O κορωνοϊος μπήκε απρόσκλητα στη ζωή μας και ανέτρεψε με εφιαλτικό τρόπο τη κανονικότητα της. Τον τελευταίο καιρό εναγωνίως προσπαθούμε να ανακτήσουμε την ψυχολογική μας ισορροπία με διαδρομές και σκέψεις ανάμεσα στον τρόμο και στην επιστημονική φαντασία. Ο φονικός ιός, γνήσιο προϊόν της βιολογίας και με υποψία πιθανολόγησης μιας υγειονομικής σοβαρής κρίσης, υποχρέωσε τις οργανωμένες κοινωνίες να αντιδράσουν με σκληρά μέτρα και βίαιους αποκλεισμούς.
Ο φόβος μιας ενδεχόμενης επιδημίας - όπως και ο άγνωστος χρόνος που θα μπορούσε να κλείσει τον κύκλο του ο ιός - παρουσιάζουν ιδιαίτερες δυσκολίες στην αντιμετώπιση του. Η επιστράτευση σε πρώτη φάση αφορούσε γιατρούς, νοσοκόμους και φυσικά τους ερευνητές που απεγνωσμένα επιχειρούν να φτιάξουν εμβόλια για να προλάβουν το μεγάλο κακό. Λόγω όμως των σοβαρών αρνητικών εξελίξεων, μετατράπηκε σε γενική επιστράτευση η οποία συμπεριέλαβε τους πάντες και τα πάντα.
Με κορυφαίο και απόλυτο σκεπτικό την ατομική ευθύνη. Ο καθένας σε αυτόν τον πόλεμο είχε την ηθική υποχρέωση να συνεισφέρει το κατά δύναμη! Είτε αυτό αφορούσε την παρουσία του στη μεγάλη μάχη που δινόταν είτε την εθελοντική απουσία του με την ατομική του απομόνωση που θα βοηθούσε σημαντικά το δοκιμαζόμενο σύστημα περίθαλψης των κρουσμάτων. Ολοι και όλα σε έναν μεγάλο αγώνα επιβίωσης. Δίπλα στους επιστήμονες που παρουσιάστηκαν με το όπλο παρά πόδας, όλοι όσοι μπορούσαν, αλλά και έπρεπε να συστρατευθούν. Απλοί εργάτες, επαγγελματίες, επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων, συγκινητικές περιπτώσεις ηλικιωμένων που θα είχαν και αυτοί κάτι να δώσουν και όπως αποδείχθηκε το έκαναν με όλη τους την ψυχή.
Σοβαρός εκ της φύσης του ο ρόλος των ΜΜΕ, είχε και έχει ένα προβάδισμα ως προς την αντιμετώπιση αρκετών και ιδιαίτερων επικίνδυνων καταστάσεων. Οπως η αισχροκέρδεια και τα fake news. Σε τέτοιες ώρες αυτά όλα θεωρούνται κακουργήματα. Η σοβαρή και υποστηρικτική συμπεριφορά των ΜΜΕ θεωρείται και κρίνεται σε αυτή τη δύσκολη περίοδο η σημαντικότερη βοήθεια.
Εξ αυτού του γεγονότος, δράττομαι της ευκαιρίας να σταθώ και για λίγο στο δικό μου δημοσιογραφικό μετερίζι. Στο «σπίτι μου» αν θέλετε, που δεν είναι άλλο από τον όμιλο Metromedia του φίλου και αγωνιστή Παύλου Ανδρώνη. Να σταθώ και να δηλώσω περήφανος για αυτό τον όμιλο αλλά και για όλα τα στελέχη του. Καμαρώνω τους μαχητές του Metropolis και της Metrosport αλλά και του metrosport.gr που στην πρώτη γραμμή επί μονίμου βάσεως εντυπωσιάζουν και συγκινούν το πανελλήνιο.
Αυτά τα λεβεντόπαιδα ξεπέρασαν στην κυριολεξία τον εαυτό τους. Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, συντάκτες, νεαροί συνεργάτες στον λόγο τους και στη γραφή τους βάζουν φαρδιά πλατιά την ψυχή τους. Στοιβαρός λόγος, μαχητική στήριξη των μέτρων σωτηρίας, κεραυνοί για τους αισχροκερδείς, τόνωση ηθικού με ευγενείς προθέσεις παρηγοριάς και στήριξης και αν χρειαστεί ακόμη λεπτό και διακριτικό χιούμορ. Αυτή τη στιγμή δεν θα αναφερθώ σε ονόματα. Αυτό θα το κάνω στην ώρα του και όταν τελειώσει ο εφιάλτης. Για την ώρα αφού τους σφίξω το χέρι τους παρακαλώ να συνεχίσουν με τον ίδιο παλμό, με το ίδιο πάθος και με τον ίδιο αγωνιστικό οίστρο. Επαναλαμβάνω: νιώθω υπερήφανος για αυτά τα παιδιά.
Υ.Γ.: Το περιστατικό με τον σπαρακτικό λόγο του νεαρού άνεργου πατέρα που τον χτύπησε ο καταραμένος ιός και η καταιγιστική ανταπόκριση του κόσμου ήταν μια απόδειξη της ανεκτίμητης προσφοράς του Ομίλου που βρίσκεται μόνιμα στην πρώτη γραμμή για όλα τα κρίσιμα θέματα που αφορούν την πατρίδα μας.
