Πέρασαν 19 χρόνια από το έπος της Πορτογαλίας. Πέρασαν 19 χρόνια από τον ανεπανάληπτο θρίαμβο του ελληνικού ποδοσφαίρου, το κατόρθωμα που ουδείς μπορούσε να σκεφτεί ότι ήταν δυνατό να πανηγυρίσουμε ποτέ, την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από την εθνική ανδρών το 2004.
Ωστόσο, 19 χρόνια μετά, ελάχιστα πράγματα από αυτά που πιστέψαμε πως θα μπορούσαν να γίνουν ώστε το ελληνικό ποδόσφαιρο να κεφαλαιοποιήσει την τρομερή επιτυχία και πάνω σ' αυτήν να χτίσει το μέλλον του, έγιναν...
Δυστυχώς, το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν φρόντισε αυτά τα 19 χρόνια που μεσολάβησαν να αποκτήσει τις δομές που διαθέτει κάθε ευρωπαϊκή χώρα ώστε να είναι οργανωμένη σε όλα εκείνα τα επίπεδα που είναι απαραίτητα για να αναπτύσσεται και να δημιουργεί προϋποθέσεις επίτευξης υψηλών στόχων.
Θυμόμαστε όλοι ότι μετά από μια μικρή περίοδο κατά την οποία το ελληνικό ποδόσφαιρο, έχοντας την κεκτημένη ταχύτητα από το έπος της Πορτογαλίας, κατάφερε να διατηρηθεί, σε επίπεδο εθνικής ομάδας, ψηλά και να δίνει το παρόν στα μεγάλα ραντεβού, πέρασε σε μια μακρά περίοδο αποτυχιών και ανυποληψίας.
Ενδεικτικό, ασφαλώς, του γεγονότος ότι δεν μπήκαν βάσεις, δεν υπήρξε ένα σοβαρό σχέδιο ανάπτυξης από κάτω προς τα πάνω, συνέχισαν όλα να γίνονται πρόχειρα και στο πλαίσιο σχέσεων συμφέροντος και παρεμβάσεων των ισχυρών του ποδοσφαίρου και εκπροσώπων ποδοσφαιριστών.
Για τα επαγγελματικά πρωταθλήματα στη χώρα μας ας μην το συζητήσουμε καλύτερα. Σα να μην υπήρξε ποτέ η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2004.
Δεν άλλαξε τίποτε προς το καλύτερο. Όσοι πιστέψαμε ότι θα εκμεταλλευόταν την περίσταση, θα άρπαζαν την ευκαιρία ώστε να γίνουν σύγχρονα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ειδικά η Super League 1, διαψευστήκαμε.
Να δούμε το επίπεδο των υποδομών και των συνθηκών στις οποίες επιχειρείται να συντελεστεί η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, να δουλέψουν και να αναδειχθούν τα ταλέντα που θα αποτελέσουν τους μελλοντικούς αστέρες? Αυτό κι αν είναι ένα θέμα που προκαλεί θλίψη.
Συμπερασματικά, η Ελλάδα σπατάλησε μια ευκαιρία που κανείς δεν μπορούσε πριν το 2004 να φανταστεί ότι θα είχε.
Γι' αυτό και πάρα πολλοί Έλληνες, νομίζω, κάθε χρόνο στις 4 Ιουλίου έχουμε ένα παράξενο συναίσθημα: με τις υπέροχες μνήμες από τη μια πλευρά και την τεράστια χαρά που νιώσαμε με την κατάκτηση του Euro 2004 και την θλίψη από την άλλη πλευρά για το γεγονός ότι ο τρομερός αυτός θρίαμβος πέρασε αναξιοποίητος...
