Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, πρωτομάστορας της επιτυχίας της κατάκτησης του FIBA Champions Cup το 2003 από τον Άρη και ο Γιάννης Γκαγκαλούδης φιλοξενήθηκαν στο Metropolis 95.5, σε μία συζήτηση μεταξύ «πατέρα» και «υιού».
«Ήταν τόσες πολλές και τόσες έντονες οι στιγμές από εκείνη την βραδιά που δεν μπορώ να τις θυμηθώ όλες. Ήταν ανεπανάληπτες, γιατί από εκείνη την ημέρα και μετά ο Άρης, εκτός από το Κύπελλο Ελλάδας, δεν ξαναέζησε παρόμοιες. Μία μικρή, μόνο, αναλαμπή με την οικογένεια Λάσκαρη, αλλά κατά τα άλλα είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.» τόνισε και συνέχισε:
«Γίναμε οικογένεια με εκείνους τους παίκτες, γιατί ήταν εξαιρετικοί χαρακτήρες. Είχαμε δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα εκπληκτική και με γέλιο και με αποτελέσματα. Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης με αποκαλεί πατέρα. Τον αγαπώ υπερβολικά» σημείωσε και εκείνη την στιγμή φιλοξενήθηκε στον «αέρα» και ο Γιάννης Γκαγκαλούδης αποκαλώντας τον Βαγγέλη Αλεξανδρή «μπαμπά». «Έχω μαλώσει μαζί του σχεδόν περισσότερο απ' όλους, αλλά τον αγαπώ. Είναι πραγματικό ανδράκι, σε ψυχικά χαρίσματα ήταν από τους απίστευτους αθλητές.» υπογράμμισε ο έμπειρος κόουτς.
Ο πρώην γκαρντ δήλωσε: «Είναι πάρα πολλοί οι λόγοι για τους οποίους τον αγαπώ. Αν κάτσω και τους απαριθμήσω θα μας πάρει πολύ χρόνο. Πρώτον, γιατί όταν με παρέλαβε εγώ ουσιαστικά ήμουν υπό διωγμό από τον Μίνιτς επειδή είχα μακρύ μαλλί. Δεν με άφηνε να παίξω και από τότε που ήρθε ο Βαγγέλης Αλεξανδρής άλλαξε όλη μου η συμπεριφορά. Με αγάπησε γι' αυτό που είμαι, δεν προσπάθησε να μου αλλάξει ποτέ τον μπασκετικό μου χαρακτήρα και δούλεψε πολύ πάνω μου. Πάντα στα δύσκολα τον έπαιρνα τηλέφωνο να με συμβουλεύσει.»
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής από την πλευρά του υπογράμμισε: «Είναι κάτι που το εκτιμώ πάρα πολύ. Είναι από τα παιδιά που με αναγνώρισε, και εγώ είπα δεύτερο πατέρα μου τον Φαίδωνα Ματθαίου. Πέρασαν περίπου 500 παιδιά από τα χέρια μου, αλλά ο Γιάννης είναι από τους 2-3 Έλληνες που εκδηλώθηκαν με αυτό τον τρόπο. Περισσότερο έχω καλές συστατικές επιστολές από ξένους, παρά από Έλληνες. Διατηρούμε οικογενειακές σχέσεις και με τους γονείς του. Ο Γιάννης ήταν καταπληκτικός σε εκείνον τον τελικό, παρότι δεν ήταν πολλές φορές στους αρχικούς πέντε ποτέ δεν γκρίνιαξε.»
Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης κατέληξε λέγοντας: «Για μένα ήταν ο πρώτος μου τίτλος, ήταν πανευρωπαϊκός, άρα, ξεχωριστός. Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής καταφέρνει με πολύ εύκολο τρόπο κάτι που είναι απρόσωπο να το κάνει οικογένεια. Στόχος του ήταν να μην υπάρχει αυτή η παρέα μόνο στο γήπεδο. Εκείνη την χρονιά δεν ήταν μόνο η κατάκτηση του τίτλου. Πήγαμε στον τελικό του Κυπέλλου και για λίγο δεν μπήκαμε στην τετράδα. Για εμένα το μεγαλύτερο κατόρθωμά του το έχει κάνει στο Μαρούσι. Μία ομάδα που χτίστηκε 48 ώρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος τερμάτισε 4η. Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ο Σόλομον πριν από μερικές μέρες ήταν τι κάνει ο Τίγρης.»
