Κάπου διάβασα: «Αν δεν προσέξεις σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σα να σβήνεις ένα κομμάτι από το μέλλον». Ας το έχει υπόψη του ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, Φώτης Θέος, αλλά και οι νέοι εμπλεκόμενοι του οποίους φυσικά ακόμη να τους μάθουμε. Ο πρώτος δεν παύει καθημερινά να επικοινωνεί με τα εδώ «alter ego» του. Οπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ.
Και βέβαια η κουβέντα τους δεν αναλώνεται, στον καιρό, στα τι κάνεις, καλά είμαι, ευχαριστώ. Η αγωνία του, πέρα από αδυσώπητη πραγματικότητα, έσοδα, σούπα, μούπες, αφορά όχι μόνο τις συζητήσεις με τους πολιτειακούς μαγκαντάσηδες , αλλά και το τι μέλλει γενέσθαι με την ποδοσφαιρική ομάδα αμέσως μετά τη λήξη του «αγροτικού» της στις «παραμεθόριες» περιοχές των ντόπιων Πρωταθλημάτων. Η περίοδος των αναζητήσεων πρέπει να έχει ημερομηνία λήξης.
Πριν μερικές μέρες η νέα πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής του Καυτανζογλείου Καλυψώ Γούλα δήλωσε για το θέμα της χρήσης του σταδίου από τον ΠΑΟΚ:« Έχω ζητήσει να γίνει συνάντηση με τους εκπροσώπους της ΠΑΕ και υπάρχει επιθυμία να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία ενόψει της Νέας Τούμπας.
Ξεκινάει η διαδικασία από ότι έχω ενημερωθεί». Και όσο για τον Ηρακλή; Απλά μάλλον υπέθεσε:«Μπορούν να συνυπάρξουν ΠΑΟΚ και Ηρακλής». Μεταμεσονύκτια η κυρία υπήρξε εκτός τόπου και χρόνου βεβαίως.
Εκτός αυτού, φιλολογικό το ερώτημα που θα θέσω αλλά κρίσιμο κατά την ταπεινή μου άποψη. «Εάν υποθέσουμε πως ο Ηρακλής βολοδέρνει ακόμη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας τι γίνεται»; Προφανώς η απάντηση θα είναι καθησυχαστική από κάθε πλευρά. Ρεαλιστική όμως όχι αν λάβουμε υπόψη την περιρρέουσα νοσηρή ατμόσφαιρα του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπου το δίκαιο του ισχυρού, ή δήθεν ισχυρού, ζει και βασιλεύει και τις ομάδες κυριεύει, εκτός του Ηρακλή φυσικά. Θα δούμε. Και προσοχή από τους φιλάθλους. Δεν χρειάζεται το σύνδρομο της αδικίας να τους γίνει καταφύγιο οργισμένης φυγής από την πραγματικότητα και τις ευθύνες αντιμετώπισή της όπως επιβάλλει η λογική.
Ούτε να αποστρέφονται την αλήθεια πίσω από διάφορες συναισθηματικές φορτίσεις και κυρίως κάτω από αυτές. Ναι, αγαπητοί μου αυτό το εγωιστικό συναίσθημα της «προδομένης αγάπης» δεν πρέπει να κυριαρχήσει εκ νέου και ενδεχομένων αποτελέσει άλλοθι των διοικούντων. Το «μια από τα ίδια πάλι» δεν αποτελεί λόγο αναζήτησης μαύρης πέτρας για να ρίξετε πίσω σας, αλλά αφετηρία αντίστασης και νέων αγώνων, πάντα δίπλα στο διοικητικό στάτους που έχει προκύψει. Στο κάτω-κάτω αυτό κουβάλησε και θα κουβαλάει το βάρος έως ότου επέλθει επιτέλους η αποκατάσταση της «κανονικότητας» και τον Ηρακλή.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport