Aγαπητή Metrosport,
Δεν ήταν κακός ο χθεσινός ΠΑΟΚ, αλλά δεν ήταν όσο καλός χρειαζόταν για πάρει τους τρεις βαθμούς. Πλήρωσε με την απώλεια δύο βαθμών τη μειωμένη απόδοση αρκετών παικτών του, τη σαστιμάρα της άμυνας σε ορισμένες περιπτώσεις στο δεύτερο ημίχρονο, με αποκορύφωμα το αυτογκόλ του Μιχάϊ και, βέβαια, το γεγονός ότι δεν κατάφερε να βρει περισσότερες από μία λύσεις απέναντι στην άμυνα - μπετόν αρμέ του Ατρόμητου.
Οι δύο βαθμοί χάθηκαν και δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ. Καλό θα είναι, όμως, το 1-1 να διδάξει στον Φερέϊρα και τους παίκτες του ότι εύκολο ματς δεν υπάρχει και ότι ακόμη και την κάτοχο του Τσάμπιονς Λιγκ να νικήσεις, δεν σημαίνει ότι έγινες ακαταμάχητος και υπεράνω πάσης δυσκολίας και αντιπάλου...
Στο πρώτο ημίχρονο, ενέργεια υπήρχε, η μπάλα κυκλοφόρησε, έγιναν ορισμένοι καλοί συνδυασμοί, αλλά ποτέ δεν βγήκε η εύστοχη πάσα ή η σέντρα εντός της αντίπαλης περιοχής για να έρθει το γκολ. Ενα σουτ του Σφιντέρσκι από πλάγια, μετά από καταπλητική μπαλιά του Αντρίγια Ζίβκοβιτς, δεν ήταν αρκετό για να δώσει στον ΠΑΟΚ το προβάδισμα στο σκορ.
Ο Ατρόμητος έπαιξε με 10 παίκτες μπροστά στον Γιαννιώτη και δεν είχε καμία τελική. Ούτε καν πάτησαν οι παίκτες του την περιοχή του καλά οργανωμένου αμυντικά ΠΑΟΚ. Τη μία και μοναδική φορά που “τρυπήθηκε” η πολυπρόσωπη άμυνα του Ατρόμητου, ο Τζόλης έκανε πάλι το θαύμα του, αλλά, για ελάχιστα εκατοστά, συνελήφθη σε θέση οφ σάιντ.
Τα μείον του πρώτου ημιχρόνου ήταν η αδυναμία του Μπίσεσβαρ να προσφέρει επιθετικά και η λιγοστή συμμετοχή του Σβαμπ και του Αντρίγια Ζίβκοβιτς στη δημιουργία. Ο Εσίτι στο κέντρο έκανε κάτι περισσότερο από αυτά που αντικειμενικά μπορεί, αλλά θα ήταν αδύνατο να βγάλει αυτός το φίδι από την τρύπα. Ετσι, το ζητούμενο για το δεύτερο ημίχρονο ήταν πώς θα διασπαστεί το αμυντικό τείχος που έστησε απέναντι στον ΠΑΟΚ ο πολύ καλά διαβασμένος Κάναντι. Ωστόσο, με εξαίρεση τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς, οι κομβικοί παίκτες, που δεν “τραβούσαν”, δεν ανέβασαν την απόδοσή τους, ενώ και η άμυνα έκανε νερά...
Η εικόνα με τον ΠΑΟΚ να προσπαθεί να επιτεθεί και τον Ατρόμητο να αμύνεται, άλλαξε λίγο μετά την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου. Ο Γιαννιώτης απέκρουσε σωτήρια βολίδα του Τζόλη, αλλά ο Κιβρακίδης σημάδεψε το δοκάρι στην πρώτη επικίνδυνη αντεπίθεση του Ατρόμητου κι εκείνη τη στιγμή χτύπησε το καμπανάκι, για να ξαναχτυπήσει λίγο μετά με τον Γιακουμάκη. Η απάντηση ήρθε αμέσως με τη ζωγραφιά του Αντρίγια Ζίκβοβιτς και του Γιαννούλη, που συνδυάστηκαν υπέροχα για να “γράψει” ο Σέρβος το 1-0, στη δεύτερη επίθεση με την οποία διασπάστηκε η άμυνα του Ατρόμητου. Υστερα, ο Ζίβκο Ζίβκοβιτς κράτησε το σκορ στο τετ α τετ με τον Γιακουμάκη, σε μια ακόμη καλή αντεπίθεση και το παιχνίδι είχε ανάψει για τα καλά, μια που ο Ατρόμητος είχε αποφασίσει να παίξει κι αυτός ποδόσφαιρο. Το κακό για τον ΠΑΟΚ ήταν ότι δικαιώθηκε τελικά στο 77' με το αυτογκόλ του Μιχάϊ, για να φορτωθεί το φινάλε με αγωνία και άγχος.
Στο τελευταίο 15λεπτο χρειάζονταν ηρεμία και καθαρό μυαλό, αλλά οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν τα είχαν. Οι λανθασμένες μεταβιβάσεις δεν τους επέτρεψαν να δημιουργήσουν ευκαιρίες και η πρώτη απώλεια βαθμών στο Πρωτάθλημα ήρθε φυσιολογικά, για τον απλούστατο λόγο ότι υπήρξαν παίκτες του ΠΑΟΚ βρέθηκαν μακριά από τον καλό εαυτό τους και η ομάδα δεν λειτούργησε όπως στα παιχνίδια με την Μπεσίκτας και την Μπενφίκα, αλλά και με τη Λάρισα, στο οποίο ήταν επίσης καλύτερη.
ΥΓ. Αν ο ΠΑΟΚ απέκλεισε την Μπενφίκα όχι χάρη στους παίκτες του, αλλά γιατί... ο Αμπέλ Φερέϊρα “έσκισε” τον Ζόρζε Ζεσούς, όπως είπαν ορισμένοι, τι πρέπει να πούμε για χθες; Οτι ο Κάναντι “έσκισε” τον Φερέϊρα;
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης
