Δυστυχώς για τρίτη συνεχόμενη η μέρα, είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με «θέματα» που αφορούν τη δράση συγκεκριμένων προσώπων και ομάδων που παρέχουν σκοτεινές υπηρεσίες εκτός των πλαισίων και των ορίων της νομιμότητας. Ομάδων και προσώπων ελεγχόμενων και πιθανότατα καθοδηγούμενων, με συνέπεια εκτός της φυσικής αυτουργίας να προκύπτουν συγχρόνως κι ενδείξεις και αποδείξεις που οδηγούν σε εισαγγελικές διώξεις ηθικής αυτουργίας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση της απαγωγής (καραμπινάτης κατά την προσωπική μας άποψη) του δημοσιογράφου Πάρι Κουρτζίδη ασκήθηκε δίωξη για τους φυσικούς αυτουργούς που ήταν η «προσωπική φρουρά» κατά την λάιτ έκφραση των υπερασπιστών τους, των κατηγορουμένων όμως «μπράβων» κατά την αντίστοιχη άποψη της κοινής γνώμης και του ιδίου του προέδρου του Ολυμπιακού για ηθική αυτουργία. Η υπόθεση αφού πέρασε από σαράντα κύματα μετά την αρχική καταγγελία του θύματος και την προσφυγή του στην ελληνική δικαιοσύνη, πήρε σειρά διερεύνησης και δικαστικής ολοκλήρωσης. Κάτι που όπως αποδείχθηκε επιτεύχθηκε όχι από τα όσα προσκόμισε ο ατυχής δημοσιογράφος σαν στοιχεία, όσο από την απρόσμενη επικύρωση τους που ήρθε από τις μυστικές υπηρεσίες της Μεγάλης Βρετανίας. Κι αυτό γιατί αυτή η επιβεβαίωση ήταν αδύνατο πλέον να αγνοηθεί και να οδηγηθούμε και πάλι στην καθιερωμένη αρχειοθέτηση και στον ενταφιασμό της υπόθεσης.
Προχθές το μεσημέρι ο παθών φιλοξενήθηκε στο Metropolis 95,5 κι εξιστόρησε την περιπέτεια του με λεπτομέρειες και αυταπόδεικτες αλήθειες που χωρίς υπερβολή συγκλόνισαν . Στον διάλογο και στις ερωτήσεις του Γιώργου Μπούζου έδωσε δραματικά και ανάγλυφα το χρονικό της αρπαγής του. Ο μαφιόζικος τρόπος (οπλοφορία ακόμη και με σιγαστήρες, απειλές, εκφοβίσεις) όπως κι ένα παράπονο του ιδίου για την εισαγγελική πρόταση της δίωξης, ότι δηλαδή δεν ήταν ολοκληρωμένη, άφησαν να αιωρούνται και πάλι υποψίες και πολλά ερωτηματικά για την τύχη και την εξέλιξη της δίκης. Υπήρξαν ερωτηματικά αλλά και οργή για την ανύπαρκτη αντίδραση όλων εκείνων που θα έπρεπε όχι απλά να αγανακτήσουν, αλλά να επαναστατήσουν στην κυριολεξία κι όμως σιώπησαν σαν κότες. Αναφερόμαστε στα συνδικαλιστικά όργανα των δημοσιογράφων τα οποία γύρισαν την πλάτη στην απαγωγή του δημοσιογράφου, λίγες μέρες μετά και από εκείνη την ασθενική έως μοιρολατρική αντιμετώπιση που επέδειξαν και πάλι σε διωκόμενους συναδέλφους τους, με τη γνωστή ιστορία των αφισών της ντροπής που στόλισαν τον Πειραιά. Συνήθειες και νοοτροπίες εθελοδουλίας που ξεκίνησαν ακόμη και από την εποχή του λιντσαρίσματος του συγχωρεμένου Φίλιππα Συρίγου και της απόπειρας κακοποίησης των όσων θαρραλέων δημοσιογράφων αρνήθηκαν να μπουν στην στρούγκα. Όσο για τα ΜΜΕ, με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις, αυτά αποστρέφουν μονίμως το πρόσωπο τους - όπως ο διάβολος το λιβάνι – αρνούμενα να δυσαρεστήσουν το μεγάλο αφεντικό. Η πολιτεία με τη σειρά της επιδεικνύει και πάλι τον στρουθοκαμηλισμό της, περιοριζόμενη στην εισαγγελική δίωξη και όχι όπως θα έπρεπε σε μια ριζική εξάρθρωση όλων αυτών των συμμοριών. Τελικά όπως όλα δείχνουν την τελευταία λέξη θα την πει η δικαιοσύνη. Εκεί πλέον εστιάζεται ο φόβος και η υποψία και πολλοί υποθέτουν πως ίσως βρεθεί και πάλι λύση με κάποιον υψηλόβαθμο δικαστικό λειτουργό (συνήθως εφέτη) μέσα από ένα παραθυράκι που όπως άφησε να υπονοηθεί το θύμα μπορεί να εντοπιστεί στην εισαγγελική δίωξη.
Προφανώς σε αυτό στηρίχθηκε και ο βαθυνούστατος έγκριτος νομικός, όψιμος υπερασπιστής των συμφερόντων του Μαρινάκη, Αλέξης Κούγιας για να παρέμβει στη «Δίκη» και να πει ειρωνικά ότι όλη αυτή η υπόθεση μπορεί να κλείσει με ένα χρηματικό πρόστιμο. Αν είναι δυνατό να υπάρχει τέτοια δυνατό τ η τα ώστε μια απαγωγή με οπλοφόρους που τρομοκρατούν, εκβιάζουν και αρπάζουν τα θύματα τους βίαια να έχουν αυτή την εξωφρενικά απαλλακτική συμπεριφορά. Βέβαια στον κ. Κούγια για μια ακόμη φορά θα θύμιζα ότι δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε που ο ίδιος διαρρήγνυε τα ιμάτιά του, βροντοφωνάζοντας ότι η καταστροφή του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ο Μαρινάκης, εισπράττοντας την αντίστοιχη φιλοφρόνηση από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού ο οποίος τότε χαρακτήριζε τον ιδιοκτήτη της ΑΕΛ, «σκουπίδι» . Υπάρχουν αρκετά σάιτ που μέσα από αυτά μπορείτε να πληροφορηθείτε το χρονικό της συγκλονιστικής αυτής ιστορίας, που δεν διαφέρει σε τίποτα από μια μαφιόζικη απαγωγή. Αξίζει τον κόπο να το επιχειρήσετε. Ίσως έτσι συνταχτείτε μαζί μας και με όλους όσους εδώ και χρόνια πιστεύουν πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο. Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν ή καλύτερα όπως έλεγαν οι παππούδες μας, μην περιμένετε από γέρικο μουλάρι καινούργια περπατησιά.
ΥΓ: Χαμός στην ΕΠΟ του κ. Γραμμένου ο οποίος όπως φαίνεται ή τα έχει πλήρως χαμένα ή δεν ελέγχει τίποτα μέσα στην Ομοσπονδία. Άκουσον, άκουσον, διατάχθηκε ύστερα από μήνες να συσταθεί επιτροπή για να βρεθεί με πιο τρόπο βγήκε το δελτίο του Ντουρμισάι.
