Στα 62 τους χρόνια, οι Γάλλοι έχουν το χαμηλότερο όριο συνταξιοδότησης στην Ε.Ε. Κι όμως η αναπροσαρμογή του ορίου συνταξιοδότησης στα 64 που επιχειρεί ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν χαρακτηρίζεται ως «πολιτικό στοίχημα» με μεγάλο μάλιστα διακύβευμα.
Τι προτείνει; Εννιά μήνες αφότου διασφάλισε τη δεύτερη θητεία του ως προέδρου, η κυβέρνησή του παρουσίασε αυτή την εβδομάδα σχέδιο για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 μέχρι το 2030. Ως αντίβαρο, η πρωθυπουργός Ελίζαμπεθ Μπόρν ανακοίνωσε αύξηση 100 ευρώ το μήνα στο κατώτατο ποσό σύνταξης και επιπλέον προνόμια για όσους εργάζονται από μικρή ηλικία και όσους απασχολούνται σε χειρωνακτικά επαγγέλματα.
Για κάποιον που παρακολουθεί τα πράγματα από έξω, δεν φαίνεται να είναι και το χειρότερο πρόβλημα: Προκειμένου να λάβουν «πλήρη» σύνταξη, οι εργαζόμενοι στη Γαλλία οφείλουν να έχουν δουλέψει 43 χρόνια μέχρι το 2027, από 41 που είναι τώρα. Ωστόσο για πολλούς, η ηλικία των 64 – αφότου αυξήθηκε στα 62 από 60 το 2010 – είναι μεγάλο πρόβλημα, όπως αναφέρει το GZERO.
Γιατί το προτείνει; Αυτή τη στιγμή, σχεδόν το 14% των δημοσίων εξόδων της Γαλλίας αφορά το συνταξιοδοτικό, στο υψηλότερο επίπεδο των χωρών του ΟΟΣΑ μετά την Ελλάδα και την Ιταλία. Εάν δεν παρέμβει ο Μακρόν, εκτιμάται πως το συνταξιοδοτικό θα κοστίζει 10 δισ. ευρώ κάθε χρόνο μέχρι το 2032. Εντωμεταξύ, ο δείκτης χρέους – ΑΕΠ στη Γαλλία ανέρχεται σε ιστορικό υψηλό, ενώ η ανάπτυξη αναμένεται να είναι χαμηλή φέτος.
Σύμφωνα με το GZERO, εκτός του ότι η Γαλλία έχει το χαμηλότερο όριο συνταξιοδότησης στην Ε.Ε.,το προσδόκιμο ζωής είναι περίπου 30 χρόνια υψηλότερο απ’ ό,τι ήταν το 1945, όταν πρωτοεγκαινιάστηκε το πρόγραμμα κοινωνικής ασφάλισης της Γαλλίας – παρότι το συνταξιοδοτικό αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, για να ανταποκρίνεται στο αυξανόμενο εργατικό δυναμικό. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα, ένας Γάλλος άνδρας θα περάσει κατά μέσον όρο 23,5 χρόνια σε σύνταξη, σύμφωνα με τον Economist, ενώ μία γυναίκα θα ζήσει επιπλέον 3,5 χρόνια. Όσο περνά ο καιρός, αυτή η ομάδα μη εργαζομένων θα επιβαρύνει περαιτέρω τα δημόσια ταμεία, σημειώνει το GZERO.
Το πολιτικό στοίχημα: Ο Μακρόν έχει καταστήσει τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος θεμέλιο της εγχώριας πολιτικής του, υποσχόμενος να την πραγματοποιήσει με κάθε κόστος. Το δύσκολο είναι όμως ότι δεν μπορεί να βασιστεί σε στήριξη από τους ψηφοφόρους, διότι δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής (κέρδισε τον Απρίλιο την προεδρία με μόλις 38,5% της τελικής ψήφου).
Εκτός αυτού, περίπου το 70% των Γάλλων ψηφοφόρων αντιτίθεται στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Πράγματι, πολλοί εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα δηλώνουν ότι είναι διατεθειμένοι να δεχθούν χαμηλότερους μισθούς, εφόσον διασφαλίζουν όμως ότι θα έχουν μία αξιοπρεπή και πρόωρη σύνταξη.
Μεγάλο ρόλο παίζει και το κομμάτι της κουλτούρας. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι δουλεύουν για να ζουν και συχνά χλευάζουν τους Αμερικανούς φίλους τους για τις ανθυγιεινές εργασιακές τους συνήθειες, σημειώνει το GZERO. Ως αποτέλεσμα, οι Γάλλοι εργαζόμενοι θεωρούσαν ανέκαθεν την πρόωρη συνταξιοδότηση ως εθνικό δικαίωμα.
Ετοιμαστείτε για πανδαιμόνιο: Ο Μακρόν δεν είναι ο πρώτος πρόεδρος που προσπαθεί να αλλάξει τα εργασιακά δικαιώματα και τις συντάξεις στη Γαλλία – και δεν είναι η πρώτη φορά που το επιχειρεί. Το 1995 η πρόταση του Ζακ Σιράκ για μείωση των προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας οδήγησε σε γενική απεργία, η οποία υποχρέωσε την κυβέρνηση να οπισθοχωρήσει. Αντίστοιχες διαμαρτυρίες ξέσπασαν στην πρώτη προσπάθεια του Μακρόν να αλλάξει το συνταξιοδοτικό το 2019, αλλά το σχέδιο εγκαταλείφθηκε τελικά λόγω του κορωνοϊού.
Τώρα, είναι ξανά προβληματική περίοδος, δήλωσε ο Μουτχάμπα Ράμαν, εκτελεστικός διευθυντής Ευρώπης στην Eurasia Group. «Κάποιοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης ανησυχούν ότι το μίσος του κόσμου για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού θα συνδυαστεί με θυμό για την άνοδο των τιμών στα τρόφιμα και την ενέργεια, φέρνοντας εκατοντάδες χιλιάδες άτομα στους δρόμους».
Σε κάθε περίπτωση, λέει ο Ράμαν, ο Μακρόν στοιχηματίζει ότι «η ενημέρωση σχετικά με τα γεγονότα με υπομονή» και η άμεση εφαρμογή του σχεδίου – που θα μπορούσε να συμβεί ακόμη και τον Μάρτιο – θα ηρεμήσει τα πνεύματα και θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να πραγματοποιήσει την πρώτη της σημαντική νομοθετική νίκη.
Τι θα συμβεί τώρα; Ο Μακρόν θα πρέπει να λάβει αρκετή στήριξη από το κεντροδεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικανών – το οποίο επί πολύ καιρό ασκεί πιέσεις για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης – ώστε να λάβει έγκριση για το νομοσχέδιο μέχρι την άνοιξη. Εάν όμως δεν μπορέσει να το φέρει σε πέρας, ο πρόεδρος μπορεί να αξιοποιήσει το συνταγματικό «παραθυράκι» για να επικυρώσει το νόμο χωρίς κοινοβουλευτική ψήφο.
Και πάλι, δεν θα είναι εύκολο. Οι επικεφαλής των σωματείων έχουν ήδη προγραμματίσει εθνική απεργία στις 19 Ιανουαρίου, λέγοντας ότι θα είναι η έναρξη μίας «ισχυρής κινητοποίησης». Όπως αναφέρει το GZERO, δεδομένου ότι οι Γάλλοι έχουν πάθος για τις διαμαρτυρίες, προετοιμαστείτε για χάος.
moneyreview.gr με πληροφορίες από GZERO
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
