Το άξιζε η γενναία Αργεντινή, το άξιζε και ο κορυφαίος όλων των εποχών

Το κέρδισε ο καλύτερος. Αυτός που το άξιζε περισσότερο. Αυτός που το ήθελε περισσότερο. Και ήταν η Αργεντινή. Ηταν ο Μέσι. Ηταν και το πάθος ενός λαού που ώθησε μια ομάδα γενναία, που κάθε άλλο παρά άριστη είναι αγωνιστικά.

Ο χθεσινός τελικός περνάει στην ιστορία ως πιο συναρπαστικός στην ιστορία του Μουντιάλ. Και φρόντισε γι' αυτό κυρίως η Αργεντινή, σα να ήθελε να ζήσουμε ένα συγκλονιστικό θρίλερ. Επί 70 λεπτά είχε εξαφανίσει, στην κυριολεξία τη Γαλλία, είχε προηγηθεί με 2-0 και ήταν η μόνη ομάδα που δημιουργούσε ευκαιρίες, κόντρα σε έναν αντίπαλο που αξιώθηκε να εκδηλώσει την πρώτη τελική προσπάθεια στο 71! Τότε ακριβώς, όμως, η Αργεντινή έπαθε... Ολλανδία και “ανέστησε” τη Γαλλία. Ο Σκαλόνι έβγαλε τον παίκτη-κλειδί στο προβάδισμα της Αργεντινής, τον Ντι Μαρία, που προερχόταν από τραυματισμό και δεν άντεχε άλλο, βάζοντας όμως τον μπακ Ακούνια. Η ομάδα του οπισθοχώρησε, άρχισαν πάλι οι τυφλές και άγαρμπες αποκρούσεις, οι Γάλλοι που δεν πίστευαν καν στην ανατροπή άρχισαν να πιέζουν και στο 80' ήρθε ο Οταμέντι να ρίξει κάτω τον Κόλο Μουανί ενώ είχε δύο δευτερόλεπτα πριν τη δυνατότητα να διώξει την μπάλα όπου-όπου. Ο Εμπαπέ ευστόχησε στο πέναλτι και το 2-1 ήταν γεγονός. Ο Σκαλόνι δεν έκανε άλλη αλλαγή, άφησε στο γήπεδο 10 παίκτες που είχαν εξουθενωθεί από το φοβερό πρέσινγκ που έπαιξαν μέχρι τότε και το 2-2 με το ωραίο γκολ του Εμπαπέ στο αμέσως επόμενο λεπτό, έστειλε το ματς στην παράταση. Εκεί ο Λαουτάρου θυμήθηκε πάλι τον κακό εαυτό του χάνοντας δύο κραυγαλέες ευκαιρίες, ο Μέσι βρήκε τρόπο να δώσει προβάδισμα πάλι στην Αργεντινή αλλά η συμπτωματική πρόσκρουση της μπάλας στο χέρι του Μοντιέλ, έδωσε την ευκαιρία στον Εμπαπέ να κάνει χατ τρικ ισοφαρίζοντας σε 3-3.

Ηταν σαν μια αόρατη δύναμη να εμποδίζει τους Αργεντινούς να φτάσουν στον στόχο τους, τιμωρώντας τους για την απόπειρα αυτοκτονίας που, για μία ακόμη φορά, επιχειρούσαν. Κι όμως. Λίγο πριν το φινάλε, ήρθε η στιγμή που η τύχη τούς χαμογέλασε. Ηταν το 123' όταν ο Κόλο Μουανί σούταρε σε ένα ανεπανάληπτο τετ α τετ, αλλά η μπάλα αποκρούστηκε από το πόδι του Μαρτίνες. Το... ροντέο έληξε με τον Λαουτάρο να αστοχεί πάλι, για τρίτη φορά, από πολύ καλή θέση, με κεφαλιά.

Στα πέναλτι αποδόθηκε επιτέλους δικαιοσύνη. Αλάνθαστοι οι Αργεντινοί, ο σπεσιαλίστας Μαρτίνες αποκρούει με απίθανο πλονζόν στην εκτέλεση του Κομάν, ο Τουαμενί στέλνει την μπάλα άουτ και ο Μοντιέλ εξιλεώνεται για το πέναλτι που (άθελα έστω) παραχώρησε, εκτελώντας το τελευταίο πέναλτι και υπογράφοντας τον θρίαμβο της Αργεντινής. 

Τώρα πια δεν λείπει κανένα τρόπαιο από τη συλλογή του Μέσι, που δικαιολογημένα ανακηρύχθηκε και κορυφαίος παίκτης του τουρνουά. Τώρα πια τελειώνουν τα “μα” και τα “μου” όσων επιμένουν να τον αμφισβητούν ως κορυφαίο άσο όλων των εποχών. Τώρα πια τελειώνει το παραμύθι “ναι αλλά δεν πήρε Μουντιάλ”. Τώρα πια ο Θεός της μπάλας λέγεται Λίο Μέσι κι αυτό δεν το δέχονται μόνο οι (άγνωστο για ποιους λόγους) εμπαθείς και οι άσχετοι με το ποδόσφαιρο.

Μόνο χθες, ο Μέσι κατέρριψε ακόμη... έξι ασύλληπτα ρεκόρ: Είναι ο παίκτης με τους περισσότερους αγώνες σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Είναι ο παίκτης με τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής σε αγώνες Μουντιάλ. Είναι ο μοναδικός που έχει σκοράρει σε όλα τα ματς των νοκ άουτ αγώνων ενός Μουντιάλ. Είναι αυτός που έχει τα περισσότερα γκολ και ασίστ, συνολικά. Είναι αυτός που έχει τα περισσότερα γκολ σε κορυφαίες διεθνείς διοργανώσεις (Μουντιάλ και Κόπα Αμέρικα, στην περίπτωσή του). Είναι και ο πρώτος που κερδίζει δύο φορές το βραβείο του κορυφαίου του Μουντιάλ.

Με πολύ απλά λόγια, ασυναγώνιστος, άφθαστος, ανυπέρβλητος...