Ο Πογέτ, αποφάσισε να ανοίξει μόνος του την πόρτα της εξόδου της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Το γιατί το γνωρίζει καλύτερα ο ίδιος, όλοι οι άλλοι το υποψιαζόμαστε. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι θα μπορούσε να κάνει το ίδιο μετά τον αγώνα με τη Γαλλία, όταν πλέον θα είχε τελειώσει η προκριματική φάση. Ενώ τώρα υπάρχει αναστάτωση στην ομάδα, καθώς οι διεθνείς ψάχνονται για τον προπονητή με τον οποίο θα πάνε στα μπαράζ του Μαρτίου.
Βεβαίως ας μπούμε και στα… παπούτσια του Πογέτ, ενός επαγγελματία που το πέρασμα του από την Εθνική και η πιθανή πρόκριση της θα του έδινε επαγγελματική υπεραξία. Αρα το μόνο που ζητούσε ήταν να έχει τις κατάλληλες συνθήκες για να κάνει καλά τη δουλειά του. Τις βρήκε; Μάλλον όχι. Η Εθνική δεν είχε μόνιμη έδρα προπόνησης και οι Φύσσας και Κωνσταντινίδης που είναι υπεύθυνοι για την ομάδα δεν ήξεραν αν οι Κουρμπέλης, Μάνταλος, Τσιμίκας και Σιώπης είχαν δικαίωμα συμμετοχής με το Γιβραλτάρ λόγω καρτών. Πάμε παρακάτω. Αύριο η Εθνική θα αγωνιστεί στον φιλικό αγώνα με τη Ν. Ζηλανδία κεκλεισμένων των θυρών στη Ριζούπολη. Ο λόγος; Γιατί πρώτα η ΕΠΟ έκλεισε την ημερομηνία του αγώνα και μετά άρχισε να ψάχνει γήπεδο. Κι όταν οι Νεοζηλανδοί δήλωσαν ότι δεν θέλουν να μετακινηθούν εκτός Αθηνών και η ΟΥΕΦΑ δεν έδωσε άδεια για τη Ριζούπολη, η ΕΠΟ υποχρεώθηκε να κάνει τον αγώνα χωρίς κόσμο. Ετσι θα ξοδέψει 200.000 ευρώ, χωρίς να βάλει ούτε ένα ευρώ στο ταμείο της.
Αρα ο Πογέτ δεν ήταν δύσκολο να διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολλές οργανωτικές παθογένειες στην Εθνική ομάδα οι οποίες αγγίζουν και την απόδοση των διεθνών.
Κι όσο έβλεπε ότι αντί να διορθωθούν κάποια πράγματα γινόταν χειρότερα, πήρε την απόφαση να οδηγηθεί σε ρήξη. Ηταν κι αυτή η θέση της ΕΠΟ στα όσα επακολούθησαν του αποκλεισμού των Κωνσταντέλια και του άκυρου του Φορτούνη που αποτέλεσαν λάδι στη φωτιά.
Η Εθνική εκτός απροόπτου θα αντιμετωπίσει το Καζακστάν τον Μάρτιο στην προσπάθεια να πάει το καλοκαίρι στη Γερμανία. Θεωρητικά έχει τις πιθανότητες με το μέρος της, καθώς έδειξε στην προκριματική φάση ότι έχει αλλάξει level σε σχέση με την προηγούμενη προσπάθεια. Ωρίμασε, έγινε περισσότερο αποφασιστική και βρήκε τα πατήματα της. Η Εθνική είχε αγώνες, όπως αυτός με τη Γαλλία στο Παρίσι που δε δείλιασε κι έχασε λόγω της κακής διαχείρισης των στιγμών, παρότι αγωνίζονταν με 10 παίκτες από το 69ο λεπτό. Με λίγα λόγια ο Ουρουγουανός μπορεί να μην κατάφερε να κάνει μία ομάδα για την οποία θα τρίβουμε τα μάτια μας, αλλά βελτίωσε πολλά πράγματα στο παιχνίδι της. «Εδεσε» τους ποδοσφαιριστές μεταξύ τους, τους έδωσε όραμα και δεν τους ζητούσε τίποτε παραπάνω από αυτό που μπορούν να κάνουν. H Eθνική είχε αξιοπρεπείς εμφανίσεις στους περισσότερους αγώνες κι αν δεν έχανε από την Ολλανδία στην OPAP Arena, θα παρέμενε στο παιχνίδι της πρόκρισης, χωρίς μπαράζ.
Τώρα μπήκε πάλι σε αχαρτογράφητα μονοπάτια. Το πιθανότερο είναι να πάει με νέο προπονητή στα μπαράζ, επιλογή που έχει για περισσότερους από έναν λόγους αρκετά ρίσκα. Κι αυτό το χρεώνεται η διοίκηση της ΕΠΟ κι όχι ο Πογέτ
