Την Κυριακή η regular season του πρωταθλήματος κλείνει τον κύκλο της, δίνοντας την σκυτάλη στα πλέι οφ και στα πλέι άουτ, προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία του θεσμού με την ανάδειξη του πρωταθλητή, των ομάδων που εξασφαλίζουν συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καθώς και τον υποβιβασμό ή την άνοδο στην μικρή και μεγάλη κατηγορία αντίστοιχα.
Σε ότι έχει σχέση με τον πρωταθλητή δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ποιος θα είναι από τη στιγμή που στην πολυετή διάρκεια του θεσμού, τις περισσότερες φορές έχει αναδειχθεί και πριν ακόμη ξεκινήσει η αγωνιστική περίοδος. Η παγιωμένη, στρεβλή δομή με τις παρασκηνιακές συνθήκες διαμορφωμένες να οδηγούν μονόδρομα προς την ίδια κατεύθυνση, δεν αφήνουν περιθώρια για άλλου είδους σκέψεις.
Άλλοτε φυσιολογικά και άλλοτε παράτυπα, επιτακτικά και μερικές φορές και εκτός των νόμιμων πλαισίων, όλα θεωρούνται δεδομένα και αυτονόητα. Από αυτήν την διαχρονική επιλήψιμη και ακατανόητη διαδικασία και εξέλιξη ευνοείται σταθερά μία συγκεκριμένη ομάδα. Στην οποία υποβάλλουν τα σέβη τους όλες οι Κυβερνήσεις. Οι τελευταίες στηρίζουν μια ποδοσφαιρική Χούντα, αδιαφορώντας παντελώς για τις συνέπειες οι οποίες εξόφθαλμα αποτυπώνονται στο δράμα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Νομίζω όμως πως δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε περισσότερο για μια πονεμένη ιστορία την οποία γνωρίζει από την καλή και από την ανάποδη η φίλαθλη κοινή γνώμη. Ας γυρίσουμε λοιπόν στο φετινό πρωτάθλημα που κλείνει τον βασικό κύκλο του, αφήνοντας τα πλέι οφ και τα πλέι άουτ να τακτοποιήσουν τις όποιες εκκρεμότητες μπορούν να υπάρξουν, με εξαίρεση την βεβαιότητα ποιος θα είναι ο πρωταθλητής.
Ο φετινός κάτισχνος και μετριότατος Ολυμπιακός εκτοξεύτηκε στην διαφορά των 15 βαθμών από τον δεύτερο, με κάποιους αφελείς να αποδέχονται ότι αυτή η εντυπωσιακή διαφορά εξηγεί και την αντίστοιχη που υπάρχει με τους ανταγωνιστές του πρωτοπόρου. Επί του προκειμένου μπορούμε να επικεντρωθούμε στο ότι βασικός ανταγωνιστής αποδείχθηκε ο ΠΑΟΚ και να συζητήσουμε το τι σημαίνει αυτή η διαφορά και αν πράγματι αποτυπώνει αυτό που υποστηρίζουν αφελώς κάποιοι. Ναι, ο δικέφαλος του βορρά δεν ήταν αυτός που έπρεπε και πλήρωσε ακριβά και με αρκετούς βαθμούς την κάθε άσχημη εμφάνιση του.
Συγκρίνοντας όμως αποδόσεις και εμφανίσεις, εύκολα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος ουδέτερος πως είναι δυνατόν ο μεν ΠΑΟΚ να πληρώνει με βαθμούς (και δίκαια θα λέγαμε) τις απαράδεκτες εμφανίσεις του και να μην συμβαίνει το ίδιο και με τον πανθομολογούμενα κάκιστο δαφνοστεφανομένο, να περνάει αλλώβητος και χωρίς απώλειες αντίστοιχες κακές εικόνες και εμφανίσεις του. Ήμασταν από τους λίγους που σε όλη την διάρκεια του πρωταθλήματος δεν σταματήσαμε να μετράμε χαμένους και κλεμμένους βαθμούς. Τους χαμένους του ΠΑΟΚ και του κλεμμένους του Ολυμπιακού.
Και όταν λέμε κλεμμένους βάλτε δίπλα ονόματα: Κουμπαράκης, Παπαπέτρου, Τζοβάρας, Διαμαντόπουλος, Κουτσιαύτης, Παπαδόπουλος και μία σειρά ακόμη αποφασισμένων κλώνων της θρυλικής παράγκας. Ήμσασταν επίσης οι μόνοι που προβλέψαμε ή αν θέλετε διαισθανθήκαμε το «κονέ» που έγινε ανάμεσα σε Κλάτενμπεργκ και λιμάνι και το παράνομο ειδύλιο που αναπτύχθηκε ανάμεσα τους, με συνέπεια ο Εγγλέζος αρχιδιαιτητής να παραδώσει σχεδόν τα κλειδιά της διαιτησίας σε αυτούς που τον ξεφώνιζαν άγρια.
Ασφαλώς θας σας έκανε και εσάς εντύπωση πως είναι δυνατόν ένας διαιτητής που τιμωρήθηκε για ένα πραγματικό ανοσιούργημα υπέρ του Ολυμπιακού (στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο μαζί με τον Τσαγκαράκη) να επανέρχεται σε χρόνο – ρεκόρ στην ενεργό δραστηριότητα και να τοποθετείται και πάλι σε παιχνίδια του Ολυμπιακού. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα και δεν λογαριάζουν κανέναν. Οι 15 βαθμοι διαφοράς είναι πλαστοί, είναι πολύ λιγότεροι και οι Πειραιώτες θα ένιωθαν καυτή την ανάσα του έστω και κακού ή μέτριου ΠΑΟΚ σε ολόκληρο το πρωτάθλημα. Για να αποφευχθεί αυτό όμως φρόντισαν τα καλόπαιδα της παράγκας με την ανοχή του Κλάτενμπεργκ και μέχρι πρότινος με την καθοδήγηση του Έλληνα αρχιδιαιτητή και τοποτηρητή του Ολυμπιακού στην ΚΕΔ Τριτσώνη.
Ενός διαιτητή που ήταν παρών και είχε συμμετοχή στον ιστορικό τελικό της ντροπής με το πέναλτι του Μανιάτη. Σήμερα έχουμε λοιπόν τη συνέχεια μιας ιστορίας που άρχισε από παλιά και η οποία δεν πρόκειται να κλείσει τον κύκλο της ποτέ. Στα πλαίσια των διαδικασιών φαίνεται πως ο συμπαθέστατος Παπαπέτρου θα διαδεχθεί τον ανεπανάληπτο Σπάθα και θα ηγηθεί της όποιας προσπάθειας και επιχείρησης του ανατεθεί από τα αφεντικά του. Για αυτό μην περιμένετε να συμβεί κάτι το διαφορετικό στα πλέι οφ που ακολουθούν.
Με την υποσημείωση ότι και κάποιοι ξένοι πρώτοι και VARίστες περίεργης επιλογής άρχισαν να δείχνουν διαθέσεις που οδηγούν δικαιολογημένα σε υποψίες, ευχόμαστε να περιοριστούν όσο γίνεται και τα δικά τους φάλτσα. Κατά την προσωπική μας άποψη τα πλέι οφ μοιάζουν με έναν ανεμοφράχτη έτοιμο να πέσει. Ελπίζουμε να είναι όσο το δυνατό λιγότερες οι δυσάρεστες εκπλήξεις που μας επιφυλάσσουν.
ΥΓ: Ο Ιβάν έδωσε εντολή στους επιτελείς του να φροντίσουν να φιλοξενηθούν και να προστατευτούν ορφανά απο την Ουκρανία σε ιδρύματα δικά του και με το οποιοδήποτε κόστος. Αλήθεια τι έχει να μας πει επ αυτού ο γραφικός Προτοσάλτε;
