Κρας – τεστ για τον Ραζβάν και τους παίκτες του, αμέσως μετά το ευρωπαϊκό τους παιχνίδι απέναντι σε έναν ποιοτικό και φιλόδοξο αντίπαλο.
Κάποιοι θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν το σημερινί τοπικό ντέρμπι, σαν μια ευκαιρία για τους γηπεδούχους να διαγράψουν μερικές γκρίζες σκιές και δυσάρεστες εκπλήξεις από την μέχρι τώρα πορεία τους, στις εγχώριες αλλά και στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις τους. Μέχρις ενός σημείου βέβαια θα μπορούσε κανείς να τους δικαιολογήσει, από τη στιγμή που το συγκεκριμένο παιχνίδι σε αρκετές περιπτώσεις και διαχρονικά, αποτελεί την «κολυμβήθρα του Σιλοάμ, λειτουργώντας αμφίπλευρα, ευεργετικά και λυτρωτικά.
Το ΠΑΟΚ – Άρης στην Τούμπα και το Άρης – ΠΑΟΚ στο «Βικελίδης», μπορούν να λύσουν αλλά και να προκαλέσουν προβλήματα με την ίδια ευκολία, ανεβοκατεβάζοντας ισορροπίες, ψυχολογίες και γόητρα. Πάμε όμως στο στρατόπεδο των γηπεδούχων, οι οποίοι πριν από δύο 24ωρα επέστρεψαν από την Μπρατισλάβα μετά τον προτελευταίο αγώνα τους στη φάση των ομίλων του Κόνφερενς Λιγκ.
Λουτσέσκου λοιπόν και παίκτες, μπαίνουν αμέσως και χωρίς να πάρουν πολλές ανάσες στα βαθιά, όντας υποχρεωμένοι να απαντήσουν στο κλασικό ερώτημα «ποιος είναι το αφεντικό της πόλης», αλλά και να υποσχεθούν αντίστοιχα ότι «θα βάλουν τον δίσκο από την καλή μεριά», αποφασισμένοι να αλλάξουν την εικόνα τους και να πάψουν να περιστρέφονται στον φαύλο κύκλο παθογενειών (όπως τα πισωγυρίσματα), τις οποίες θα πρέπει να θάψουν οριστικά. Με δυο λόγια, οι ΠΑΟΚτσήδες περιμένουν να δουν απλά τον σοβαρό ΠΑΟΚ των υπερβάσεων και των μεγάλων επιτυχιών στα δύσκολα. Όσο για τους φιλοξενούμενους κι αυτοί το συγκεκριμένο παιχνίδι προφανώς το θεωρούν μια παρόμοια ευκαιρία για να απαλλαγούν από σύνδρομα όπως το συντριπτικό χτύπημα που δέχθηκαν πρόσφατα με το 5-0 από τα Γιάννενα.
Μια και μιλάμε όμως για τις δύο ομάδες της συμπρωτεύουσας, αναδημοσιεύω ένα μικρό σχόλιο στον επίλογο μου, που επέλεξα και έχει σχέση με την νοοτροπία των Σαλονικιών: «Μιλάμε για τρέλα. Μιλάμε για απίθανα πράγματα που συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη και έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι σε αυτή τη χώρα επικρατεί η πρακτική του Σαμψών («αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων») και η λογική «να πεθάνει και η γίδα του γείτονα»! Μετά από μια πολυετή δικαστική διαμάχη με προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας αλλά και αλλού, ξεκίνησε τελικά η φάση της έναρξης των έργων του Μετρό της Θεσσαλονίκης, στο σταθμό Βενιζέλου. Και ξεκίνησε όπως ήδη από ετών θα έπρεπε να γίνει, με την μετακίνηση των αρχαιοτήτων που βρέθηκαν, ώστε αφού ολοκληρωθούν τα έργα να επανατοποθετηθούν στη θέση τους. Και εκεί που ξεκίνησε, που λέτε, η μεταφορά των αρχαιοτήτων να΄σου πάλι μια ομάδα ευαίσθητων πολιτών που προσέφυγε εκ νέου στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητωντας να σταματήσει αμέσως το έργο!!
Μοιάζει αυτοκτονικό για την πόλη καθώς η επιμονή στα όρια της μονομανίας, μερικών πολιτών από την «ιντελιγκέντσια» της πόλης, σε συνδυασμό με την άκριτη στήριξη της αντιπολίτευσης θα σημάνει νέα μεγάλη καθυστέρηση στο έργο και επιπλέον ένα ακόμη σοβαρότατο κόστος για όλους μας. Αν σκεφτεί δε κανείς ότι από την προηγούμενη καθυστέρηση χρεωθήκαμε καμιά 200αριά εκατομμύρια ευρώ και με τον κίνδυνο το έργο του Μετρό Θεσσαλονίκης να απενταχθεί από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταλαβαίνει κανείς ότι η πράξη αυτών των ευαίσθητων κύριων και κυριών, στρέφεται ευθέως κατά της πόλης και των κατοίκων της. Το αίσχος είναι νομίζω ελάχιστη ως έννοια για να περιγράψει αυτή την ενέργεια».
