Δύο ατομικές ενέργειες, μία του
Αντρίγια Ζίβκοβιτς και μία του
Χρήστου Τζόλη ήταν ικανές να χαρίσουν στον
ΠΑΟΚτη νίκη επί του ΠΑΣ Γιάννινα και να τον ανεβάσουν πάλι στη δεύτερη θέση. Ο Σέρβος ήταν ο παίκτης που έβγαλε το φίδι από την τρύπα με το πρώτο γκολ, καθώς μέχρι τότε ο ΠΑΟΚ, παρά τη συντριπτική υπεροχή του, δεν έβρισκε τον τρόπο να γίνει απειλητικός δημιουργώντας αξιόλογες ευκαιρίες.
Στο πρώτο ημίχρονο το σύστημα του φάνηκε να είναι... γύρω-γύρω όλοι και στο τέλος μια “γιόμα”. Μια άστοχη “γιόμα”. Από τις 20, οι 18 βρήκαν αντίπαλο και μόνο οι δύο συμπαίκτη. Ακατάσχετη φλυαρία με ανούσια κυκλοφορία της μπάλας, καμία αξιόλογη τελική ενέργεια, καμία κλασική ευκαιρία κι αν δεν ήταν το κάτι σαν σουτ που έπιασε από πολύ κοντά ο Κρμέντσικ στην τελευταία φάση για να μπλοκάρει ο τερματοφύλακας του ΠΑΣ, δεν θα υπήρχε ούτε μία καλή στιγμή για τον ΠΑΟΚ στην αντίπαλη περιοχή.
Και όλα αυτά ενώ η μπάλα βρισκόταν συνεχώς στην κατοχή των δικών του παικτών. Συν τοις άλλοις, χάθηκε από τον Βιειρίνια και το πέναλτι που έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό, με την μπάλα να χτυπά εντελώς τυχαία στο χέρι του παίκτη των Ιωαννίνων. (Αν ήμουν διαιτητής δεν θα σφύριζα ποτέ πέναλτι σε τέτοιες περιπτώσεις). Εστω και έτσι θα μπορούσε ο ΠΑΟΚ να “ξεκλειδώσει” το παιχνίδι, αλλά ο αρχηγός του έκανε τη μεγάλη έκπληξη σουτάροντας άουτ πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.
Αντίθετα, η αμυντική λειτουργία της ομάδας ήταν άψογη. Λάθη δεν έγιναν, κενά δεν παρουσιάστηκαν, πανικός και σύγχυση δεν εμφανίστηκαν σε καμία από τις λιγοστές αντεπιθέσεις των παικτών του ΠΑΣ και ο Ζίβκοβιτς έμεινε απλός θεατής. Σημαντικό αυτό, αλλά δεν θα ήταν φυσικά αρκετό για να χαρίσει στον ΠΑΟΚ τη νίκη.
Στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου ο ΠΑΟΚ έδειχνε ότι κάθε άλλο παρά έλυσε το πρόβλημα στην ανάπτυξή του, ωστόσο δεν άργησε να δώσει τη λύση ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς με ατομική ενέργεια και ωραίο συρτό διαγώνιο σουτ σε μια αντεπίθεση - κόντρα σε απόπειρα αντεπίθεσης του ΠΑΣ, στην οποία βρέθηκε βρέθηκε ανοργάνωτη η άμυνα. Με το 0-1 όλα είχαν τελειώσει.
Και η σφραγίδα στην επικράτηση του ΠΑΟΚ μπήκε λίγο μετά με το εύστοχο πέναλτι του Σβαμπ, ένα πέναλτι που κέρδισε με την εκρηκτικότητα και τον υπέροχο διασκελισμό του ο Τζόλης. Ο οποίος έχασε βέβαια την ευκαιρία του αγώνα λίγο αργότερα σε τετ α τετ, αλλά πλέον μικρή σημασία είχε. Εξ ου και η πτώση του ρυθμού σε όλο το τελευταίο 25λεπτο, όταν τίποτε άλλο αξιόλογο δεν συνέβη, καθώς ο ΠΑΟΚ δεν ζορίστηκε για ένα τρίτο γκολ και ο ΠΑΣ ούτε μπορούσε, αλλά ούτε και πίστευε ότι θα σκοράρει. Οσο για τις “γιόμες” ο ΠΑΟΚ τελείωσε με 31, από τις οποίες οι 25 άστοχες. Πολλές, πάρα πολλές, όταν ο αντίπαλος είναι σαφώς κατώτερος.
ΥΓ 1. “Εμείς (οι προπονητές) προσπαθούμε να δώσουμε τα εφόδια στους παίκτες για να διαβάζουν το παιχνίδι και να αντιδρούν ανάλογα σε κάθε περίπτωση, αλλά σίγουρα στη διάρκεια του αγώνα τις αποφάσεις τις παίρνουν οι ίδιοι”. Πολύ σοφή κουβέντα από τον Πάμπλο Γκαρσία και μια μεγάλη αλήθεια. Αφιερωμένη σε όσους πιστεύουν ότι τον κυρίαρχο ρόλο στο ποδόσφαιρο τον παίζουν οι προπονητές και όχι οι ποδοσφαιριστές...
ΥΓ 2. Χάρη στον Γκαρσία ο ΠΑΟΚ διαθέτει επιτέλους έναν πολύ καλό και χρήσιμο παίκτη, που τον είχε διώξει τρεις φορές. Ουάρντα τον λένε.
