Ως ένα βαθμό, ο Αρης μετέτρεψε (ίσως) το πιο αδιάφορο παιχνίδι της χρονιάς στο πλέον ενδιαφέρον λόγω των πειραματισμών του Ακη Μάντζιου σε επίπεδο προσώπων και σχημάτων, κυρίως όμως των συμπερασμάτων που αποκόμισε και αφορούν τον βαθμό ανταπόκρισης των παικτών σε διάταξη 4-4-2 με τη συνύπαρξη των Λορέν Μορόν, Καρίμ Ανσαριφάρντ.
Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση του 55χρονου τεχνικού δεν προκάλεσε έκπληξη υπό την έννοια ότι είχε προαναγγείλει την πρόθεση δοκιμών σχημάτων και προσώπων, απλά ελάχιστοι περίμεναν ότι θα το έκανε έπειτα από διάστημα εικοσαήμερης διακοπής. Κι όμως, το timing ήταν το πλέον κατάλληλο καθώς το μεγάλο διάστημα που μεσολάβησε (του) πρόσφερε και τη δυνατότητα δουλειάς πάνω στο 4-4-2 με το οποίο ξεκίνησε τον αγώνα με τη Λαμία και φυσικά τη συνύπαρξη των Ανσαριφάρντ-Μορόν. Καταρχάς έχει αξία να σημειωθούν οι λόγοι χρησιμοποίησης αυτού του σχήματος.
Σε πρώτη φάση εκτίμησε ότι καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο συνύπαρξης των δύο φορ σε αγώνα ειδικών καταστάσεων, ένιωσε την ανάγκη να το δοκιμάσει. Δεύτερον, επένδυσε στη συνήθεια του Λορέν Μορόν να κινείται κι εκτός κουτιού και υπό αυτό το πρίσμα έκρινε ότι θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο δεύτερου επιθετικού ο οποίος θα μπορούσε (και) να δημιουργήσει για τον Ιρανό φορ. Τρίτον, χρησιμοποιώντας δύο φύσει επιθετικούς full back όπως οι Οντουμπάτζο, Φεράρι, επένδυσε στα ανεβάσματά τους, γι’ αυτό σε κατάσταση επίθεσης ο σχηματισμός είχε σχήμα ρόμβου καθώς τόσο ο Μάνου Γκαρθία όσο και ο Σάπι Σουλεϊμάνοφ σύγκλιναν στον άξονα ενώ ο δε Βλάντιμιρ Νταρίντα κέρδιζε μέτρα στο γήπεδο.
Μόνο που στην πράξη δεν έγιναν πολλά απ’ όσα ήθελε να δει. Οι full back ήταν μετρημένοι στα ανεβάσματά τους και ειδικά ο Φεράρι ένιωσε ανασφάλεια μη έχοντας βοήθεια από τον Μανού Γκαρθία ο οποίος δεν ακολουθούσε τον πλάγιο μπακ της Λαμίας. Ο Σουλεϊμάνοφ ήταν αρκετά τσαπατσούλης στις ενέργειές του κι έτσι, παρά την πληθώρα παικτών με άκρως επιθετικά χαρακτηριστικά, είτε λόγω έλλειψης επικοινωνίας είτε συνεργασιών, η ομάδα ήταν ελαχίστως παραγωγική σε τελικές προσπάθειες. Γιατί οι συνεργασίες στη δεξιά πτέρυγα μεταξύ Σουλεϊμάνοφ και Οντουμπάτζο ήταν μετρημένες, ομοίως και στην αντίστοιχη αριστερή, ενώ στον άξονα παρατηρήθηκε συνωστισμός με συνέπεια τη δημιουργία ελάχιστων πεδίων δημιουργίας.
Και πάλι όμως, το χαμένο (μεν) πρώτο ημίχρονο απέναντι στη Λαμία δεν έχασε τον προσδιορισμό του χρήσιμου καθώς οδήγησε στην εξαγωγή συμπερασμάτων πάνω στα οποία θα δουλέψει η ομάδα στο προσεχές διάστημα ούτως ώστε να παρουσιαστεί πιο λειτουργική στην επόμενη φορά που θα χρειαστεί να το χρησιμοποιήσει.
