Θα μπορούσε, νομίζω, να κάνει πολλές σκέψεις κάποιος βλέποντας το πρώτο ημίχρονο του αγώνα Άρης-Ατρόμητος και πολλά να αναρωτηθεί σχετικά με το τι έλειπε από τους «κίτρινους» από την αρχή της σεζόν και τι διαθέτουν τώρα που τους επιτρέπει να έχουν στα δύο τελευταία παιχνίδια τους διαστήματα που είναι εξαιρετικά.
Προσωπικά, πάντως, όσο έβλεπα τον Άρη στα πρώτα 45 λεπτά με τους Περιστεριώτες, μία σκέψη μού είχε «καρφωθεί» στο μυαλό: ότι οι «κίτρινοι» αυτοϋπονομεύτηκαν το περασμένο καλοκαίρι, όταν άφησαν την ομάδα τους χωρίς μέσους.
Σε ό,τι με αφορά, θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο κομβικό κομμάτι για τον Άρη, ο σημαντικότερος λόγος της αποτυχημένης σεζόν. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι άλλη θα ήταν η πορεία του και πως σε καμία περίπτωση δεν θα είχε τόσο προβληματικό αγωνιστικό πρόσωπο, αν στο ρόστερ του διέθετε από το περασμένο καλοκαίρι Νταρίντα, Ρουπ και Ετέμπο, ή, τέλος πάντων, κάποιους άλλους παίκτες σαν κι αυτούς, με τα χαρακτηριστικά που έχουν οι τρεις προαναφερθέντες.
Με αυτούς τους τρεις ο Άρης είναι μια άλλη ομάδα. Έχει πράγματα που είναι απαραίτητα για κάθε ομάδα και που όποια ομάδα δεν τα διαθέτει είναι σχεδόν αδύνατο να τα καλύψει.
Ο Άρης έχει, πλέον, μεσοαμυντική λειτουργία. Έχει παίκτες που ενώνουν τις γραμμές του. Παίκτες οι οποίοι και να ενισχύσουν την αμυντική προσπάθεια είναι ικανοί και από αυτούς να ξεκινήσει το χτίσιμο της επίθεσης.
Το είδαμε, νομίζω, πεντακάθαρα την Κυριακή. Ο Ετέμπο είχε αναλάβει, κυρίως, το αμυντικό κομμάτι, Νταρίντα και Ρουπ τού συμπαραστεκόταν αλλά ήταν, κατά κύριο λόγο, οι κινητήριοι μοχλοί της ομάδας στο δημιουργικό κομμάτι.
Ενα στατιστικό στοιχείο θα θυμίσω μόνο: στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τον Ατρόμητο ο Άρης είχε το 50% των επιθέσεών του από τον άξονα. Τυχαίο; Ασφαλώς και όχι...
Ο Άρης πήρε πολλά μαθήματα αυτή την σεζόν. Έκανε πολλά λάθη στον σχεδιασμό του και τα πλήρωσε ακριβά. Το μεγαλύτερο, όμως, λάθος ήταν ότι έμεινε... γυμνή η ομάδα από κεντρικούς χαφ μέχρι και πριν από 1,5 μήνα, πράγμα ασυγχώρητο.
Το ζητούμενο, πια, στο τέλος της κανονικής περιόδου και εν όψει των πλέι οφ, είναι να μπορέσει αυτά τα πολύ καλά κομμάτια των δύο τελευταίων αγώνων να τα διατηρήσει, να τους δώσει μεγαλύτερη διάρκεια, για να μπορέσει, κάπως, να διασκεδάσει τις εντυπώσεις
