Σφίγγει ο κλοιός γύρω από τον καθοδηγητή και είναι ζήτημα χρόνου η σύλληψή του, λέει το αστυνομικό ρεπορτάζ. Μακάρι να βγει αληθινό. Μακάρι αυτός ο κτηνάνθρωπος και όλοι οι όμοιοί του να συλληφθούν, να περάσουν από δίκη, να φυλακιστούν και... μετά τι;
Θα επιστρέψουν το πόδι του νεαρού αστυνομικού που τραυματίστηκε βαριά από τη φωτοβολίδα; Η, μήπως, θα τον επαναφέρουν στη ζωή, αν τυχόν χάσει τη σκληρή μάχη που τον υποχρέωσαν να δώσει για να παραμείνει ζωντανός; Τι μπορεί να διορθώσει το έγκλημά τους; Κι ύστερα, πόσα χρόνια θα μείνει πίσω από τα κάγκελα ο καθοδηγητής και κάθε καθοδηγητής; Δέκα που θα γίνουν στην πορεία τέσσερα; Τρία που θα γίνουν ένα; Θα είναι αυτό δικαιοσύνη; Θα νιώσουν καλύτερα οι συγγενείς του αστυνομκού, οι φίλοι του και όλη η ελληνική κοινωνία;
Η Δημοκρατία είναι το ιδανικό πολίτευμα, αλλά έχει κι αυτό τις αδυναμίες του. Τεράστιο το ζήτημα και ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, άλλωστε... Δημοκρατίες υπάρχουν πολλές. Τόσες, όσες και οι χώρες που ασπάζονται ένα αληθινά δημοκρατικό πολίτευμα. Και μία από τις διαφορές μεταξύ των πολλών Δημοκρατιών είναι οι νόμοι για την εγκληματικότητα, η εφαρμογή τους, αλλά και η στρατηγική στη μείωση των ποινών κατά την έκτισή τους. Η Ελλάδα, στον τομέα αυτό, διεκδικεί τα πρωτεία της “χαλαρότητας” στη σύνταξη των νόμων, της αδυναμίας στην εφαρμογή τους, της επιείκειας στις ποινές που επιβάλλουν τα δικαστήρια και της ευκολίας με την οποία μειώνονται οι ποινές όταν εκτίονται, χάρη στην ευεργετική διάταξη του σωφρονιστικού κώδικα με τα “μεροκάματα” εντός της φυλακών, λες και οι φυλακές δεν μπορούν να λειτουργήσουν αν δεν “εργαστούν” οι κρατούμενοι.
Αρα, έχουμε και λέμε: Δικαιοσύνη στην υπόθεση του βαρύτατου τραυματισμού του αστυνομικού θα αποδοθεί ΑΝ συλληφθούν και οι ηθικοί αυτουργοί, ΑΝ όλοι οι δράστες οδηγηθούν σε δίκη, ΑΝ καταδικαστούν με αυστηρές ποινές και ΑΝ εκτίσουν αυτές τις ποινές εξ ολοκλήρου. Τέσσερα ΑΝ. Πολλά δεν είναι;
Κατά τα άλλα, κάθε φορά που εμφανίζονται στην τηλεόραση υπουργοί για να δικαιολογήσουν τη λήψη των αποφάσεων για την αντιμετώπιση της βίας, πείθεσαι ακόμη περισσότερο ότι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την ευρύτητα του προβλήματος, που είναι κοινωνικό και όχι αθλητικό και ότι η κυβέρνηση οδηγήθηκε βιαστικά και πρόχειρα στο “μέτρο” του οριζόντιου δίμηνου λουκέτου στα γήπεδα της Superleague 1 χωρίς να συνυπολογίσει τις αλυσιδωτές αρνητικές επιπτώσεις που επιφέρει σε βάρος του ποδοσφαίρου.
Αφήστε δε το άλλο. Ακουσα τον Γιάννη Βρούτση (στη φωτογραφία) να λέει ότι το “ιδιώνυμο” παραμένει πάντα σε ισχύ. Απίστευτο και όμως αληθινό. Θυμήθηκαν ξαφνικά το “ιδιώνυμο”. Το οποίο επέβαλε με τον περιβόητο νόμο του ο Γιώργος Ορφανός, αλλά η ίδια η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ακύρωσε μετά από ελάχιστους μήνες. Και δεν ακύρωσε μόνο τον νόμο, ακύρωσε και τον ίδιο τον Ορφανό. Ερχονται, λοιπόν, τώρα, μετά από πολλά χρόνια, να μας πουν ότι θα τον εφαρμόσουν. Και γιατί τον είχαν αδρανοποιήσει; Γιατί είχαν... ξεχάσει ότι τυπικά βρίσκεται ακόμη σε ισχύ; Επρεπε να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε για να ξυπνήσουν;
Τους θυμίζω, πάντως, αυτό που τότε έλεγε και ξαναέλεγε ο Ορφανός: “Ο αθλητικός νόμος είναι αυστηρός, αλλά πρέπει να γίνουν πιο αυστηροί και οι νόμοι του ποινικού κώδικα”. Μ' αυτούς τους νόμους θα ασχοληθεί κανείς, ή... μπααα;
ΥΓ. Πέρα από την προσφορά του ως προπονητής, για τον... επικοινωνιολόγο του ΠΑΟΚ Ραζβάν Λουτσέσκου ισχύει το γνωστό “Ευτυχώς που υπάρχεις”. Μια χαρά τα είπε χθες για την ανεδαφική απόφαση του δίμηνου λουκέτου σε όλα τα γήπεδα και τις αδικίες που έχει προκαλέσει, σε αγωνιστικό επίπεδο, με μεγαλύτερο θύμα τον ΠΑΟΚ. Είπε δηλαδή, για μία ακόμη φορά, αυτά που δεν λέει η ΠΑΕ.
