Το ερώτημα πριν από το παιχνίδι στη Λάρνακα ήταν το κατά πόσο ο Αρης θα ανταποκριθεί στις αντικειμενικές δυσκολίες της δεύτερης αναμέτρησης με την ΑΕ Λεμεσού και θα επιβεβαιώσει τον τίτλο του φαβορί στο γήπεδο.
Το είχαμε παρατηρήσει από το πρώτο ματς, μετά το 0-0 στη Θεσσαλονίκη, ότι ο Αρης έδειξε την ανωτερότητά του σαν ομάδα αλλά στον αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο ποτέ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και συνήθως δεν επικρατεί η λογική του φαβορί. Η ομάδα του Σάββα Παντελίδη έπρεπε να κάνει συγκεκριμένα πράγματα για να φτάσει στην πρόκριση:
1) να εμφανιστεί ψυχολογικά έτοιμη για τέτοιας σημασίας παιχνίδι, 2) να σκοράρει και 3) να έχει την τύχη με το μέρος της. Διότι ένα αποτέλεσμα δεν εξαρτάται μόνο από τη μέρα στην οποία θα βρεθεί η εκάστοτε ομάδα, αλλά είναι θέμα συγκυριών και τύχης. Κάτι που δεν είχε ο (ανώτερος) Αρης στη Θεσσαλονίκη και του γύρισε… μπούμερανκ στην Κύπρο, όπου ως σύνολο δε παρουσίασε την καλύτερη δυνατή εικόνα, εμφανίστηκε επιπόλαιος, με πολλά αβίαστα λάθη και κατά διαστήματα είχε αδικαιολόγητες… κρίσεις πανικού.
Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα και η πρόκριση του Αρη στον 3ο προκριματικό γύρο του Europa League, αυτό θα θυμούνται όλοι στο τέλος του ταξιδιού. Εξάλλου αυτή την εποχή, με την ομάδα ακόμα να βρίσκεται σε στάδιο προετοιμασίας και τους περισσότερους παίκτες να είναι ακόμα ανέτοιμοι, είναι λογικό να συμβιβαστείς και με μία εμφάνιση σαν την προχθεσινή.
Το ζητούμενο είναι η από εδώ και πέρα βελτίωση της ομάδας, με τον Παντελίδη αφενός να παραδέχεται τις καλές αντιδράσεις που είχε η ομάδα του σε συνθήκες πίεσης και την επιπολαιότητα που επέδειξε σε πολλά σημεία του αγώνα. Αφετέρου όμως γνωρίζοντας τις δυνατότητες του υλικού του, ότι έχει μπροστά του ακόμα μια εβδομάδα προετοιμασίας μέχρι τον ομολογουμένως περισσότερο απαιτητικό αγώνα με την Μόλντε, αλλά και την ενίσχυση που θα έρθει τις επόμενες ημέρες, εμφανίστηκε αισιόδοξος και μετρημένος στην... κριτική του. Άλλωστε, ο πρώτος βασικός στόχος της σεζόν ολοκληρώθηκε με επιτυχία.
Η πρόκριση στην επόμενη φάση της ευρωπαϊκής διοργάνωσης, στην επιστροφή του Άρη μετά από 8,5 χρόνια, συνιστά επιτυχία για πολλούς λόγους.
Πρώτα από όλα ψυχολογικούς. Το 0-1 στην Κύπρο αποτελεί μια καλή βάση ώστε η ομάδα που ακόμα χτίζεται να έχει την απαιτούμενη ηρεμία να συνεχίσει. Μακριά από την....εσωστρέφεια και την πρώτη κρίση που μοιραία θα απέφερε το ενδεχόμενο αποκλεισμού από έναν κατώτερο αντίπαλο όπως αποδείχθηκε στα τέσσερα 45λεπτα η ΑΕΛ.
Επιπλέον, οικονομικούς. Η πρόκριση φέρνει στα ταμεία της Π.Α.Ε. τα πρώτα έσοδα (περίπου 600 χιλιάδες) και με δεδομένο ότι ο επόμενος αντίπαλος είναι η Μόλντε θα μπουν κι άλλα χρήματα, αφού ένα ακόμα sold out φαντάζει πιθανό. Παράλληλα ήταν και μια προσωπική δικαίωση για τον Θόδωρο Καρυπίδη, για την επενδύσεις που έγιναν στο αγωνιστικό τμήμα και όχι μόνο. Είναι σαφώς και θέμα πρεστίζ και μια πρώτη επιβράβευση για ολόκληρο το κλαμπ.
Αγωνιστικά έχει σημασία να σταθούμε περισσότερο σε πρόσωπα που αποδείχθηκαν σημεία κλειδιά για το αποτέλεσμα και στην ουσία μετρίασαν κάπως την συνολική εικόνα της ομάδας στο προχθεσινό 90λεπτο. Ο Μπάσα για παραδείγματα ήταν εκ των οδηγών της επιτυχίας. Έκοβε...έραβε και επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Παράλληλα η δική του απόδοση στο κέντρο "έκρυψε' τον κακό σε ανασταλτικό και δημιουργικό κομμάτι Ματίγια. Κάτω του μετρίου απόδοση επίσης είχαν και τα μπακ, Κόρχουτ και Σούντγκρεν. Ήταν όμως τεράστια η συμβολή του Ροζ, με τον Γάλλο να είναι πανταχού παρών, σε ένα από τα καλύτερα του ματς με τον Άρη. Σταθερός και ο Βέλεθ, ενώ ο Κουέστα με τις κρίσιμες επεμβάσεις του απέδειξε γιατί είναι σημαντικό όταν μια ομάδα ξεκινάει το χτίσιμο της από τον τερματοφύλακα.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
