες γραμμές και την τεχνογνωσία του ΠΑΟΚ. Βρήκαμε το κέντρο, ξεκινήσαμε τις εργασίες και ελπίζουμε αρχές Οκτωβρίου να είμαστε έτοιμοι».
Τι προσφέρει στα παιδιά η ακαδημία;
«Το ποδόσφαιρο εδώ είναι απαρχαιωμένο, 20 με 25 χρόνια πίσω. Στην πολιτεία που ζούμε υπάρχουν 250.000 παιδάκια που προπονούνται από πέντε έως και τα 16 τους χρόνια. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν που να απορροφηθούν αργότερα από κάποια ομάδα και να συνεχίσουν. Αυτό έχεις ως αποτέλεσμα να σταματούν το ποδόσφαιρο.
Εμείς με την τεχνογνωσία του ΠΑΟΚ στα ευρωπαϊκά στάνταρ της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ, θέλουμε να γίνουμε μια γέφυρα επικοινωνίας με την Ελλάδα, όπου μέσα από καμπ και μια σειρά άλλων εξειδικευμένων προπονήσεων και τεστ, να δούμε ποιο παιδί είναι καλό και αξίζει ώστε να το στείλουμε στην Ελλάδα.
Δηλαδή, δίνουμε ένα κίνητρο στα παιδιά να μπορέσουν να πετύχουν το όνειρο της στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη. Υπάρχουν πολλοί μάνατζερ που μπορούν να βοηθήσουν ένα παιδί να βρει μια ομάδα από τη Β΄ ή στη Γ΄Εθνική και να κάνει εκεί τα πρώτα του βήματα».
«Όταν ξεκίνησα, δεν το ήθελε κανένας»
Φυσικά, σε μια τέτοια προσπάθεια δεν μπορούν να κυλήσουν όλα ρόδινα. Θα υπάρξουν και εκείνοι που θα σταθούν εμπόδιο και θα έχουν αμφιβολίες.
Υπήρχαν δυσκολίες για την ίδρυση;
«Πολλές. Για παράδειγμα, η ζηλοφθονία των Ελλήνων»
Τι εννοείτε;
«Ότι δικοί σου άνθρωποι δεν θέλουν να πετύχεις ενώ οι ξένοι ακούνε ΠΑΟΚ και φορούν πιο συχνά τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Οι Έλληνες προσπαθούμε να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου. Αντί να προχωρήσουμε όλοι μαζί, ζηλοφθονούμε κάποιον επειδή λόγω της οικονομικής του ικανότητας, των επαφών και της τρέλας που κουβαλά προχωρά να κάνει κάτι σημαντικό.
Δεν υπάρχει πρόβλημα όμως. Το ξέρετε το ρητό που λέει ότι στην αρχή σε ζηλεύουν, μετά σε κοροϊδεύουν, σε πολεμούν και μετά θα τους νικάς. Όταν έχεις αγνά αισθήματα και δεν βάζεις πάνω από όλα τα χρήματα θα κερδίσεις».
Υπάρχουν χορηγοί ή άνθρωποι που βοηθούν;
«Φυσικά. Υπάρχουν κάποιες ξένες εταιρείες αλλά και εσείς, το Metropolis, έχει βοηθήσει αρκετά. Η ελληνική κοινότητα, επίσης. Υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν και όλο αυτό σου δίνει κουράγιο, θάρρος και δύναμη να συνεχίσεις.
Επίσης, θα ήθελα να πω ότι ο Παύλος ο Ανδρώνης είναι από την πρώτη στιγμή δίπλα μας. Ο Κώστας ο Πετρωτός, ο Βαρδάκης. Είναι άνθρωποι που όταν χρειαστήκαμε κάτι, έτρεξαν κατευθείαν και μας βοήθησαν.
Είναι σημαντικό να είσαι στον Καναδά, 10.000 χιλιόμετρα μακριά, και να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που σε στηρίζουν. Τέλος, υπήρξαν και κάποιοι ξένοι παραγωγοί ραδιοφωνικοί εδώ, που βλέπουν μπροστά και τους ενδιαφέρει η ιδέα και τη στηρίζουν».
Ήταν εύκολο για εσάς;
«Όταν άρχισε όλο αυτό, πήγα ενάντια στην οικογένεια μου, στους φίλους μου. Δεν το ήθελε κανένας. Είχα τις δουλειές και τις επιχειρήσεις μου. Το να παίρνεις ένα τέτοιο σημαντικό πρότζεκτ και να το προχωράς, θα βρεθούν κάποιοι που θα έχουν αντιρρήσεις. Όμως, με τη βοήθεια όλων αυτών που είπα, το έργο παίρνει σάρκα και οστά και θα πετύχει».
Ποιος είναι ο στόχος της ακαδημίας;
«Ο ΠΑΟΚ να κάνει ένα σημαντικό έργο εδώ πέρα. Να εδραιωθεί. Φαντάσου. Είχα βάλει στην περίοδο του κορωνοϊού, μια φωτογραφία του Αμπέλ Φερέιρα με τη μάσκα του ΠΑΟΚ στο instagram. Είχαν βγει Γάλλοι τότε και ζητούσαν να μάθουν που μπορούν να τη βρουν. Αυτό τα λέει όλα».
«Αν δεν υπήρχε ο Πουρλιοτόπουλος, θα σταματούσα από τα εμπόδια»
Στο πρότζεκτ αυτό ο ΠΑΟΚ δεν έμεινε αμέτοχος. Ο Παντελής Στεφανίδης ήρθε σε επαφή με τους ανθρώπους του Δικεφάλου, οι οποίοι δέχθηκαν να βοηθήσουν ενεργά.
Πώς εμπλέκεται και πόσο έχει βοηθήσει ο Πουρλιοτόπουλος;
«Είναι ο πρωτεργάτης. Όταν μου έδωσε την ιδέα ο Θωμαρέης και σκεφτήκαμε να την υλοποιήσουμε, ο Πουρλιοτόπουλος ήταν εκείνος που τη στήριξε και την πίστεψε από την αρχή. Ό,τι έχει γίνει μέχρι στιγμής, δηλαδή ότι υπάρχει μια ακαδημία εδώ του ΠΑΟΚ. Το έχει στηρίξει αυτό ο Βαγγέλης. Μας καλούν παιδιά από το Σικάγο αλλά ακόμη και από την Κένυα και μας ρωτούν πώς μπορούν να πάρουν υποτροφία για να έρθουν εδώ και να παίξουν.
Όλο αυτό το πράγμα μαζί με εμένα, τον Θωμαρέης και τον Θέμελη, το έχει στηρίξει ο Πουρλιοτόπουλος. Εάν δεν υπήρχε εκείνος, θα πήγαινα και θα προχωρούσα σαν Δον Κιχώτης και κάποια στιγμή θα συναντούσα εμπόδια που θα με σταματούσαν. Χάρη στις μάχες που δίνει εκείνος, το πρότζεκτ έχει πάρει σάρκα και οστά».
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Θέμελη;
«Με τον Αστέριο γνωριστήκαμε πριν δύο χρόνια όταν είχαν έρθει εδώ οι παλαίμαχοι και είχαμε μια επικοινωνία. Όταν ξεκίνησε η ακαδημία, αρχίσαμε να μιλάμε πιο πολύ και να με βοηθά με τεχνικά κομμάτια, με υλικό προπονήσεων και πλέον η σχέση μας είναι αδερφική. Είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ακαδημίας εδώ. Εδώ η ακαδημία στήνεται πάνω σε αυτόν».
Κατά τον ερχομό σας στην Ελλάδα θα υπάρξουν συναντήσεις με τον ΠΑΟΚ;
«Θα συναντήσω με τον Βαγγέλη τον Πουρλιοτόπουλο για να μιλήσουμε για την πρόοδο των εργασιών. Δεν θα έρθω, όμως, κάτω για να συζητήσουμε. Υπάρχει καθημερινή επαφή στον ΠΑΟΚ, ξέρουν τι γίνεται εδώ. Μιλάμε κάθε μέρα. Θα έρθω για διακοπές και θα μιλήσω με κάποιους ανθρώπους της ομάδας. Δεν είναι κάτι σημαντικό στην ατζέντα, λοιπόν, γιατί η επαφή με τον ΠΑΟΚ είναι καθημερινή».
Η συζήτηση με τον Παντελή μοιραία οδηγήθηκε στον ΠΑΟΚ. Μια ομάδα που αγαπά από μικρό παιδί, όπως του έμαθε ο πατέρας του. Ο Δικέφαλος έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά του και, ιδιαίτερα ο Ιβάν Σαββίδης, το πρόσωπο του οποίου κοσμεί το σώμα του.
«Ο Κόκκαλης είχε πει τότε αν σπάσει ο διάολος το πόδι και το έσπασε»
Πώς βρεθήκατε στον Καναδά;
«Είμαι οικονομικός μετανάστης. Πάντα ήμουν μετανάστης. Γεννήθηκα στη Γερμανία, έζησα για λίγα χρόνια στην Ελλάδα, επέστρεψα στη Γερμανία, πέρασα ξανά από την Ελλάδα και ήρθα στην Αμερική. Από τα 44 μου χρόνια, ζήτημα είναι να έχω ζήσει 13-14 χρόνια στην Ελλάδα. Πάντα έφευγα».
Ο ΠΑΟΚ πώς προέκυψε;
«Από μικρό παιδί ήμουν ΠΑΟΚ. Ο πατέρας μου με έμαθε να είμαι ΠΑΟΚ. Γίναμε ΠΑΟΚ για το ξύλο και την πίκρα, όχι για τα πρωταθλήματα. Ήταν μεγάλη χαρά για τον πατέρα μου και για εμένα που κατακτήσαμε πριν δύο χρόνια το πρωτάθλημα. Ήμουν εκεί και το έζησα από κοντά».
Ποια ήταν η πιο δυνατή σας στιγμή με τον ΠΑΟΚ;
«Η πιο δυνατή μου στιγμή με τον ΠΑΟΚ ήταν ο τελικός στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο Κόκκαλης είχε πει τότε πως αν σπάσει ο διάολος του πόδι του και το πάρει ο ΠΑΟΚ, ας το πάρει. Όντως, τότε, το έσπασε και το πήραμε. Μια άλλη είναι πριν δύο τρεις εβδομάδες όταν βάλαμε το σήμα του ΠΑΟΚ στο αθλητικό κέντρο και είναι το πρώτο σήμα της ομάδας στη Βόρεια Αμερική σε ένα κτίριο».
Ποιο ήταν το γκολ που πανηγυρίσατε πιο έντονα;
«Γκολ ε; Η φάση που ο Βιεϊρίνια βάζει το γκολ στην ΑΕΚ και χτυπά τις διαφημιστικές φανέλες. Το είχε κάνει και ο Γκαρσία πριν χρόνια όταν έβαλα το γκολ φάουλ και χτυπούσε τις πινακίδες. Δεν είμαι άνθρωπος που θα βρίσει τους παίκτες. Όποιος βάζει τη φανέλα του ΠΑΟΚ στο γήπεδο και ιδρώνει, είναι ο αγαπημένος μου παίκτης. Καμιά φορά υπάρχουν παίκτες που δεν αποδίδουν και όλοι κράζουν. Όχι! Όλοι έχουν τις ημέρες τους».
«Όταν τους ακούω, σκέφτομαι ότι ο Ιβάν θα είναι καλύτερο να φύγει»
Το τατουάζ με τον Ιβάν Σαββίδη πώς προέκυψε;
«Τον έχω σαν ίνδαλμα. Για αυτό έκανα το τατουάζ. Τον θαυμάζω. Επέλεξα αυτή τη φιγούρα γιατί αυτός μου έδειξε το δρόμο. Μας τον έδειξε το δρόμο και αυτή τη στιγμή είμαι συγκινημένος».
Πόσο έχει ωφελήσει ο Ιβάν Σαββίδης τον ΠΑΟΚ;
«Αυτό τον άνθρωπο τον λατρεύω. Είναι ένας άνθρωπος της ξενιτιάς, έχει ξεκινήσει και πολεμήσει μόνος του και έχει φτάσει εκεί μόνος του. Ήρθε να πάρει τον ΠΑΟΚ και άκουγε πολλά μπινελίκια. Θυμάμαι ότι είχε πει ότι στο Μακεδονία Παλλάς θα φτιάξω ένα χώρο, όπου θα υπάρχουν τρόπαια. Οι μισοί γελούσαν. Το πέτυχε, όμως.
Το κατάφερε και ακόμη έχουμε γκρίνια. Ήρθε μας έδωσε όλα αυτά τα πράγματα, έδωσε στον πατέρα μου που είναι 70 χρονών να ζήσει ένα πρωτάθλημα και πάλι γκρινιάζουμε. Αντί να λέμε ότι μας βοήθησε και να είμαστε δίπλα του να τον στηρίξουμε, γκρινιάζουμε.
Εύχομαι να είναι καλά ο άνθρωπος και να αντέξει όλη τη γκρίνια. Όταν τα ακούω όλα αυτά, σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερα να σηκωθεί να φύγει. Εύχομαι να είναι καλά ο ίδιος και η οικογένεια του γιατί έχει δώσει πνοή και όραμα σε μια Μακεδονία και σε μια Θεσσαλονίκη. Πρέπει να τα σκεφτόμαστε όλα αυτά».
Η γκρίνια που οφείλετε κατά τη γνώμη σας;
«Γιατί στη Θεσσαλονίκη έχουμε μάθει από παιδιά να μην είμαστε φίλαθλοι αλλά να είμαστε όλοι προπονηταράδες και πρόεδροι. Όλοι να ξέρουμε καλύτερα. Αν υπάρχει ένα ατυχές αποτέλεσμα, βγαίνουμε και λέμε τις απόψεις μας. Κάποτε, βγήκε ο Άγγελος και είπε ότι το πρόβλημα του ΠΑΟΚ, είναι ο ίδιος ο ΠΑΟΚ. Ήταν πολύ σωστός».
«Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη ανθρώπους σαν τον Πάμπλο»
Ποια η γνώμη σας ο Πάμπλο Γκαρσία;
«Είναι ένα παιδί του ΠΑΟΚ. Δίνει τη ζωή του για τον ΠΑΟΚ. Έχει καταφέρει πολλά πράγματα με την Κ19 αλλά πιστεύω ότι ήταν δύσκολη, ηλεκτρισμένη η καρέκλα και δεν μπόρεσα να δουλέψει στο 100%. Από εδώ και στο εξής όταν πάει κάποιος προπονητής θα πρέπει να δουλέψει με το μυαλό, όχι με το συναίσθημα. Βέβαια, μετά τον τελικό οι αντιδράσεις του ήταν οπαδικές και έχασε το παιχνίδι. Παρόλα αυτά, όμως, είναι ένας άνθρωπος που δίνει τη ζωή του για τον ΠΑΟΚ και η ομάδα τον χρειάζεται. Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη ανθρώπους που αγαπούν το σύλλογο, που δεν βάζουν το χρήμα πάνω από όλα, που προχωρούν αμερόληπτα και με την ψυχή τους».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook