Πλήθος κόσμου γέμισε το θέατρο «Παλλάς», στο κέντρο της Αθήνας, το βράδυ της Τετάρτης (3/12), για την παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα με τίτλο «Ιθάκη».
Στην εκδήλωση πήγαν μεταξύ άλλων οι Σωκράτης Φάμελλος, Αλέξης Χαρίτσης, Διονύσης Τεμπονέρας, Ευάγγελος Αποστολάκης, Πέτρος Κόκκαλης, Κατερίνα Νοτοπούλου, Κώστας Μπάρκας, Μίλτος Ζαμπάρας, Βασίλης Κόκκαλης, Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος, Συμεών Κεδίκογλου, Δώρα Αυγέρη, Γιάννης Ραγκούσης, Χρήστος Γιαννούλης, Κώστας Ζαχαριάδης, Γιάννης Δραγασάκης, Ρένα Δούρου, Λούκα Κατσέλη, Στέφανος Τζουμάκας, Αθηνά Λινού, Γιάννης Μαντζουράνης, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Γιάννης Σαρακιώτης, Χρήστος Σπίρτζης, Γιώργος Καραμέρος και Κώστας Ζουράρης. Η αίθουσα του θεάτρου γέμισε από νωρίς ασφυκτικά και μάλιστα αρκετοί αναγκάστηκαν να περιορίσουν την παρουσία τους στο φουαγιέ. Ο Αλέξης Τσίπρας καταχειροκροτήθηκε μπαίνοντας στο θέατρο ενώ μετά την ομιλία του αρκετοί έσπευσαν να του σφίξουν το χέρι και να φωτογραφηθούν μαζί του.
Μερικά από τα σημεία της ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού:
«Πήραμε το καράβι τσακισμένο, μια χώρα χρεοκοπημένη με άδεια ταμεία και ένα βουνό χρέους και παρά τις τρικυμίες τα καταφέραμε να φτάσουμε στην Ιθάκη. Να ρυθμίσουμε το χρέος, να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας, να βγούμε οριστικά και χωρίς αστερίσκους από το καθεστώς της επιτροπείας των πιστωτών. Και το δεύτερο που δεν μπορούν να ξεγράψουν από τη συλλογική συνείδηση του ελληνικού λαού είναι ότι η δική μας κυβέρνηση ήταν η εντιμότερη κυβέρνηση στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.
Αυτοκριτική κάνω με θάρρος, αλλά μπροστά στο λαό και όχι μπροστά σε όσους χρεοκόπησαν τη χώρα, και την οδήγησαν σε ανθρωπιστική τραγωδία, χωρίς να τολμήσουν να ψελλίσουν έστω μια λέξη πώς και γιατί έγινε αυτό.
«Δεν έχω επίσης σκοπό να απολογηθώ, ιδίως σε κείνους που διέπραξαν το φόνο και τώρα μας κατηγορούν ότι δεν φροντίσαμε όπως έπρεπε τα ορφανά που δημιούργησαν. Σε κείνους δηλαδή που χρεοκόπησαν τη χώρα, την παρέδωσαν στο έλεος των δανειστών, εκτίναξαν την ανεργία στο 27%, κατέστρεψαν το ένα τέταρτο της οικονομίας, κατάργησαν το δέκατο τρίτο και το δέκατο τέταρτο μισθό στο Δημόσιο, κατάργησαν τη δέκατη τρίτη και τη δέκατη τέταρτη σύνταξη, βούλιαξαν στη ντροπή του Γερούν Γερά και του Βάστα Σόιμπλε όταν η κοινωνία αιμορραγούσε και τώρα μας ζητούν το λόγο.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα, το δηλώνω ευθαρσώς, να με κατηγορούν ως αμετανόητο. Θα ήθελα μάλιστα να τους βοηθήσω λίγο σ’ αυτό. Για όσα ως κυβέρνηση προσπαθήσαμε και καταφέραμε, δεν είμαι απλώς αμετανόητος. Είμαι υπερήφανος. Ναι αυτή είναι η σωστή λέξη, περήφανος».
Αναφερόμενος στην περίοδο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, όπου όπως ανέφερε από το 2019 παρέλαβε ένα επισκευασμένο σκαρί και ένα καράβι σε ήρεμα νερά, είπε: «Και αυτοί τι έκαναν παραλαμβάνοντας εκ νέου το τιμόνι του σκάφους σε ήρεμα νερά, με επισκευασμένο το σκαρί και διορθωμένο το κατάρτι; Τι απέγιναν οι κόποι και οι θυσίες του λαού μας; Ποια είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής τους μετά από έξι και πλέον χρόνια; Πίσω στο βάλτο!»
Η πατρίδα μας σήμερα χρειάζεται περισσότερο από κάθε τι, μια νέα ηθική της διακυβέρνησης, που δεν θα εκλαμβάνει το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη μειοψηφία του πλούτου και την κοινωνική πλειοψηφία, ως φυσικό φαινόμενο. Ένα σχέδιο ρήξεων με μεγάλα συμφέροντα, και ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής συγκρότησης του ελληνικού κράτους, ένα ολιστικό Εθνικό Σχέδιο Αναγέννησης, με τέσσερις πυλώνες: Την ανάπτυξη, την αναδιανομή, την ασφάλεια και την ανθεκτικότητα.
Δεν πάει άλλο, μας αξίζει μια Ελλάδα καλύτερη και μπορούμε.
Ο οδικός χάρτης του Τσίπρα
Στο Θέατρο «Παλλάς», ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε το βιβλίο «Ιθάκη», μετατρέποντας την εκδήλωση σε πολιτική παρέμβαση.
Περιέγραψε μια χώρα «που βουλιάζει στον βάλτο» και κάλεσε σε μια «νέα Μεταπολίτευση», ικανή να ανατάξει τη δημοκρατία, την κοινωνία και τους θεσμούς.
Ο πρώην πρωθυπουργός τόνισε ότι η «Ιθάκη» δεν είναι βιβλίο αυτοεπιβεβαίωσης, αλλά «μια ματιά ειλικρινούς κριτικής και αυτοκριτικής στη διαδρομή μας», επιμένοντας ότι «δεν πρόκειται να διαπραγματευτώ την αλήθεια για να κερδίσω μια θέση στις εξέδρες των επισήμων».
Ο Τσίπρας υπερασπίστηκε την κυβερνητική του θητεία, λέγοντας ότι «για όσα ως κυβέρνηση προσπαθήσαμε και καταφέραμε, δεν είμαι απλώς αμετανόητος. Είμαι υπερήφανος».
Υποστήριξε ότι η προηγούμενη διακυβέρνηση «έφτασε τελικά στην Ιθάκη» και αποκατέστησε την αξιοπιστία της χώρας, ενώ κατηγόρησε τη σημερινή εξουσία για πολιτικές που «μεγαλώνουν τη φτώχεια, πολλαπλασιάζουν την ανασφάλεια και παροξύνουν τις κοινωνικές ανισότητες».
Παρουσίασε ένα «ολιστικό Εθνικό Σχέδιο Αναγέννησης» με τέσσερις πυλώνες: ανάπτυξη, αναδιανομή, ασφάλεια και ανθεκτικότητα.
Μίλησε για παραγωγικό μετασχηματισμό, ενίσχυση της εργασίας και της βιομηχανίας, στήριξη των νέων και στεγαστική πολιτική.
Χαρακτήρισε αναγκαία μια «πατριωτική εισφορά» για πολύ υψηλά εισοδήματα και μεγάλες εταιρείες, επισημαίνοντας πως «ο μεγάλος πλούτος πρέπει να στηρίξει την οικοδόμηση του αύριο της πατρίδας μας».
Στα διεθνή ζητήματα υπογράμμισε ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι «παράγοντας ειρήνης και όχι εν δυνάμει εμπόλεμη δύναμη στον πόλεμο της Ουκρανίας». Τάχθηκε «απέναντι στη ρωσική εισβολή αλλά και απέναντι στην αντιρωσική υστερία», ενώ χαρακτήρισε απαραίτητη «την καθαρή θέση απέναντι στη γενοκτονία της Γάζας», με αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.
Επέκρινε την «Ευρώπη της αύξησης των στρατιωτικών δαπανών σε βάρος του κοινωνικού κράτους», θέτοντας ως στόχο «μια Ευρώπη της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ειρήνης».
Σε μια ευθεία κριτική προς τον σημερινό προοδευτικό χώρο, είπε ότι «αυτό που κυριαρχεί δεν είναι η έγνοια για την παραγωγή εναλλακτικού σχεδίου, αλλά η αγωνία για το ποιος θα είναι πρώτος στο χωριό».
Ανέφερε ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης «αναπαράγουν τον κατακερματισμό και την ιδιοτέλεια» και ότι γι’ αυτό αποχώρησε από τη Βουλή, διότι «το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν αποτελεί μέρος της λύσης, αλλά μέρος του προβλήματος».
Κάλεσε σε «ριζική ανασύνθεση» του προοδευτικού χώρου, με δημιουργία μιας «μεγάλης, πολύχρωμης, κινηματικής αλλά προγραμματικά συμπαγούς προοδευτικής παράταξης», ικανής να διεκδικήσει «με αξιώσεις την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας στις επόμενες εκλογές».
Ζήτησε πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης σε γειτονιές, χώρους εργασίας, σπουδών και πόλεις, σημειώνοντας: «Θα έχουμε προσκλήσεις για όλους αλλά δεν θα έχουμε ρεζερβέ στην πρώτη θέση για κανέναν».
Κλείνοντας, συνέδεσε το πολιτικό εγχείρημα με το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου: «Οπως καταφέραμε τότε να φτάσουμε παρά τις τρομακτικές δυσκολίες στον προορισμό μας, έτσι ξανά θα τα καταφέρουμε».
