«Είναι στιγμές που δε χρειάζεται να μιλήσουμε. Απλά κοιταζόμαστε και αμέσως ο ένας καταλαβαίνει τι σκέπτεται ο άλλος». Υπάρχει άραγε άλλη φράση που να αποτυπώνει πιο εύγλωττα τη λέξη φιλία; Οταν βγήκε από τα χείλη του Στέλιου Ποζατζίδη για να περιγράψει τη σχέση του με τον Δημήτρη Πέλκα, έγινε πλήρως κατανοητό ότι δε μιλάμε απλά για δύο παλιούς συμπαίκτες η για δύο παιδιά που έτυχε να κάνουν παρέα. Μιλάμε για μια σχέση ζωής, που σφυρηλατήθηκε από παλιά, που δοκιμάστηκε από το χρόνο και τις δυσκολίες και που πλέον έχει ωριμάσει τόσο, ώστε να οδηγήσει πιθανότατα... και στην κουμπαριά, όταν με το καλό πάρουν τη μεγάλη απόφαση.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΑΡΗ ΔΗΜΑΡΑ 

ΦΩΤΟ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλη της Κ-20 του ΠΑΟΚ από μικροί, μαζί ως δανεικοί στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, πολλές κοινές παραστάσεις, βιώματα, αλλά και δρόμοι που πλέον είναι διαφορετικοί. Ο ένας αρχηγός του ΠΑΟΚ, ο άλλος επανεκκίνηση στην καριέρα του στο «απάγκιο» που λέγεται Πλατανιάς. Ε, και; «Ολα γίνονται για κάποιο λόγο». Συναντήσαμε τον Στέλιο με αφορμή το παιχνίδι των Χανιωτών με τον Απόλλωνα, αλλά (καθόλου περίεργο) ήταν και ο Πέλκας μαζί. Οπότε η συζήτηση ήρθε αυθόρμητα και ήταν απολαυστική.

-Στέλιο, πες μας, ζηλεύεις λίγο τον Δημήτρη; Με την καλή έννοια, φυσικά. Πήρε νταμπλ, κύπελλα με τον ΠΑΟΚ, με την ομάδα που γαλουχηθήκατε από μικροί. Εσύ δεν πρόλαβες...

«Χάρηκα απίστευτα. Ο Δημήτρης έζησε όσα ονειρευόμασταν όλοι ότι θα ζήσουμε από παιδιά. Να πάρουμε τίτλους με τον ΠΑΟΚ. Δεν το κρύβω: Όταν ο Μήτσος σήκωσε την κούπα και έκλαψε, έκλαψα κι εγώ μαζί του. Μπόρεσα να καταλάβω πώς ένιωσε. Του εύχομαι να το ξαναζήσει, τίποτε άλλο. Για μένα ήταν μια μεγάλη χαρά, αλλά από μακριά».

Οι «κολλητοί» μιλούν στον Χάρη Δημαρά 

- Ηθελες προφανώς να το ζήσεις...

«Ενα από τα βασικότερα πράγματα στη ζωή και το ποδόσφαιρο είναι να ξέρεις ότι τη μία στιγμή είσαι στο ζενίθ και την άλλη στο ναδίρ. Οταν έφυγα από τον ΠΑΟΚ για τον Πανιώνιο είτε από δικά μου λάθη, είτε από επιλογές άλλων, είτε από συγκυρίες πίστευα ότι θα μπορούσα να επανέλθω. Μετά ήρθε ο τραυματισμός κι εκεί στράβωσαν όλα. Μετά είναι πολύ δύσκολο να επανέλθεις αν πας στη Β’ εθνική και είναι δύσκολο να ξαναανέβεις, είναι ένα τσακ να πέσεις. Παρ’ όλα αυτά, πάλεψα και συνεχίζω να δουλεύω».

- Πώς έφυγες, αλήθεια;

«Ήμουν κανονικά στην ομάδα το 2014, έκανα παιχνίδια, ήμουν στο μεγάλο διπλό στο Καραϊσκάκη. Στις 30 Ιανουαρίου ο προπονητής (σ.σ Αναστασιάδης) αποφάσισε να φύγω, ακολούθησε μετά η Οδύσσεια, αλλά πλέον είμαι πολύ καλά στον Πλατανιά. Είναι μια ομάδα με τρομερή οργάνωση, που παρέχει τα πάντα στους ποδοσφαιριστές, κάτι που δεν είναι αυτονόητο για αρκετούς συλλόγους της Β΄Εθνικής».

Πέλκας και Ποζατζίδης ως αντίπαλοι 

-Στη ζωή παίρνεις αυτό που δικαιούσαι;

«Πιστεύω πως στη ζωή όλα έρχονται σε μια ισορροπία. Δίνεις καλό, παίρνεις καλό. Αν προσπαθήσεις πολύ, κάποια στιγμή δικαιώνεσαι. Αν έχεις σφετεριστεί το καλό, θα το χάσεις από κάπου αλλού. Κάπως έτσι έγινε με τον ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια. Θα παρακαλάνε να είχε μετρήσει το γκολ του Βαρέλα».

- Είναι και η αμφισβήτηση μέρος του παιχνιδιού στο ποδόσφαιρο; Πόσο εύκολα μπορεί να το διαχειριστεί ένας παίκτης που δεν παύει να είναι άνθρωπος.

«Είναι, ναι. Από την άλλη, πρέπει να σκεφτόμαστε ποιον και γιατί αμφισβητούμε. Δεν γίνεται για παράδειγμα ΠΑΟΚτσήδες να βρίζουν τον Δημήτρη. Να κλείνει το ίνσταγκραμ πριν λίγο καιρό. Μιλάμε για τον παίκτη που σήκωσε μέσα σε τρία χρόνια τα πάντα με τον ΠΑΟΚ. Κανένας Ελληνας δεν το έχει κάνει αυτό. Δε γίνεται να τον λατρεύεις και μετά από λίγο να τον βρίζεις, ο ίδιος παίκτης είναι. Απλά θέλει στήριξη».

Πέλκας και Ποζατζιδης με τη φανέλα του Απόλλωνα, μαζί με τον Δημήτρη Πόποβιτς

-Τον συμβουλεύεις; Αν έχει κάνει λάθος, θα του το πεις;

«Θα με πάρει από μόνος του, ξέρει ότι έχει κάνει μ...ία, αυτός ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Συνήθως μιλάμε για να το βγάλουμε από μέσα μας. Είμαστε πάρα πολύ ίδιοι, ο ένας ξέρει τι θέλει ο άλλος. Μέσα στο γήπεδο είμαστε διαφορετικοί. Είναι πολύ πιο έμπειρος, έχει άλλες παραστάσεις πλέον».

- Τι θυμάσαι από εκείνη την Κ-20 του ΠΑΟΚ;

«Οταν πήγα στον ΠΑΟΚ, στα 16 μου από τον Αχιλλέα Περαίας, δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. Πέλκας, Πόποβιτς, Σταφυλίδης, Κίτσιου, Κωνσταντινίδης, Αποστολόπουλος, Τζανδάρης, Λαμπάκης, Αγγελίδης, Ταουσιάνης, ο Βασίλης ο Παπαδόπουλος. Τρομερή ομάδα. Στις προπονήσεις με έβαζαν να μαρκάρω τον Πέλκα και δεν μπορούσα να ακολουθήσω. Πλακώθηκα στην ατομική προπόνηση, αλήθεια σου λέω. Θυμάμαι ένα ματς με τον Παναθηναϊκό, το 6-1. Κλέβει ο Τζανδάρης παίζει διαγώνια, στον Πέλκα, την αφήνει κάτω από τα πόδια και τη βάζει ο Κωνσταντινίδης. Και λέω τι κάνουν ρε… Ρίχναμε 5-6 γκολ σε κάθε ματς. Σαν μπακ αυτό που έμαθα είναι ότι παίρνεις την μπάλα και βγαίνεις στην επίθεση. Βέβαια τώρα στη Β Εθνική αναγκαστικά έμαθα και άμυνα...»

Δειτε το γκολ της 29ης Οκτωβρίου του 2011 με την Κ-20 

-Τον Γιαννούλη πώς τον βλέπεις;

«Είχαμε παίξει αντίπαλοι στο Απόλλων Καλαμαριάς – Βατανιακός. Εγώ τον μάρκαρα, έπαιζε δεξί εξτρέμ κι εγώ μπακ, ήταν παιδάκι. Μετά τον είδα στη Βέροια όπου έκανε όργια. Και τώρα που τον είδα, τον θεωρώ για την ηλικία του πολύ ώριμο. Ξέρει τι να κάνει την μπάλα, όταν του έρχεται πού να τη δώσει, αν θα πάρει κοντρόλ, είναι δύσκολο να το κάνεις αυτό, το πρόβλημα στο ποδόσφαιρο είναι πότε να κάνεις τι. Έχει ανοδική πορεία και το χαίρομαι πολύ. Είναι πραγματικά πάρα πολύ καλός».

Πλατανιάς: Αξίζει να είναι στη Super League 1

«Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει», αλλά ο Ποζατζίδης δεν το κάνει τυπικά. Μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον Πλατανιά. «Είναι μια ομάδα με τρομερή οργάνωση. O πρόεδρος στηρίζει έμπρακτα την ομάδα. Τέτοιους παράγοντες πρέπει να έχει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Γήπεδο χαλί, προπονητικό, ό,τι χρειάζεται κάθε ποδοσφαιριστής. Το κλίμα εκπληκτικό. Δε βάζουμε στόχο. Θέλουμε να προσπαθούμε να παίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Εχουμε πολύ καλές μονάδες. Λουκίνα. Μπιανκόνι, Νίλι, είμαστε πολύ δεμένοι ως ομάδα. Είναι και η ομάδα που μου βγάζει ότι θέλω να παίξω. Δείξαμε και πέρυσι ότι αξίζαμε να πάρουμε την άνοδο. Στεναχωρεθήκαμε όλοι, μόνο ένας παίκτης λείπει από την περσινη περίοδο, η ομάδα είναι πιστή στο πλάνο της. Χτιζει πάνω μας».

Οπαδοί, αλλά παίκτες (οι αξέχαστες ιστορίες)

* 26 Απριλίου 2014: Πρωί στις 7, Δημήτρης Πέλκας και Στέλιος Ποζατζίδης ξυπνούν με τη λαχτάρα του ταξιδιού στην Αθήνα, για να δουν από κοντά τον τελικό Κυπέλλου, ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ. Κάτι δεν πάει καλά, όμως… «Ήμασταν… τρελαμένοι. Θα πηγαίναμε με το αυτοκίνητο ενός άλλου φίλου, του τηλεφωνούσαμε και δεν το σήκωνε. Μας λέει μετά ότι ανέβασε πυρετό. Απογοητευόμαστε, μιλάμε με τον μπαμπά μου για να πάμε με πούλμαν, σκεφτήκαμε να πάμε μόνοι μας, τελικά το αφήσαμε, δεν ήταν γραφτό, χάσαμε κιόλας...».

* 30 Νοεμβρίου 2011: Ο 18χρονος Πέλκας βλέπει το Τότεναμ – ΠΑΟΚ στο σπίτι ενός φίλου. «Το πίστευα πολύ το διπλό. Δεν τελείωνε εκείνο το ματς! Μόλις σφυρίζει, από τη χαρά λέμε να πάμε αεροδρόμιο. Εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν ο Κώστας Ιωσηφίδης, που με ενημέρωσε ότι την επομένη θα κάνω προπόνηση με την πρώτη ομάδα. Και τώρα τι κάνω; Θα πάω να αποθεώσω τους παίκτες και αύριο θα προπονηθώ μαζί τους; Δεν πήγα τελικά ποτέ στο αεροδρόμιο».

* 3 Δεκεμβρίου 2014: Ολυμπιακός -ΠΑΟΚ. Ο Στέλιος εξιστορεί: «Περίμενα πως θα παίξω βασικός. Υπήρχε κάποιος τραυματισμός και ο Βίτορ είχε πει θα ήθελα τον Στέλιο παρτενέρ. Εννοείται δεν ξενέρωσα που δεν ξεκίνησα και μόνο που ήμουν εκεί, έφτανε. Απλά είχα κ..λα να παίξω. Με βάζει στα τελευταία λεπτά. Βγαίνω στην αντεπίθεση με Μάρτενς, Γκολάσα και απέναντι ο Μποτία. Τρέχω με την εικόνα στο μυαλό μου ότι θα μου βγάλουν την πάσα και θα… το καρφώσω. Εκανε μ… κια ο Μάρτενς. Εκείνο το συναίσθημα όμως δε θα το ξεχάσω ποτέ. Όπως και τα πανηγύρια που ακολούθησαν».

Πανηγυρισμοί από το μεγάλο διπλό στο Φάληρο, μαζί με Τζανδάρη και Κλάους

Το χαστούκι του Μπόλονι, η χειραψία του Γκαρσία και τα τσιμέντα

Είναι κάποιοι άνθρωποι και κάποιες στιγμές που δεν ξεχνιούνται ευκολα. Ο Δημήτρης Πέλκας θυμάται ένα περιστατικό με τον πρώην προπονητή του ΠΑΟΚ, Λάσλο Μπόλονι. «Μας ενημερώνουν ότι ο Μπόλονι θέλει εμένα και τον Παναγιωτούδη στην προπόνηση, μετά από ένα ματς που δώσαμε με την Κ-20. Μου λέει ο Κολομπούρδας, θα πεις ότι είσαι κουρασμένος. Το λέω την επόμενη μέρα και λίγο πριν βγούμε με πλησιάζει ο Μπόλονι και μου λέει: Είσαι κουρασμένος, ε, είσαι κουρασμένος; Μου δίνει ένα χαστούκι και μου λέει: Τώρα τρέχα! Μας βοηθούσε πολύ με τον τρόπο του. Μας κρατούσε μετά την προπόνηση και κάναμε ειδική προπόνηση σε σέντρες, σουτ».

Ο Ποζατζίδης απονέμει ένα τεράστιο respect στον Πάμπλο Γκαρσία: «Με Δώνη προπονητή, μπαίνω στα αποδυτήρια ψαρωμένος. Βλέπω τον Πάμπλο Γκαρσία να σηκώνεται, να με πλησιάζει και να μου δίνει το χέρι. Καλωσήρθες στην ομάδα. Δεν το πίστευα. Τεράστια προσωπικότητα. Στην πρώτη προπόνηση, με 22.000 κόσμο, πριν βγούμε στο γήπεδο, τυχαίνει να είμαι πρώτος. Ο Κλάους μου λέει, άντε βγες. Βγαίνω και ακούω αυτή την ιαχή. Η λέξη ανατριχίλα είναι μικρή. Ετριξαν τα τσιμέντα».

Ακολουθεί και β΄μέρος της συνέντευξης με κριτική για την ταινία «Τζόκερ», τα... δεύτερα επαγγέλματά τους, το FIFA και πολλά ακόμη...