Eνα νόμισμα με δύο όψεις, μία νίκη του
ΠΑΟΚ με δύο αναγνώσεις, πέρα φυσικά από την κατάκτηση των τριών βαθμών, που είναι το σημαντικότερο.
Η πρώτη: Πέτυχε δύο γκολ, είχε ένα δοκάρι και έχασε δύο ακόμη καλές ευκαιρίες, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό, που, εκτός από το γκολ που πέτυχε, θα έμενε χωρίς άλλη ευκαιρία στο ματς αν ο Πασχαλάκης δεν έστρωνε την μπάλα στον Χατζηγιοβάνη με μια αχρείαστη και άγαρμπη απόκρουση.
Η δεύτερη: Ο ΠΑΟΚ νίκησε με την ψυχή στο στόμα έναν “λαβωμένο” Παναθηναϊκό και με έναν πιτσιρικά τερματοφύλακα κάτω από τα δοκάρια του. Δεν πήρε μια εύκολη νίκη γιατί εκτός από ένα κοντινό σουτ και ένα πλασέ με προβολή από τον Σφιντέρσκι, που απέκρουσε με αρκετή δόση τύχης ο νεαρός τερματοφύλακας και μια κεφαλιά του Βιειρίνια που πήγε στα χέρια του, οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν κατάφεραν να βρουν εστία για να τον “δοκιμάσουν” σε καμία άλλη περίπτωση. Τρία καλά μακρινά σουτ έφυγαν άουτ και το καλύτερο, από τον Αουγκούστο, αποκρούστηκε από το οριζόντιο δοκάρι.
Έτσι ή αλλιώς, όμως, είναι σημαντικό το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ πήρε τους τρεις βαθμούς μετά από όλα όσα έγιναν στο ματς με τον Αρη αλλά και όλες τις μέρες που ακολούθησαν, έχοντας ακίνδυνους τόσο τον Ζίβκοβιτς, όσο και τον Τζόλη, τους σαφώς καλύτερους και πιο επικίνδυνους παίκτες για τον αντίπαλο. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά από τη στιγμή που οι δύο αυτοί παίκτες άρχισαν να παίζουν μαζί στην ενδεκάδα.
Για τους ουδέτερους θεατές ήταν μια μάχη που άρεσε, με την μπάλα να ανεβοκατεβαίνει σε ένα παιχνίδι άναρχο και γρήγορο έως... πολύ βιαστικό, εκατέρωθεν, αλλά είναι βέβαιο ότι οι οπαδοί των δύο ομάδων ταλαιπωρήθηκαν από τα νεύρα τους βλέποντας τους παίκτες τους να κάνουν πολλά λάθη στις μεταβιβάσεις και να “πουλάνε” πολύ συχνά και πολύ εύκολα την μπάλα.
Τελικά, ήταν μια δίκαιη επικράτηση του ΠΑΟΚ, με πολυτιμότερο παίκτη τον Σφιντέρσκι, ο οποίος πέτυχε το ένα γκολ, έκανε την ασίστ στο δεύτερο και είχε συμμετοχή στις καλές ευκαιρίες. Αλλωστε, λεβέντικα το παραδέχτηκε και ο Λάσλο Μπόλονι, λέγοντας “αισθάνθηκα ανωτερότητα του ΠΑΟΚ”.
Όσο για τον Πάμπλο Γκαρσία, που σκόπιμα απέφυγε να μιλήσει μετά τον αγώνα με τον Άρη, έριξε την “κατάκα” που θα συζητηθεί. “Είμαι 12 χρόνια εδώ και περπατάω με ψηλά το κεφάλι, όχι σαν τις κατασαρίδες”. Δεν περίμενα ποτέ από τον Γκαρσία ότι θα φτάσει στο σημείο να δακρύσει μπροστά στην κάμερα, αλλά αυτό που έγινε στις δηλώσεις του στη NOVA αποτελεί το πιο αξιόπιστο πιστοποιητικό για τα αισθήματά του γι' αυτήν την ομάδα, αλλά και για την αίσθηση που έχεις ως προς το τι σημαίνει ΠΑΟΚ. Γι' αυτόν ο ΠΑΟΚ είναι μάχη μόνο με έντιμα μέσα, μέσα στο γήπεδο, με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια. Οτιδήποτε άλλο είναι έξω από τη ιδιοσυγκρασία του και όταν συμβαίνει εις βάρος του οτιδήποτε άλλο είναι λογικό να μην το ανέχεται.
ΥΓ. Απίστευτα ώριμος ο Βασίλης Ξενόπουλος, ο νεαρός γκολκίπερ του Παναθηναϊκού και ειλικρινής. Στάθηκε μια χαρά στο ματς, χωρίς άγχος και στις δηλώσεις του παραδέχτηκε ότι ήξεραν στον Παναθηναϊκός ότι ο ΠΑΟΚ εκτελεί τα κόρνερ στο πρώτο δοκάρι και ότι είναι αποκλειστικά ευθύνη δική του και των συμπαικτών του το γεγονός ότι δεν αντέδρασαν σωστά σε τρία συνεχόμενα τέτοια κόρνερ με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, με συνέπεια τελικά να δεχτούν το δεύτερο γκολ. Μπράβο το παλικάρι. Μακάρι να γεμίσει το ελληνικό ποδόσφραιρο με τέτοιους τύπους...
