Η Εθνική ομάδα μπάσκετ πέρασε εντυπωσιακά και τον εμπόδιο της Ουκρανίας και ετοιμάζει βαλίτσες για το Βερολίνο. Εκεί όπου θα αγωνισθεί σε νοκ άουτ αγώνες, κυνηγώντας την κορυφή της Ευρώπης. Στόχο για τον οποίο κανείς δεν θέλει να μιλάει στην αγαπημένη όλων των Ελλήνων. Ούτε ο κόουτς Ιτούδης, ούτε οι παίκτες. Οχι γιατί δεν το πιστεύουν, αλλά γιατί θέλουν μέσα στο γήπεδο να κάνουν πράξη αυτό που ονειρεύονται. Ετσι είναι τα μεγάλα κλαμπ. Κάνουν πολλά μεγάλα πράγματα, αλλά λένε λίγα. Στο Eurobasket δεν υπάρχουν εύκολοι αγώνες, κι αλλοίμονο σ’ εκείνον που θα υποτιμήσει τον αντίπαλο του. Το έζησαν μέχρι τώρα οι Τούρκοι, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί στη διοργάνωση.
Με τις νίκες άλλωστε μία ομάδα χτίζει χαρακτήρα και τρομάζει τους αντιπάλους της. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό των ομάδων που έχουν στόχους, να μη χαλαρώνουν ποτέ, ανεξαρτήτως από το μέγεθος του αντιπάλου. Κι αυτό έκανε η Εθνική και έφτασε στο τέσσερα στα τέσσερα. Ομάδα φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα που έχει έναν ηγέτη τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και πολλούς «σωματοφύλακες» γύρω του. Αλλωστε το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Και ο μαέστρος θα πρέπει να έχει ορχήστρα με πολλά καλά βιολιά. Και η Εθνική έχει ρόστερ από το οποίο ο Ιτούδης μπορεί να αντλήσει πολλές λύσεις. Σε όποια εξέλιξη κι αν πάρει ο αγώνας.
Η Εθνική έφτασε σε μία άνετη νίκη επί της Ουκρανίας γιατί έδειξε χαρακτήρα στο β’ ημίχρονο. Όπως δήλωσε και ο Ιτούδης έγιναν πράγματα στα αποδυτήρια στο ημίχρονο που «ξύπνησαν» τους διεθνείς. Κι όταν υπάρχει το ταλέντο αρκεί ένα κλικ για να βγει στο παρκέ.
Η Εθνική στο α’ ημίχρονο, έπαιζε με… κάτω τα χέρια. Οι Ουκρανοί έκαναν πολλά σουτ χωρίς να έχουν αντίσταση, από μέση και μακρινή απόσταση και ήταν εύστοχοι. Αγωνιστική αφέλεια δυσανάλογη με την ποιότητα της ελληνικής ομάδας.
Όλα ήταν διαφορετικά στο β΄ ημίχρονο. Ο Ιτούδης άλλαξε τα σκριν, οι παίκτες άφησαν στα αποδυτήρια την… χαλαρότητα, αγωνίστηκαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους και τα πράγματα έγιναν πλέον απλά. Καλό το ρεκόρ του Γιάννη με τους 41 πόντους, αλλά σημαντική και η συμβολή του Παπαγιάννη που παρότι μπήκε καθυστερημένα στο ρυθμό της Εθνικής, λόγω του τραυματισμού, έδωσε πολλές λύσεις.
Η Εθνική μετά από τέσσερεις αγώνες δεν πείθει μόνο για την ποιότητα της. Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι το πάθος των παικτών για διάκριση. Η βελτίωση τους αγώνα με τον αγώνα. Χωρίς ίχνος έπαρσης, παρότι ξέρουν ότι λίγοι αντίπαλοι μπορούν να τους βάλουν δύσκολα. Μία ομάδα που παλεύει από την αρχή μέχρι το τέλος και βρίσκει πάντα λύσεις, ακόμη κι όταν χάνει τον ρυθμό της ή όταν βρίσκεται πίσω στο σκορ. Βγάζει ένταση και αποφασιστικότητα. Εχει τον τρόπο της η Εθνική να παίρνει το πάνω χέρι, γιατί έχει έναν Γιάννη ασταμάτητο που με την ορμή του συμπαρασέρνει και τους συμπαίκτες του στον χορό της επιτυχίας. Είναι ο κανόνας στους αγώνες της Εθνικής. Στη συνέχεια όμως χρειάζεται ηρεμία και καθαρή σκέψη γιατί η πίεση θα είναι μεγαλύτερη και οι αγώνες νοκ άουτ.
Αυτή η εμμονή του Καρυπίδη να… «ψωνίζει» από το Ηνωμένο Βασίλειο, μία αγορά άγνωστη γι’ αυτόν, μέχρι πριν από δύο χρόνια, δημιουργεί πολλούς συνειρμούς. Ή βελτίωσε την ατζέντα του ή ο «Αίσωπος» που έχει άκρες που φτάνουν μέχρι τα νερά του λιμανιού, όχι του Λίβερπουλ βεβαίως, τον οδηγεί «τυφλά» στα δικά του μονοπάτια. Σε σημείο να τον εκθέτει με τον Βελάθκεθ και τον Κανέδα. Ετσι είναι ο «Αίσωπος». Θέλει να πιστώνεται τις επιτυχίες και να μη χρεώνεται τις αποτυχίες, κοινώς γκέλες στις υποδείξεις.
